627 ـ اختلاف ريشه فطرى ندارد قرآن: (وَمَا كَانَ النَّاسُ إِلّا أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُوا وَلَوْلا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيما فِيهِ يَخْتَلِفُونَ) . (1) «و مردم جز يك امت نبودند ، پس ميانشان اختلاف افتاد . و اگر نبود وعده اى كه پيش از اين از جانب پروردگارت مقرّر گشته بود بى گمان در آنچه بر سر آن اختلاف مى كنند داورى شده بود» . الإمامُ الباقرُ عليه السلام : كانوا قَبلَ نُوحٍ اُمّةً واحِدَهً على فِطْرَةِ اللّه ِ لا مُهْتَدينَ ولا ضُلّالاً ، فَبعَثَ اللّه ُ النَّبِيّينَ . (2) امام باقر عليه السلام : پيش از نوح، مردم يك امت بودند و بر سرشت خدايى ؛ نه رهيافته و نه گمراه . پس خداوند پيامبران را برانگيخت . (1) يونس : 19 . (2) مجمع البيان : 2/543 .

628 ـ تشويق به دور افكندن اختلاف قرآن: (وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّه ِ جَمِيعا وَلا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّه ِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانا) . (1) «همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد و از نعمتى كه خدا به شما ارزانى داشته است ياد كنيد : آن گاه كه دشمن يكديگر بوديد و او دلهايتان را به هم مهربان ساخت و به سبب اين نعمت او باهم برادر شديد». رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما اخْتَلَفَتْ اُمَّةٌ بَعدَ نَبِيّها إلّاظَهرَ أهْلُ باطِلِها على أهْلِ حقِّها . (2) پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ امتى پس از پيامبر خود گرفتار اختلاف نشد مگر آن كه باطل گرايان آن بر حقّ خواهانش پيروز گشتند . الإمامُ عليٌّ عليه السلام : والْزَموا السَّوادَ الأعْظَمَ ، فإنَّ يَدَاللّه ِ مَع الجَماعةِ ، و إيّاكُم والفُرْقَةَ ، فإنَّ الشّاذَّ مِن النّاسِ للشَّيطانِ ، كما أنّ الشّاذَّ مِن الغَنَمِ للذِّئبِ . (3) امام على عليه السلام : با اكثريت [دين دار] جامعه همراه شويد ؛ زيرا دست خدا با جماعت است . و از پراكندگى بپرهيزيد كه جدا شده از مردم، طعمه شيطان است، همچنان كه گوسفند جدا شده از رمه، طعمه گرگ است . عنه عليه السلام : واللّه ِ ، لَأظُنُّ أنَّ هؤلاءِ القَومَ سَيُدالونَ مِنكُم باجْتِماعِهِم على باطِلِهم وتَفَرُّقِكُم عن حقِّكُم . (4) امام على عليه السلام : به خدا سوگند ، گمان مى كنم كه اين قوم بزودى بر شما چيره شوند ؛ زيرا آنان بر باطل خود همداستانند و شما در حقّ خود دچار تفرقه و پراكندگى هستيد. عنه عليه السلام : ما اخْتَلفَتْ دَعْوَتان إلّا كانتْ إحْداهُما ضَلالةً . (5) امام على عليه السلام : هيچ گاه دو دعوت بر خلاف يكديگر نشد مگر اين كه يكى از آن دو [دعوت به] گمراهى بود . (1) آل عمران : 103 . (2) كنز العمّال : 929 . (3) نهج البلاغة : الخطبة 127 (4) نهج البلاغة : الخطبة 25 (5) نهج البلاغة : الحكمة 183 .