⁉️ملاک ضریب‌دهی به اخبار چیست؟ 🔻کسی هست که در اخبار سال گذشته، خبر خانم معلم قائمشهری یا خبر سطل ماست و یا کشف حجاب فلان بازیگر زن را نشنیده باشد؟ 🔹درست یا غلط محتوای این اخبار بماند. از واکنش مسوولین نیز عبور کنیم. اما به واقع چه بر سر خود و افکارعمومی با این اخبار می‌آوریم؟ 🔻از این‌دو خبر بگذریم؛ از مهمترین دستاوردهای سفر سال قبل آقای رئیس‌جمهور به سوریه و یا پیش از آن به چین و یا سفر به آفریقا چه می‌دانیم؟ از تولید موتور هواپیما با خبر شدیم؟ از امضای سند همکاری در اجرای کریدور ترانزیتی شمال به جنوب و کریدور شرق به غرب چطور؟ از تصویب طرح مالیات بر عایدی سرمایه و یا حمایت از جمعیت در مجلس چه می‌دانیم؟ 🔻قدیم اتاق‌های شیشه‌ای رسانه‌ها محل تشکیل شورایی بود تا ضرایب اخبار را تعیین کنند. کدام خبر تیتر یک شود و کدام تیتر دوم و کدام گوشواره‌ها وغیره. بر این اساس، مهمترین ویژگی سردبیر یک رسانه، ضریب‌دهی اخبار است. 🔻اما امروز ضرایب اخبار را شبکه‌های اجتماعی تعیین می‌کنند. کدام بیشتر لایک خورده و بیشتر به اشتراک گذاشته شده و بیشتر واکنش گرفته است. اما آیا هر خبری که بیشتر دست به دست شود یعنی مهمتر است؟ ⁉️اما ثمره این ضرایب غیرواقعی چیست؟ 🔻اول مساله‌سازی برای مسوولین و ورود آنها به چرخه باطل واکنش‌های شتابزده است. 🔻مهمتر از این، افکار عمومی است که ضرر می‌کند و از اخبار اصلی فاصله می‌گیرد. ما کم‌کم گرفتار یک بی‌خبری مدرن شده‌ایم. بی‌خبری ناشی از شبکه‌ها. همه می‌دانند؛ اما نمی‌دانند. باخبرند؛ اما بی‌خبر. به واقع فقط فکر می‌کنند می‌دانند و باخبرند. مخاطب کاملا در گروگان اخبار حاشیه‌ای و بی‌ثمر است. 🔻مساله، یک مصداق مشخص نیست. مساله دوران بی‌خبری جدید است که کم‌کم در حال شکل‌گیری است. وقتی افکار عمومی را از اخبار اصلی دور نگه داشتیم و درگیر حواشی و اخبار زرد و بی‌ثمر کردیم طبیعی است که رسانه دشمن رهزن ذهن‌های بی‌خبر می‌شود و عده‌ای چنان مسخ می‌شوند که علیه یک خبر نه چندان مهم، اعتراض خیابانی به راه می‌اندازند. این ثمره عصر بی خبری است. 🔻نسبت به پرسش ذهن مخاطب در هر سطحی سکوت نکنیم و پاسخگو باشیم. اما مراقبت کنیم هیجان اخبار حاشیه‌ای،  مسوولین و رسانه‌های مرجع را به گروگان نبرد و به انفعال نکشد. #جنگ_شناختی #جنگ_روایتها #ضریب‌دهی