💢احتجاج اهل‌بيت پيامبر به حدیث غدیر ⬛️یکی از شبهات وهابیت بر علیه شیعه این است که می‌گویند هیچ‌گاه امیرالمومنین(علیه‌السلام) با حدیث غدیر بر امامت و خلافت خود احتجاج نکرده است؛ سپس بر این مبنا می‌گویند پس حدیث غدیر، معنایی غیر از خلافت و امامت دارد و آن هم دوستی و نصرت است؛ چرا که اگر دال بر ولایت و سرپرستی بود، جا داشت امیرالمومنین(علیه‌السلام) با استناد به این حدیث، با مخالفان خود احتجاج کرده و خود را رهبر جامعه و جانشین پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بداند. ✅این مطلب، دروغی بیش نیست، زیرا مستنداتی تاریخی وجود دارد که، نه تنها امیرالمومنین(علیه‌السلام) به حدیث غدیر استناد کرده است، بلکه دیگر ائمه(علیهم‌السلام) نیز به این حدیث برای اثبات ولایت و جانشینی امیرالمومنین(علیه‌السلام) استناد کرده‌اند، که در ادامه به مواردی اشاره می‌کنیم. 1⃣. «شمس‌الدين جزرى دمشقى مقرى شافعى» از علمای اهل سنت در كتاب «أسنی‌المطالب فى مناقب على‌بن‌ابي‌طالب» از حضرت زهرا(سلام‌الله‌علیها) نقل کرده که حضرت در خطبه‌ای غراء فرمودند: «[ای مردم] آیا سخن رسول خدا(صلی‌اللّه‌عليه‌و‌آله) در روز غدیر خم که فرمود: «من كنت مولاه فعلى مولاه» را یا سخن ایشان که فرمود: «أنت منّى بمنزلة هارون من موسى» را فراموش کردید؟[1] 2⃣. «قندوزى حنفى» از علمای اهل سنت نقل می‌کند که چون امام حسن مجتبى(عليه‌السلام) با معاويه صلح کرد، معاويه بالای منبر رفت و گفت: «حسن‌بن‌على(علیه‌السلام) من‌را خلیفه دانسته است و خود را اهل آن نمی‌داند...». بعد از پایان خطبه او، حضرت بلند شد و در از منبر بالا رفتند و خطبه بسيار بليغى ايراد كردند كه در آن مناقب و فضائل اميرالمومنين(عليه‌السلام) و دیگر اهل‌بيت را بیان کرده و فرمودند: «و ديدند كه رسول خدا(صلی‌اللّه‌عليه‌و‌آله) پدر من‌را در روز غدير خم نصب كرد و مردم را امر نمود كه حاضران به غائبان برسانند»[2] 3⃣. يك يا دو سال قبل از مردن معاويه در ایّام حج در سرزمین منی امام حسین(علیه‌السلام) تمام اصحاب رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله و بزرگان جهان اسلام را جمع کرد و خطبه‌ای به بیان فضائل امیرالمومنین و اهل‌بیت(علیهم‌السلام) پرداخت و سخنان پیامبر اکرم(صلی‌اللّه‌عليه‌و‌آله) در مورد آنان را بیان می‌کرد، و درباره هر فقره از فقراتى كه بيان مى‌نمود، جمع حاضر مى‌گفتند: «اللّهم نعم» بار پروردگارا! همين‌طور است كه حسين(علیه‌السلام) مى‌گويد، ما اين‌ها را از رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شنيديم و بر آن‌ها حاضر و ناظر بوديم. سپس حضرت فرمود: «...من با سوگند به خداوند از شما مى‌پرسم كه آيا مى‌دانيد كه رسول خدا(صلی‌اللّه‌عليه‌و‌آله) او (اميرالمومنين) را در روز غدير خم نصب نمود، و نداى ولايت او را سر داد؟» همه گفتند: بار پروردگارا، آرى ما مى‌دانيم».[3] 📚پی‌نوشت: [1]. الغدير، ج 1، ص 196 و ص 197. [2]. ينابيع المودّة، چاپ اول، استامبول، ص 482. [3]. كتاب سليم بن قيس، ص 206 تا ص 209. #امام_شناسی #امام_علی #غدیر #غدیرخم #غدیر_سند_حقانیت_شیعه #شبهات_غدیر @nahnollhusseinyon

