باسمه‌تعالی یا محمّد (ص) آفرینش، شوقِ سیمایِ تو آمد در وجود سجدةِ خیلِ ملایک، بر قدِ نازِ تو بود سَروِ اندامِ رشیدت راست، حدِّ اعتدال قامتت بی‌سایه، در اوجِ تعادل می‌نمود وَحیِّ تو، همسانِ عقل و از لسانِ فطرت است این لسانِ «وحی» عینِ خلقت آمد در حدود آفرینش، بر اساسِ حکمت و قانون به پاست، نیکی از نیکی فزاید، بَد ز بَد، گاهِ شهود عالمِ تکوین، ملایک باخدا هم صحبت‌اند عالمِ تشریع، احمد نیز، دارد این نمود متنِ «الرَّحْمنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوی» تفسیر شد دارد «استیلا» خداوندِ مدبّر، بر وجود «انّه کانَ ظلوماً «اَو» جهولاً» مدحِ ماست تا مسلمان، غالب آید بر جهالت در رکود با تعبّد، زندگی مطلوب و زیبا می‌شود بابِ حکمت، با تعقل، در جهان باید گشود خلقتِ احمد نکو در صورت و خُلقش عظیم «رحمهٌ للعالمین» است، معنیِ نور وَدود در شبِ معراج، احمد بر فراسویِ زمان دیدنی‌ها دید در «آنی» شنیدن‌ها شنود عید مبعث رسول اکرم (ص) مبارکباد محمدحسین برزویی #مبعٍث_حضرت_محمد_(ص) #مهر_مدرسه https://eitaa.com/mehre_madreseh/432 🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