🌼 <سَتَجِدُني إِنْ شاءَ اللَّهُ صابِراً وَ لا أَعْصي لَكَ أَمْراً> (به خواست خدا مرا شكيبا خواهى يافت؛ و در هيچ كارى مخالفت فرمان تو نخواهم كرد.)
اعراب «لا أعصی» آیا میتواند منصوب باشد؟🤔 اگر باشد، چه نقشی دارد؟ توضیح دهید.
👌نظرات کاربران درباره دوره و کتاب👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌼 اعراب «سخر»
🔸️ در آیه <أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ>
🔸️ و آیه <يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ>
به ترتیب:
الف) محلاً مرفوع، بدون محل اعرابی
ب) محلا مجرور، محلاً مرفوع
ج) محلاً منصوب، بدون محل مجرور
د) بدون محل اعراب، محلاً منصوب است.
👌نظرات کاربران درباره دوره و کتاب👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
👌ساختار کلی دانش نحو در یک نگاه
🌸 در کتاب نحو کاربردی، ادبیات را کاربردی یاد بگیرید.
محصولات کاربردی👇
https://eitaa.com/joinchat/3201826980C19775de36e
👌نظرات کاربران درباره دوره و کتاب👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌼 بل پس از جمله مثبت
چنانچه «بل» پس از جملهی مثبت یا امر قرار گیرد، هم زمان دو معنی میدهد:
الف) حکم نسبتدادهشده به معطوفٌعلیه را از آن گرفته و دربارهی آن ساکت میماند. گویی جملهای پیش از «بل» اصلاً بیان نشده و نبوده است.
ب) حکم نسبت داده شده به معطوف علیه را به ما بعدش نقل میدهد.
جاءَ زیدٌ بل بکرٌ (زید آمد؛ بلکه بکر آمد)
إضرِبْ زیداً بل بکرا(زید را بزن؛ بلکه بکر را بزن)
در عبارت بالا گویا متکلّم در آوردن نام «زید» اشتباه کرده و یا غرض دیگری داشته و سپس با «بل» تصحیحش کرده است. لذا در «جاءَ زیدٌ بل بکرٌ» ممکن است زید آمده باشد یا نیامده باشد. لذا «زید» همچون کلمهی مفردی است که هیچ چیز به آن اسناد نشده است. همچنین در «إضرِبْ زیداً بل بکراً» متکلم نسبت به «زید» ساکت است، لذا از جمله این نکته برداشت نمیشود که زید را نباید زد. بنابراین ترجمهی «اضربْ زیداً بل بکراً» چنین نیست: زید را بزن نه نزن، بلکه بکر را بزن».
آدرس ما در تلگرام👇👇👇
https://t.me/nahvekarbordi
👌نظرات کاربران درباره دوره و کتاب👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌼 در آیه:
(إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً وَ ضاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ)
اعراب تغن و ضاقت به ترتیب چیست؟
الف) لفظاً مجرور، محلاً مجزوم
ب) محلاً مجرور، محلاً مجرور
ج) مجزوم، محلا مجزوم
د) مجزوم، بدون محل اعرابی
👌نظرات کاربران درباره دوره و کتاب👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
👌وجوه اعرابی مختلف «زید قائم ابوه»
📚 در کتابهای نحو کاربردی از خواندن ادبیات لذت ببرید.
✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید.
نظرات کاربران درباره دوره و کتاب 👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌼 [الصمت أيضًا له صوت، لكنه بحاجة إلى روحٍ تفهمه]
👈 سکوت نیز صدا دارد، ولی به روحی احتیاج دارد که آن را بفهمد.
الصمت: مبتدا
ایضا: مفعول مطلق
له: خبر مقدم
صوت: مبتدای موخر
له صوت: خبر صمت
لکن: حرف مشبهه
ه: اسم لکن
بحاجه: جارومجرور، متعلق به محذوف خبر
الی روح: متعلق به حاجه
تفهمه: فعل و فاعل و مفعول، صفت روح و محلامجرور
نظرات کاربران درباره دوره و کتاب 👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌼 اعراب جمله «السلاسل یسحبون» در آیه زیر چیست؟
<إِذِ الْأَغْلالُ في أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ>
الف) محلا مجرور، معطوف
ب) محلی از اعراب ندارد، استینافیه
ج) محلا مرفوع، معطوف به اغلال
د) محلا مجرور، جمله مضاف الیه
😄تخفیف فوق العاده تمدید شد برای ۸ نفر دیگر
قبل خرید حتما نظرات را بخوانید👇
https://eitaa.com/joinchat/3828875411C38e1818afc
🌺«ما» شبیه به لیس در قرآن
همانطور که میدانید ما شبیه لیس برای عمل کردن شرایطی دارد. یکی از آن شرایط رعایت ترتیب اسم و خبر است، یعنی خبر یا معمول خبر نباید بر آن مقدم شود، در صورتی که این شرط رعایت نشود، اسم و خبر ما به اصل خود برگشته و نقش خبر مقدم و مبتدای موخر می گیرند.
مانند: «ما فی الدار الا زید»
که «فی الدار» خبر مقدم و «زید» مبتدای موخر است اگر ترتیب حفظ می شد: «ما زید فی الدار» «زید» اسم ما و «فی الدار» خبرش بود.
با هم آیاتی را بررسی میکنیم که این شرط رعایت نشده و با وجود حضور ما، اسم و خبر ندارد، بلکه اسمهای بعدش مبتدا و خبر هستند.
🌸در کتاب نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید.
✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید.
https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9