💢فلسفهي عزاداري سيدالشهدا(عليه السلام) چيست؟ ✳️اهل بیت(علیهم‌السلام) تلاش کرده‌اند به هر نحوی که امکان دارد، یاد و خاطر عاشورا را زنده نگه دارد، به گونه‌ای که امام سجاد(علیه‌السلام) تا در حيات بود (حدود چهل سال) صحنه كربلا را با گريه جلوي چشم مردم مجسّم مي‌کردند و مي‌فرمود: «حضرت اباعبدالله با تشنگي شهيد شد، در حالي كه كنار رود فرات بود و سر مبارك او را همانند گوسفند بريدند.» 👈تشكيل مجالس عزاداري از سوي حضرات معصومين(علیهم‌السلام) یکی از شیوه‌هایی بوده است که از سوی ایشان برای رواج نوحه خوانی برای حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) انجام شده است، که به عنوان نمونه می‌توان از وقف قسمتی از اموال توسط امام باقر(علیه‌السلام) در این زمینه سخن به میان آورد[اصولكافي، كليني، ج 5، ص 117] 👈 و تشویق به سرودن شعر در رثا امام حسین(علیه‌السلام) را به آن افزود به گونه که امام صادق(علیه‌السلام) در این زمینه می‌فرماید: « هر كس كه دربارهي امام حسين(ع) يك بيت شعر سروده و گريه نمايد و ده نفر را به گريه در آورد، اجر و پاداش آنها بهشت است.»[ كامل الزيارات، ص 105] ✅این تأکید عزاداری از سوی ائمه معصومین(علیهم‌السلام) علت‌های متعددی دارد، که برخی از آنها عبارتند از: 1⃣. زنده نگه داشتن پیام‌های عاشورا، پيامهايي مانند: احياي امر به معروف و نهي از منكر، عزّت، مبارزه با طاغوت، فداكاري در راه دين، نترسيدن از كمي نفرات، آميختن كار فرهنگي با ايثار، پيروزي خون بر شمشير، نهراسيدن از محاصرهي نظامي و اقتصادي، عمل به وظيفه و تكليف، حمايت از ولّي و در نهايت راضي بودن به رضاي خدا؛ 2⃣. از رهگذر برگزاري مجالس ديني در سطحي وسيع و حضور توده‌هاي مختلف مردم در مساجد و تكايا، فرصت خوبي براي آشنايي بيشتر با معارف اسلامي و احكام الهي به دست ميآيد. #امام_شناسی #امام_حسین @nahnollhusseinyon

💢صفات منفی جامعه کوفه ✳️علل رویگردانی کوفیان از امام حسین(علیه‌السلام) را می‌توان در این ویژگی کوفیان مشاهده کرد: 1⃣. دنیاطلبی 👈 وجود این خصیصه در کوفیان باعث شده بود از هر جریان و حکومتی که دنیای آنان را تأمین کند، طرف‌داری کنند که جریانات مختلف تاریخی مؤید این مدعاست. 👈تعداد فراوان بیعت‌کنندگان با مسلم که رقم آن‌ها را بین ۱۲ تا ۴۰ هزار نفر نوشته‌اند[حیاه الامام الحسین(ع)، ج ۳، ص ۳۲۷] نیز می‌توان طبق همین اصل توجیه کرد؛ زیرا در آن هنگام از سویی به علت مرگ معاویه و جوانی و خامی یزید، حکومت مرکزی شام را در ضعف می‌دیدند و از سوی دیگر به علت ضعف فرمان‌دار کوفه یعنی «نعمان بن بشیر» او را قادر به مقابله با یک قیام جدی نمی‌دانستند. 