#نهج_البلاغه ▫️وَ حَامِلاً لِمَنْ حَمَلَهُ، وَ مَطِيَّةً لِمَنْ أَعْمَلَهُ، وَ آيَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ جُنَّةً لِمَن اسْتَلاَْم وَ عِلماً لِمَنْ وَعَى وَ حَدِيثاً لِمَنْ رَوَى، وَ حُکْماً لِمَنْ قَضَى 🟤قرآن نجات دهنده خوبى است براى کسى که به آن عمل کند و مرکب راهوارى است براى آن کس که آن را به کار گيرد، نشانه افتخارى است براى کسى که خود را با آن نشانه گذارى کند، و سپر مطمئنّى است براى آن کس که خود را در پناه آن قرار دهد و علم و دانش پرارزشى است براى کسى که آن را حفظ و نگهدارى کند و گفتار والايى است براى آن کس که آن را روايت نمايد و حکم قاطعى است براى کسى که با آن قضاوت کند ✍در جمله هاى اول و دوم، مؤمنان به قرآن را به کسى تشبيه مى کند که بر مرکبى از نور سوار شده و به سوى آسمان سعادت در پرواز است مرکبى مطمئن و راهوار.در جمله سوم قرآن را مدال افتخارى مى شمارد براى همه کسانى که آن را نشانه زندگى خود قرار مى دهند آيات قرآن بهترين شعار و نشانه هاى آن بهترين نشانه هاست در جمله چهارم آن را زرهى شمرده که انسان را در نبرد با دشمنان از گزند حوادث، حفظ مى کند. هم دشمنان ظاهرى و مخالفان اسلام و هم دشمنان باطنى و درونى; يعنى هواى نفس و هم دشمنى پنهانى يعنى شيطان در پنجمين و ششمين و هفتمين وصف، اشاره به حديث نقلى و احاديثى که از ناحيه وحى به دست آمده است. در آخرين جمله به کاربرد علمى آن در مسئله قضاوت و داورى اشاره مى کند. بنابراين که قضا در اين جمله به معناى داورى در مخاصمات باشد، و اگر قضا هر گونه حکم و قضاوت را شامل شود، همه احکام فقهى و عقيدتى را در بر گيرد 📘#خطبه_198

#نهج‌_البلاغه ▫️فَمَنْ أَخَذَ بِالتَّقْوَى عَزَبَتْ عَنْهُ الشَّدَائِدُ بَعْدَ دُنُوِّهَا، وَ احْلَوْلَتْ لَهُ الاُْمُورُ بَعْدَ مَرَارَتِها، وَ انْفَرَجَتْ عَنْهُ الاَْمْوَاجُ بَعْدَ تَرَاکُمِهَا، وَ أَسْهَلَتْ لَهُ الصِّعَابُ بَعْدَ اِنْصَابِهَا، وَ هَطَلَتْ عَلَیْهِ الْکَرَامَةُ بَعْدَ قُحُوطِهَا، وَ تَحَدَّبَتْ عَلَیْهِ الرَّحْمَةُ بَعْدَ نُفُورِهَا، وَ تَفَجَّرَتْ عَلَیْهِ النِّعَمُ بَعْدَ نُضُوبِهَا، وَ وَبَلَتْ عَلَیْهِ الْبَرَکَةُ بَعْدَ إِرْذَاذِهَا 🟤«هر کس دست به دامن تقوا زند شدائد و سختیها پس از نزدیکى، از وى دور مى گردد، تلخیهاى حوادث ناراحت کننده به شیرینى مبدّل مى شود، امواج متراکم ناراحتى از او دور و مشکلات پى در پى و خسته کننده، آسان مى گردد و مجد و عظمت از دست رفته، همچون بارانهاى پرپشت بر او فرو مى بارد و رحمت قطع شده الهى به سوى او باز مى گردد. نعمتهایى که فرو نشسته بود به جوشش در مى آید و برکتهاى کم شده به فراوانى بر او ریزش مى کند» ✍آرى! در سایه تقوا بلاها برطرف مى گردد و فیض رحمت الهى بر پرهیزگاران و جوامع پرهیزگار مى بارد، فساد و تباهى رخت بر مى بندد، آرامش و امنیت و نعمت و برکت، شامل حال آنها مى شود. 📘#خطبه_198 🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺 🌴کانال نهج_البلاغه(ادای‌حقِ‌کلام) eitaa.com/joinchat/2855665682Cc04673bf9f ╚════🍃🌸═══╝

#نهج‌البلاغه ▫️وَ حَبْلاً وَثِيقاً عُرْوَتُهُ، وَ مَعْقِلاً مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ، وَ عِزًّا لِمَنْ تَوَلاَّهُ، وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ 🟠ريسمانى است که دستاويز آن مطمئن و پناهگاهى است که قلّه بلند آن مانع نفوذ دشمن و عزّت و قدرت است براى کسى که تحت ولايتش قرار گيرد و محل امنى است براى آن کس که در حوزه اش وارد شود ✍امام عليه السلام با بيان اين چهارم وصف در واقع سعادت انسان را به دژ محکمى تشبيه کرده که بر فراز کوه بلندى قرار دارد و رهروان اين راه همچون کوهنوردان بايد از طنابهاى محکمى که به نقاط بالاتر کوه بسته مى شود و دستگيره هاى محکمى دارد استفاده کنند تا به آن دژ برسند و آن دژ در جايى قرار دارد که دشمن به آن دست نمى يابد و هر کس در سايه آن قرار گيرد قدرتى غير قابل شکست مى يابد و آن کس که در آن وارد شود، سالم مى ماند.دشمن اصلى انسان، هواى نفس و شيطان است و ناامنيها نيز از همين جا سرچشمه مى گيرد. کسى که در پناه قرآن قرار مى گيرد، بر قله رفيع سلامت و سعادت و در عزت و امنيّت خواهد نشست. 📘#خطبه_198 〰〰〰〰〰 ↙️ #نهج_البلاغه(ادای‌حقِ‌کلام)👇 ╔🌸🍃═══════╗ 🆔 @nahjoolbalageh ╚════🍃🌸═══╝