دم ایرانی‌جماعت در گذشته گرم؛ بابت پایه‌گذاری این دسته جشن‌ها. از همین تریبون بوس به قبرتون.

آخ ما شب یلدای کی‌ایم؟ به عنوان دیوونه‌های دوست داشتنی که لبامون رنگ اناره ناراحتم که درگیر این مجهولاتیم

من نرگس هستم. و به نظرم شاخه‌های نرگس دیگه جالب نیستن. شاید دیگه نرگسی که نرگسی میخوره و گل نرگس تو دست راست‌شه نباشم. شاید فقط نرگسی که نرگسی می‌خوره باشم شاید!

حتی شاید دیگه این‌جا هم محل پرورش پیازچه‌های نرگس نباشه

جمعه‌ها یهو یادم می‌افته که می‌تونم کلی اپیزود ندیده رو واچینگ کنم خوشمیگذره با چائی و تشکیلات

,اثر خالق اثر مخاطب اثر که ما گوش منگوله‌ای‌ها باشیم از کلّه‌ی صبح دارم زمزمه می‌کنم "بازی کن آنقدر تا چیزی برای باختن نماند، تا از دست دادن عادت شود و باختن پالایش روح. باور کن زمین خوردن جزئی از زندگی‌ست" پوستم شفّاف شد.