👈حتی پس از ورود عبیدالله به کوفه و تهدید کردن مردم، هنوز امید به پیروزی داشتند و لذا تعداد زیادی از آن‌ها به همراه مسلم در محاصره قصر عبیدالله شرکت کردند؛ اما هنگامی‌که احساس خطر کردند، مسلم را تنها گذاشته و به خانه‌های خود گریختند، این احساس خطر هنگامی شدت گرفت که شایعه حرکت سپاه شام از سوی طرف‌داران عبیدالله میان مردم انتشار یافت 2⃣. نظام ناپذیری: 👈بیشتر ساکنان کوفه را مردمی تشکیل می‌دادند که قبل از شهرنشین شدن، در میان قبایل خود، در صحراها و بیابان‌ها ساکن بودند و بدویت عربی بر آن‌ها حاکم بود و این اولین بار بود که شهرنشینی را تجربه می‌کردند.[ کوفه، پیدایش شهر اسلامی، همان، ص ۸۰.] و این ویژگی باعث می‌شد تا در مقابل قوانین و مقررات، یک نظام منسجم تحمل کمتری داشته باشند و این درست نقطه مقابل مردم شام بود که قرن‌ها از شهرنشینی آن‌ها می‌گذشت و لذا در مقابل حکومت، مردمی مطیع و آرام بودند. 3⃣احساساتی بودن 👈این خصیصه را می‌توان با مطالعه مقاطع مختلف تاریخ کوفه به خوبی مشاهده کرد. در طول تاریخ کوفه و به ویژه در همان نیم قرن اول حیات آن، به بسیاری از جریان‌ها برخورد می‌کنیم که کوفیان تحت تأثیر احساسات و به وسیله سخنرانی و یا هر عامل دیگری وارد جریانی شده، اما پس از فروکش نمودن احساسات، از عزم خود برگشته و از ادامه کار منصرف شده‌اند. نمونه‌های واضح آن را می‌توانیم در مواردی هم‌چون بیعت با مسلم، حمله به قصر عبیدالله بن زیاد ... مشاهده کرد. #تاریخ #امام_شناسی @nahnollhusseinyon

#گفتگو 💢تهمتی ناروا و ناجوان‌مردانه به امام حسین(علیه‌السلام) 🔲بعد از درس آمد جلو و گفت: امام حسین(علیه‌السلام) به ما ایرانی‌ها توهین کرده و ما رو پست و دشمن دونسته و گفتند باید زن های ایرانی ها رو فروخت و مردهاشون رو هم به بردگی گرفت؛ [سفینه البحار،ص164] ✳️ استاد: ببینم پسرم 👈 اولا: این حدیث از امام صادق(علیه‌السلام) هستش و منظور از «أبا عبد اللّه» اینجا امام صادقه نه اما حسین(علیهماالسلام)؛ 👈ثانیاً: اگه یه کم به کتاب دقت کنی متوجه میشی شیخ عباس قمی اینجا احادیث مربوط به فضیلت عجم‌ها رو از بحار الانوار جمع کرده، پس روایت می‌خواد عجم رو مدح کنه نه ذم. این نکته اول. ⬛️دانشجو: استاد! کجاش مدحه داره توهین میکنه، میگه هر عجمی دشمن ماست و زنان‌شون رو باید گرفت و... .؟ ✳️استاد: اجازه میدی توضیح بدم. ⬛️دانشجو: بفرمایید استاد، اختیار دارید. ✳️استاد: اولا سند روایت ضعیفه، دو نفر در سند روایت هستن که در علم رجال ضعیف شمرده شدن، لذا خیلی اعتباری به روایت نیست[yon.ir/XyRLI] ⬛️دانشجو: استاد! هر روایتی که مخالف شما باشه رو می‌گید سندش ضعیفه. ✳️استاد: باشه حالا از سند بگذریم، همان‌طور که می‌بینی این روایت سه قسمت داره: قسمت اولش امام صادق(علیه‌السلام) فرموده: «نحن قريش ... »، قسمت دوم عبارت «بیان» هستش و قسمت سوم با عبارت «سوءُ رأی الثانی فِی الأعاجم» شروع میشه. ⬛️دانشجو: استاد اینجا که امام صادق(علیه‌السلام) فرموده: « نحن قريش و شيعتنا العرب و عدوّنا العجم» منظور اینه عجم‌ها دشمن ما هستند؟! ✳️استاد: نه پسرم منظور این نیست، چون خود شیخ عباس با عنوان «بیان» می‌گه، اين‌که امام صادق(علیه السلام) فرمود: «وشيعتنا العرب» جنبه مدح مد نظر بوده، هر چند شيعه، عجم باشه واین‌که فرموده‌: «وعدونا العجم» منظور جنبه مذمت لفظ عجم بوده، هرچند دشمنان ما از خود اعراب باشن؛ چرا که تو عرف محاوره‌ای اعراب اون زمان، به آدم خوب و فهمیده و حکیم عرب گفته میشد و جنبه‌ مدح داشته، لذا اگر میگفتن فلانی عربه، یعنی آدم حکیم و خوبیه؛ همچنین به آدم بد و نفهم عجم گفته میشده که جنبه‌ مذمت‌ داشته.