#تشتت #حیات_طیبه #عمل_صالح 🔻 افکار ما ها متشتت است [به خاطر همین] اعمال ما هم متشتت می‌شود. حال عمل است که فکر را از تشتت دور می‌کند یا فکر است که عمل را از تشتت دور می‌کند؟ 🔸 هر دوی آن به هم وابسته هستند و در هم تاثیر گزار می باشند. همانطور که قرآن می فرماید: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً »(نحل:۹۷) (هر کس عمل صالحی انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی که مؤمن است، او را به حیاتی پاک زنده می‌داریم.) 🔹 پس هر کسی عمل صالح انجام بدهد حیات پیدا می‌کند؛ اما خود عمل صالح حیات می‌خواهد تا انسان بتواند انجام بدهد. 🔸 این دُور نمی‌شود؛ بلکه به این سبک است که من در هر رتبه‌ی ایمانی که باشم به حسب همان رتبه عمل صالح انجام می‌دهم و این عمل صالحی که انجام دادم بشرط دوام و رعایت شرایط من را آماده می‌کند برای حیات طیبه‌ی بالاتری و آرام آرام به آن مرتبه منتقل می‌شوم. 🔹 بعد از انتقال به درجه حیات بالاتر عمل صالح‌های من دارای کیفیت بالاتری است؛ بعد از مدتی که ادامه دادم من را باز منتقل می کند به درجه حیات بالاتر و … لذا در من زمینه (هم عمل صالح و هم حیات طیبه،) برای رشد ایجاد می‌شود؛ منتها به ترتیب است. 🔸 خیال و عمل هم از جهت تأثیر در کم کردن یا زیاد کردن تشتت همین‌طور در همدیگر موثر هستند. یک نوع عمل است که خیال را به تشتت وا می‌دارد بعدا این خیال مشتت شده است که تشتت عمل را زیادتر می کند. جایگاه‌های آن‌ها مختلف است، برعکس آن هم همان حیات طیبه و عمل صالح است.‌ ‌ ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔺کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔹 تلگرام و ایتا: @Nasery_ir 🔸 واتساپ: www.al-hady.ir ‌ ‌