eitaa logo
در محضر نهج البلاغه
350 دنبال‌کننده
5هزار عکس
1.3هزار ویدیو
16 فایل
🔼 ترویج انس با نهج البلاغه,آرام آرام و ختم آن همراه با شرح مختصر از اینکه مطالب را با لینک کانال منتشر میکنید ممنونم 🔽لینک کانال ما در ایتا http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 🔽 ارتباط با آدمین @piroozy
مشاهده در ایتا
دانلود
انسان شناسی ۴۲.mp3
10.34M
🔮 آرامش، امری اعتباری یا اکتسابی نیست که از بیرون به انسان تزریق شود ! ← آرامش، امری حقیقی است که مسیرِ اکتسابِ آن نیز، از درونِ انسانها می‌گذرد... آرامش خریدنی نیست! آرامش روییدنی است / پرورش یافتنی است / کسب کردنی است ... ←که فقط و فقط در شخص شما اتفاق می‌افتد! من میخواهم آرامش را بیاموزم؛ 🔺چکار کنم؟ http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠
ظهور باطن

🔸 فرمود: «مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ»‏؛ انسان آنچه در دارد، به هر حال به وسیله ابزار و ادوات ظاهر می ‌شود، حالا یا با نوشتنش یا با گفتنش یا با رفتنش یا با حرکات و سکناتش بیان می ‌شود. برخی از کارهاست که هر کسی آن جلوه‌ ها را نمی ‌بیند، فقط معصوم است که می ‌بیند. الآن کسی که پشت این دیوار حرف می ‎زند، ما می ‎توانیم بفهمیم زن است یا مرد است، این چیز روشنی است؛ سنّ او کم است یا بزرگ‌سال است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ عرب است یا عجم است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ اما پاک است یا ناپاک، این را ما نمی ‌فهمیم. 🔸 در قرآن به وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) فرمود اگر ما بخواهیم کاری می ‌کنیم که ﴿لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ﴾؛ از طرز حرف زدن آنها برای تو روشن بشود که اینها منافق هستند یا مؤمن؛ خدا این طور روشن می ‎کند! 🔸 فرمود هر کسی در درون او خصوصیتی باشد به هر حال بیرون می‌‌ آید؛ چه بهتر که در درونش باشد که اگر برون آمد باشد و فضا را معطّر کند، چه بهتر از این؟! ما موظّف هستیم که نکنیم؛ اما موظّف هستیم آدم خوبی باشیم، این خوبی خودش ظهور می‌ کند، چه ما بخواهیم چه نخواهیم؛ ما که داعی نداریم خودمان را نشان بدهیم. آدم خوب ﴿جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ او که قصد نشان دادن ندارد. ذات اقدس الهی هوشی به مردم داد که از قیام و قعود این شخص، می ‌فهمند. 🔸 اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ به ، به ، به مردم، قصد دارد، فرمود این طور نیست که ما او را رها بکنیم: ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴾؛ آنها که در درونشان یک هست خیال می ‌کنند همیشه می ‌توانند کتمان کنند و ما آن را اظهار نمی ‌کنیم؟! نه، ما اظهار می ‌کنیم. 🔸 ما باید آبروی خودمان را حفظ بکنیم، اوّلین راهش است. اگر ـ خدای ناکرده ـ باطن، طاهر و طیب نبود، از راهی خودش را نشان می ‌دهد؛ یا در گفتار ما یا در رفتار ما یا در نوشتار ما! انسان بدون سهو و نسیان نیست، در حال سهو و نسیان، آن حادثه، خودش را نشان می‌ دهد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/24 🌐 http://esra.ir http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠 مدرسه تقوا

