📜نامه هجدهم در يک نگاه ✍نامه به عبدالله بن عباس: در آن زمان که از طرف امام(عليه السلام)  فرماندار بصره بود، نگاشته شد 🌐 ابن ميثم مى نويسد که ابن عباس بعد از آنکه از طرف امير مؤمنان على(عليه السلام) والى #بصره شد نسبت به بنى تميم راه خشونت را پيش گرفت; 🌐زيرا عداوت آنها را در روز جمل نسبت به امام(عليه السلام) و لشکر امام(عليه  السلام)به خاطر داشت. 🔰 آنها از پيروان طلحه و زبير و عايشه در آن روز بودند و ابن عباس به آنها حمله کرد و آنان را دور راند و آنها را پيروان شتر و ياران عسکر ـ نام شتر عايشه عسکر بود ـ و حزب شيطان مى ناميد. 🔰 اين کار بر گروهى از شيعيان امام(عليه السلام) از بنى تميم سخت آمد که از جمله آنها جارية بن قدامه بود. او نامه اى خدمت امام (عليه  السلام)نوشت و از ابن عباس شکايت کرد و همين امر سبب شد که امام(عليه السلام) نامه مورد بحث را براى ابن عباس بنويسد. 🔰در اين نامه به چند امر اشاره مى کند. ✅نخست اينکه بنى تميم طايفه اى هستند که مردان شجاع بزرگى دارند و حتى در زمان  جاهليّت و پس از آن در عصر اسلام کسى در دليرى بر آنان پيشى نمى گرفت. ✅ديگر اينکه با ما خويشاوندى دارند و دستور صله رحم ايجاب مى کند ما با آنها نيکى کنيم. ✅سرانجام امام(عليه السلام) به اين نکته اشاره مى کند که آنچه از خير و شر بر زبان و دست تو جارى شود نتيجه نيک و بد آن دامان #مرا نيز مى گيرد، بنابراين نسبت به بنى تميم خوش رفتار باش.    http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7

🍃ای فرماندهان و پیروان من #مرا با #تقوا داشتن کمک کنید 💢أَلاَ وَإِنَّ لِکُلِّ مَأْمُوم إِمَاماً، یَقْتَدِی بِهِ وَیَسْتَضِیءُ بِنُورِ عِلْمِهِ; أَلاَ وَإِنَّ إِمَامَکُمْ قَدِ اکْتَفَى مِنْ دُنْیَاهُ بِطِمْرَیْهِ، وَمِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَیْهِ، أَلاَ وَإِنَّکُمْ لاَ تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِکَ، وَلَکِنْ أَعِینُونِی بِوَرَع وَاجْتِهَاد، وَعِفَّة وَسَدَاد 💠آگاه باش! (ای عثمان بن حنیف) 🔷هر مأمومى امام و پيشوايى دارد که بايد به او اقتدا کند 🔷و از نور دانش او بهره گيرد. (تو بايد به امام و پيشواى خود نگاه کنى) 🔷بدان امام شما از دنيايش به دو جامه کهنه و از غذاهايش به دو قرص نان قناعت کرده است. 🔷آگاه باش که شما نمى توانيد اين چنين باشيد، و اين زندگى را تحمّل کنيد (من شما را از آن معاف مى کنم) 🔷ولى مرا با #پرهيزگارى و #تلاش (براى پاک زيستن) و #عفت و #پيمودن راهِ درست يارى دهيد. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 #نامه_45 فراز دوم #تمرین_ساده_زیستی

شرح مختصر این فراز 💥امام میفرماید تو از یک سو ادعاى خونخواهى عثمان مى کنى و از سوى دیگر بر امام و پیشواى خود که قاطبه مردم با او بیعت کرده اند به مبارزه برمى خیزى در حالى که مشروعیت ظاهرى امام و پیشواى حال از مشروعیت ظاهرى خلافت عثمان بسیار روشن تر  است. معلوم نیست تو با خلیفه مسلمانان موافقى یا مخالف.🧐 💥امام با صحبت در مورد گذشتگان معاویه در واقع مى خواهد قداست خیالى معاویه را در هم بشکند و بر ادعاى او در طرفدارى از اسلام و خلفا خط بطلان بکشد و به او نشان دهد که باقى مانده دشمنان قسم خورده اسلام است 💥گواهش اینکه بسیارى از خویشاندان پدرى و مادرى اش در صف دشمنان اسلام بودند و به دست مسلمانان کشته شدند. 💥سپس امام(علیه السلام) در بخش آخر این نامه می فرماید ✅اولاً مسأله قصاص باید در حضور حاکم شرع و بعد از طرح دعوا و اثبات آن باشد; کسى که هنوز حکومت اسلامى را به رسمیت نشناخته چگونه مى تواند چنین تقاضایى کند. ✅ثانیاً حاکم اسلامى نمى تواند پیش از محاکمه عادلانه قاتلان، کسى را به دست صاحبان خون بسپارد، بلکه باید قاتلان حقیقى دقیقا شناخته شوند. ✅ثالثاً معاویه از صاحبان خون حساب نمى شود، بلکه این فرزندان مقتول هستند که در درجه اوّل باید خونخواهى کنند. ✅رابعاً قاتلان حقیقى کسانى هستند که مباشر قتل بوده اند نه آنهایى که راه را براى قاتلان گشوده اند یا آنها را تشویق نموده اند و مباشران قتل عثمان در همان روز در خانه عثمان کشته شدند. 💥خامساً کسى که به اوضاع آن زمان آشنا بوده می داند که طرفداران قتل عثمان ـ همان گونه که امام در خطبه ۱۶۸ بیان فرموده ـ گروه عظیمى بودند که کسى نمى توانست با آنها مقابله کند، آنها در حضور امام در مسجد در حالى که همه مسلح بودند فریاد مى زدند همه ما قاتلان عثمان هستیم. 👈 معاویه مى خواست با این بهانه هم مردم شام را بر ضد على(علیه السلام) بشوراند و از سوى دیگر ادعا کند که جمعى از دوستان و اطرافیان امیرمؤمنان على(علیه السلام) به نحوى راضى و دخیل در این قتل بوده اند و همه آنها باید کشته شوند در حالى که ادعاى معاویه از نظر حقوق اسلامى و قوانین بشرى مخدوش و بى اعتبار بود 👈و خود او هم به این نکته توجّه داشت; ولى چون فکر مى کرد بهانه خوبى به دست آورده پیوسته آن را تکرار مى کرد. 💠به همین دلیل امام(علیه السلام) در آخرین جمله مى فرماید: ادعاى تو در طلب قاتلان عثمان نیرنگى بى ارزش است که هرکس اندک فکرى داشته باشد مى داند که فریبى کودکانه و بى پایه و اساس است. 💠در ادامه نامه در کتاب نضر بن حزام آمده که امام فرمود: (اى معاویه) به جان خودم سوگند هر گاه به عقل خود بنگرى و هوا و هوس را کنار بگذارى #مرا پاک ترین فرد قریش از خون عثمان مى یابى (که هیچ گونه دخالتى در آن نداشته ام) و بدان تو از طلقا (کفار آزادشده روز فتح مکه) هستى که خلافت براى آنها جایز نیست و شورا نیز شامل حال آنها نمى شود. http://eitaa.com/joinchat/1114374154C3a90a19db7 #شرح_نامه_64