[لسان العرب،ج 1، ص 589] پس حضرت می‌فرماید شیعیان ما همه عرب هستند، یعنی همه آدم های خوبی هستند و لو اینکه از عجم باشند واز بلاد دیگر، اما دشمنان ما همگی آدم های بدی هستن و لو اینکه از نژاد عرب باشن. دقت کردی پس این جمله حضرت اصلا معنای بدی نداره. ⬛️دانشجو: پس عبارت «بیان» به بعد، از حضرت نیست، کلام خود شیخ عباسه؟ ✳️استاد: بله، همین طوره. ⬛️دانشجو: استاد اینجا که امام صادق(علیه‌السلام) فرموده: «أن يبيع النساء و أن يجعل الرجال عبيد العرب» یعنی زن‌های عجم رو باید فروخت و مردهاشون رو برده عرب‌ها کرد رو چی می‌گین؟! ✳️استاد: این قسمت، میشه همون قسمت سوم؛ این قسمت اصلا جزء روایت نیست و در کتب دیگه هم نیومده، لذا این جمله رو امام صادق(علیه‌السلام) نگفته کمی دقت کنی متوجه می شی؛ این‌جا شیخ عباس قمی، به نژادپرستی خلیفه دوم با تعبیر «سوءُ رأی الثانی فِی الأعاجم» انتقاد کرده، معنای عبارت اینه: «رای نادرست خلیفه دوم در مورد عجم ها» یعنی رفتار خلیفه دوم «عمر بن خطاب» چنین بوده است، نه اینکه امام این سخن رو فرموده باشه. این از شیطنت دشمنه و میدونه شما دانشجوها خیلی دنبال عبارت عربی نمیرید، همه رو با هم ترجمه کرده و به امام صادق(علیه‌السلام) نسبت داده که دروغ محضه. ⬛️دانشجو: عجب نامردیه. ✳️استاد: بله دشمنان برای فتنه‌انگیزی از هیچ کاری کوتاهی نمی‌کنند. 📌 برای مطالعه بیشتر و منابع این گفتار مراجعه کنید به: 🌐? https://www.welayatnet.com/fa/news/136676 #امام_شناسی #امام_حسین @nahnollhusseinyon

#گفتگو 💢عاشورا و جنگ قدرت ⬛️بی‌دین: شما بیکار هستید که هر سال خودتان را سیاه پوش می‌کنید آن هم برای فردی مثل (امام) حسین(علیه‌السلام) که سر قدرت و به خاطر منافع دنیایشان کشته شده. 🔆شیعه: نه دوست عزیز دعوا سر قدرت نبود، سر زنده کردن ارزش‌هایی بود که داشت توی جامعه آن روز فراموش می‌شود. ⬛️بی‌دین: این چیزیه که این آخوند‌ها سر هم کردن وگرنه، اگه یزید هم مثل معاویه به (امام)حسن(علیه‌السلام) و (امام) حسین(علیه‌اسلام) پول و خراج می‌داد، اون دیگه دست به قیام نمی‌زد، و الا همین آدم‌ها وقتی معاویه به مکه یا مدینه می‌آمد خودشان مشتقانه به استقبالش می‌رفتند، شما ببین معاویه هر ساله، خراج اهواز را به (امام)حسن(علیه‌السلام) می‌داده و سالانه حدود دو میلیون درهم هم به (امام) حسین (علیه‌السلام) پرداخته می‌کرده. 🔆شیعه: این مطلب دروغه و صحت نداره. ⬛️بی‌دین: این مطلب را اخبار الطوال دینوری نقل کرده. 