🔸 چون آغاز سال تحصیلی است چه برای حوزویان چه برای آموزش و پرورش چه برای دانشگاهیان، باید این نكته را توجه كنیم كه كتاب ‌های آسمانی عموماً و قرآن كریم خصوصاً، راه جدیدی را از نظر برای انسان‌ ها باز كردند. ◀️ راه‌ هایی كه دیگران می‌ دانستند و آن راه را طی می ‌كردند و هم ‌اكنون هم آن راه را طی می ‌كنند، همان راه تجربه حسی است كه به این صورت بیان می ‌كنند: «مَن فَقَدَ حسّاً فَقَدْ فَقَدَ علماً»؛ اگر كسی حسّی را از دست داد، تجربه حسی كه از آ‌ن حس به دست می‌ آید نصیب او نخواهد شد. این سخن حقّی هم است كه این هم مورد امضای انبیاست ◀️ اما آن حرف جدیدی كه انبیا آوردند و برای همه ما مؤثر است این است كه «مَن فَقَد تقوی فَقَدْ فقدَ علما»؛ اگر كسی فاقد و پرهیزكاری بود، علمی كه از آن ناحیه حاصل می ‌شود را از دست می ‌دهد. 🔸 این بیان نورانی قرآن كریم كه ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾، به ما می ‌گوید اگر شنیده ‌اید كه عده ‌ای از بزرگان گفتند: «مَن فَقَدَ حسّاً فَقَدْ فَقَدَ علماً»؛ اگر كسی حسّی را مثلاً بینایی را از دست داد، علوم حاصل از بینایی نصیبش نمی‌ شود، این حرف، حق است؛ منتها ما حرف جدیدی داریم و آن این است كه می ‌گوییم حس، دو قسم است: یك قسم در بیرون است یك قسم در درون; ـ در ، همین چشم و گوشی است كه می‌ بینیم، ـ در هم یك چشم و گوش نادیدنی هست. اگر كسی آن چشم درون را از دست داد، از علومی كه از بینایی غیبی نصیبش می ‌شود بهره ‌مند نیست. 🔸 در سوره مباركه «حج» فرمود در ، چشمی هست که مؤمنان آن چشم را دارند و كافران كورند و آن چشم را ندارند: ﴿فَإِنَّهَا لاَ تَعْمَی الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُور﴾. فرق بین حق و باطل, صدق و كذب, خیر و شرّ, حَسن و قبیح كه مهم ‌ترین كارهای ما با فرق بین این امور است، با حاصل می ‌شود؛ فرمود: ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾. اگر این به صورت جمله شرطیه است، پیامش این است كه «من فقد تقوی فقدْ فقدَ علما». 🔸 اینكه می‌بینید علوم برخی‌ها چه در حوزه چه در دانشگاه كارآمد نیست و مشكل او را حل نكرد چه رسد مشكل جامعه را، برای این است كه او به همان اصل اوّلی بسنده كرده است كه «مَن فَقَدَ حسّاً فَقَدْ فَقَدَ علماً»؛ اما این اصل دومی كه است را رعایت نكرده است که ﴿إِن تَتَّقُوا اللّهَ یجْعَل لَكُمْ فُرْقَاناً﴾. 👈 بنابراین سال تحصیلی ما باید با دو حس شروع بشود: ـ یك حسّ ظاهری كه آن را همه ما می‌دانیم که «مَن فَقَدَ حسّاً فَقَدْ فَقَدَ علماً» ـ و یكی هم حسّ درونی كه «من فقدَ تقوی فقدْ فقدَ علما». 📚 درس اخلاق تاریخ: 1392/07/04 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7
💠 ظهور باطن

🔸 فرمود: «مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ»‏؛ انسان آنچه در دارد، به هر حال به وسیله ابزار و ادوات ظاهر می ‌شود، حالا یا با نوشتنش یا با گفتنش یا با رفتنش یا با حرکات و سکناتش بیان می ‌شود. 🔸برخی از کارهاست که هر کسی آن جلوه‌ ها را نمی ‌بیند، فقط است که می ‌بیند. الآن کسی که پشت این دیوار حرف می ‎زند، ما می ‎توانیم بفهمیم زن است یا مرد است، این چیز روشنی است؛ سنّ او کم است یا بزرگ‌سال است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ عرب است یا عجم است، این را هم ممکن است بفهمیم؛ اما پاک است یا ناپاک، این را ما نمی ‌فهمیم. 🔸 در قرآن به وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) فرمود اگر ما بخواهیم کاری می ‌کنیم که ﴿لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ﴾؛ از طرز حرف زدن آنها برای تو روشن بشود که اینها منافق هستند یا مؤمن؛ خدا این طور روشن می ‎کند! 🔸 فرمود هر کسی در درون او خصوصیتی باشد به هر حال بیرون می‌‌ آید؛ چه بهتر که در درونش باشد که اگر برون آمد باشد و فضا را معطّر کند، چه بهتر از این؟! 🔸 ما موظّف هستیم که ؛ اما موظّف هستیم آدم خوبی باشیم، این خوبی خودش ظهور می‌ کند، چه ما بخواهیم چه نخواهیم؛ ما که داعی نداریم خودمان را نشان بدهیم. آدم خوب ﴿جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ او که قصد نشان دادن ندارد. ذات اقدس الهی هوشی به مردم داد که از قیام و قعود این شخص، می ‌فهمند. 🔸 اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ به ، به ، به مردم، دارد، فرمود این طور نیست که ما او را رها بکنیم: ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴾؛ آنها که در درونشان یک هست خیال می ‌کنند همیشه می ‌توانند کتمان کنند و ما آن را اظهار نمی ‌کنیم؟! نه، ما اظهار می ‌کنیم. 🔸 ما باید آبروی خودمان را حفظ بکنیم، اوّلین راهش است. اگر ـ خدای ناکرده ـ باطن، طاهر و طیب نبود، از راهی خودش را نشان می ‌دهد؛ یا در گفتار ما یا در رفتار ما یا در نوشتار ما! انسان بدون سهو و نسیان نیست، در حال سهو و نسیان، آن حادثه، خودش را نشان می‌ دهد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/24 http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7