«فَبِکمْ یجْبَرُ الْمَهِیضُ» توی بوی باران و خنکیِ بادها، «رجب» صدا کرد: دل‌های شکسته و پوسیده را آماده کنید. من برق می‌اندازم، من بند می‌زنم. اولین نفر، یعنی من، زمزمه کردم: بالاخره آمدی؟ چقدر منتظرت بودم..... #مفاتیح‌عزیز