🔆شیعه: من که این کتاب رو مطالعه کردم هیچ مطلبی که بگه حسنین(علیهم‌السلام) با اشتیاق به سمت معاویه رفتن، در آن نبود، تنها چیز که هست، اینه که که امام حسن(علیه‌السلام) به خاطر سستی یارانش مجبور به صلح در مقابل معاویه شد و در آن صلح نامه هم ایشان شرایطی قرار داده بودند از جمله اینکه، خراج اهواز برای ایشان باشه و سالانه دو میلیون درهم به امام حسین(علیه‌السلام) داده بشه.[ترجمه اخبارالطوال، ص 265] ⬛️بی‌دین: خوب همین یعنی این‌قدر پول گرفتن که ساکت بشن و با معاویه جنگ نکنند. 🔆شیعه: نه، جنگ به خاطر پول و مقام نبوده، و این شرایط هم اگر قرار داده شده به این خاطر بوده که از دشمن امتیاز بگیرن تا به آن وسیله جبهه مخالفین معاویه رو حمایت کنن. ⬛️بی‌دین: این‌ها توجیه که شما از خودت در ‌می‌آری. 🔆شیعه: اگر واقعاً توجیه هست، پس چرا این بزرگوران(علیهم‌السلام) بعد از نقض صلح‌نامه دست به قیام نزدند!؟ مخصوصاً اینکه معاویه همون اول کار، بدون عملی کردن هیچکدوم از شرایط، صریحاً به مردم میگه صلح نامه زیر پای منه.[2] ⬛️بی‌دین: چون کار از کار گذشته بود، به همین خاطر دست به قیام نزدن. 🔆شیعه: نه این گونه که شما می‌گید نیست، داخل همان کتاب اخبار الطوال اومده که بعد از صلح، گروهی پیش این بزرگوران(علیهم‌السلام) اومدن و از ایشان درخواست کردن که با معاویه وارد جنگ بشن، ولی ایشان رد کردن و گفتن تا معاویه زنده است وارد جنگ نخواهند شد.[ترجمه اخبارالطوال، ص 268] ⬛️بی‌دین: چرا!؟ 🔆شیعه: خوب این صلح دلایل متعددی داشت، ولی مهم‌ترینش این بود که آن حضرت یاران صادق نداشت که همراهیش کنند، علاوه بر اون، معاویه آن‌قدر مکار بود که اگر جنگی سر می‌گرفت به گونه‌ای اوت رو ختم می‌کرد که انگار مقصر امام حسن(علیه‌السلام) بوده. ⬛️بی‌دین: پس چی شد که (امام) حسین(علیه‌السلام) دست به قیام زد!؟ 🔆شیعه: حضرت سیدالشهداء(علیه‌السلام) نیز تا زمانیکه معاویه زنده بود قیام نکرد، ولی بعد از مرگ معاویه چون شرایط مناسب شد، چون هم برخی از مردم پی به اشتباه خودشون در همراهی نکردن امام حسن(علیه‌السلام) برده بودن وهم یزید آدمی نبود که بتونه مانند معاویه مردم رو فریب بده، به همین خاطر آن حضرت در زمان یزید و به درخواست مردم اقدام به قیام کرد، اهداف قیام هم در سخنانش وجود داره؛ مهم‌ترینش همینه که می‌فرماید: «انگیزه ام از قیام، اصلاح امت جدم رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) است».[4] و الا اگر جنگ، جنگ قدرت بود، دیگه نیازی نبود تا پای جان پیش بره و به شهادت برسه و زن فرزندش را به اسارت بفرسته، فقط لازم بود یک پیغام به یزید بفرسته که اگر حکومت فلان جا رو به من بدی باهات بیعت می‌کنم و به طور قطع یزید قبول می‌کرد، چون جنگ با امام حسین(علیه‌السلام) برای یزیدی که تازه به حکومت رسیده بود، هزینه زیادی داشت، همان‌طور که می‌بینم که بعد از شهادت امام حسین(علیه‌السلام) چقدر قیام بر علیه حکومت بنی امیه شد. ـــــــــــــــــــــــــــ 📚 پی‌نوشت [1] اخبار الطوال، ابو حنيفه احمد بن داود دينورى (م 283)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، نشر نى، چ چهارم، 1371ش. [2]. http://l1l.ir/5d6h #تاریخ #امام_شناسی @nahnollhusseinyon