#آشنایی‌با‌نهج‌البلاغه . 🔹" مَنْ عَاشَ فَعَلَيْهِ رِزْقُهُ " هرکس زندگی کند، رزق او بدست خداست. در خطبه ۹۰ خواهیم دید که امام می‌فرمایند مخلوقات عیال خداهستند. این مسأله خیلی اهمیت دارد که بتوانیم درست تصور کنیم که ما عیال خدائیم. اگر با یک کاروان به سفر حج بروید، دیگر مسائل مربوط به اسکان و غذا و جابجایی بر عهده شما نیست. دغدغه تهیه غذای ظهر و شب و میوه و... را ندارید؛ زیرا کسی اینها را تقبل کرده و شما باید به وظایف خود عمل کنید. همه چیز سر ساعت مقرر به شما می‌رسد. البته درک این قضیه خیلی سخت است که انسان افراط و تفریط نکند، به این معنا که هم خدا را متکفل روزی خودش بداند و هم تلاش کند. این حالت تناقض‌آمیز است. چه‌جور انسان خود را عیال خدا بداند، در عین حال دنبال روزی هم برود؟ چطور در یک کاروان دیگر خودمان زحمت نمی‌کشیم و آنها برایمان تهیه می‌کنند؟ آیا خداوند همان‌کار را نمی‌کند؟! پس چرا ما باید به دنبال روزی برویم(تلاش کنیم) پاسخ این‌است که ما به دنبال جلب روزی می‌رویم از باب وظیفه، نه از باب فراهم آوردن روزی. یک‌وقت کسی برنامه‌ریزی می‌کند، اما از باب وظیفه؛ مثل برنامه‌ریزی که ما برای نماز یا روزه ماه رمضان‌ می‌کنیم؛ ولذا می‌گوییم " قربة الی‌الله" یا " امتثالاً لأمرالله" این کار را انجام می‌دهیم. درواقع اعتقاد ما این نیست که در ازای دو رکعت نماز یک گوشه از بهشت را مالک شویم؛ بلکه از روی انجام وظیفه نماز را می‌خوانیم. خداوند هم خودش ازروی تفضلش بهشت را می‌دهد. درمورد رزق هم باید همین دیدگاه را داشته باشیم، یعنی حتی تا صدسال آینده را برنامه‌ریزی دقیق اقتصادی داشته باشیم. مسلمان باید تدبیر معاش داشته، اما از باب انجام وظیفه نه از این باب که خود را داخل در این رزق بداند. وظیفه مسلمان این است که تلاش کند، زحمت بکشد، دنبال روزی برود، صبح تا شب بدود؛ چون اینها را وظیفه خود می‌داند. با این تفکربرنامه‌ اقتصادی یا دیگربرنامه‌های زندگی‌اش نیز خودبخود منظم شده و گرفتار فقر نمی‌گردد، بیش‌تر از بقیه نیز کار می‌کند. ۱ 🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳🔳