✨🌷✨🌷💫💐💫🌷✨🌷✨ #خطبه_134_نهج_البلاغه_در_یک_نگاه بعضى از شارحان معروف نهج البلاغه مى گويند امام عليه السلام اين سخن را زمانى فرمود كه «قيصر» با گروه عظيمى از لشكر به سوى مرزهاى اسلام حركت كرد، اين در زمانى بود كه سردار معروف لشكر مسلمين، «خالد بن وليد»، معزول شده بود و از خانه بيرون نمى آمد و كار بر «ابو عبيده جرّاح» و «شرحبيل» كه آنها نيز از فرماندهان رده بعد بودند مشكل شد، لذا «عمر بن خطاب» از روى ناچارى تصميم گرفت كه خودش در جنگ شركت كند و در اين باره با امام اميرالمؤمنين عليه السلام به مشورت پرداخت. و از كلام «ابن ابى الحديد» استفاده مى شود كه «عمر» با نظر مشورتى حضرت عليه السلام مخالفت كرد و هنگامى كه كار بر لشكر اسلام سخت شد شخصاً به ميدان جنگ رفت و روميان از ادامه جنگ ترسيدند و با «عمر» صلح كردند كه به مسلمانان جزيه بپردازند. سپس داستانى را كه شبيه به يك افسانه است نيز در اين جا نقل مى كند.(1) مرحوم «علامه شوشترى» در شرح نهج البلاغه مى گوييد: اوّلًا: آنچه «ابن ابى الحديد» نقل كرده است از «سيف» است و مى دانيم هيچ يك از روايات «سيف» خالى از جعل و تحريف نيست. ثانياً: هيچ دليلى نداريم كه كلام بالا را حضرت على عليه السلام به هنگام مشورت «عمر» در مورد خروج براى جنگ با روميان گفته باشد، بلكه ظاهر بعضى كلمات «شيخ مفيد» اين است كه اين كلام در مورد جنگ «قادسيه» يا «نهاوند» است.(2) اين نكته نيز قابل توجه است كه «عمر» معمولًا مشورتهايى را كه با على عليه السلام انجام مى داد مى پذيرفت و نجات خود را در آن مى ديد و همين معنا نظريه مرحوم «علامه شوشترى» را تأييد مى كند. به هر حال اين خطبه از دو بخش تشكيل شده؛ نخست وعده الهى به اين امّت در مورد پيروزى نهايى و دلگرم بودن به اين وعده الهى، و ديگر اين كه به «عمر» مى فرمايد: شخصاً در ميدان جنگ شركت نكنيد چرا كه اگر حادثه اى براى تو پيش آيد وضع مسلمين در شرايط كنونى به هم مى ريزد. (آیت الله مکارم شیرازی) ┄┄┅┅┅❅◇❅┅┅┅┄┄ 📚نهج البلاغه ای شویم▪🌸▪👇 🔶 @nahjolbalaghe5 ┄┅═✧❁📚🔶📚❁✧═┅┄