#نذر #ادای_عهد
🔻 بعضی اساتید خیلی این کار را سفارش نمیکردند که شخص، سفری، روزهای یا ذکری را با نذر کردن بر خودش واجب کند.
🔸 این کار فقط ممکن است از جهت تربیتی، نفوسی را که امکان فرار و اشتغال به کثرات دارند و اعتقاد به فرائض[نذر] هم دارند، در فرصت کوتاهی مقید کند؛ ولی اگر این کار طولانی بشود، شاید آثار خستهکنندهای روی شخص بگذارد.
🔹 اینکه فکر کنید صرفاً هرچه فرائض بیشتر باشد، شخص را ارتقاء و ارتفاع می دهد، درست نیست. خود همان روایت قرب نوافل* جالبتر است؛ یعنی بعد از فرائض، نوافل ارتقاء و ارتفاع بیشتری میآورند.
🔸 نفس باید آزاد باشد. اگر این نفس را مقید کردی و خودت با قواعد ظاهری مثل نذر آمدی و نفست را محدود کردی و مثلا یک جملهای را گفتی که من بین نماز صبح تا طلوع آفتاب را نمیخوابم، این کار تا یک مدت کارآیی دارد؛ ولی در نهایت، تازیانۀ اجبارِ اعتقادی است که دارد هر روز شما را سوق میدهد و این فرق میکند با کسی که در یک موقعیتی قرار گرفته که بین الطلوعین با اختیار خود اصلاً نمیخوابد یا اصلاً میل ندارد بخوابد.
🔹 از آقا امیرالمؤمنین(علیه السلام) روایت شده که فرمودند: خورشید به یاد ندارد که طلوع کرده باشد و من خوابیده باشم.
🔸 این از این باب است که جاهای دیگر و در پشت صحنه کارها تثبیت شده است و این فضا که بهترین فضاست در اختیار این فرد قرار گرفته است؛ نه اینکه مدام خودش بر خودش لازم کند. جنگ بین ما و قضایا برای انجام عبادات و فرائض، یک فصل خاصی دارد.
🔹 حداقلهایی که شارع مقدس برایمان ثبت کرده است را که باید تا آخر برویم؛ این اضافه کردنها است که مشکلات جنبی دیگر دارد.
کد831
*حدیث قرب نوافل: عن ابي جعفر ع قال : عن قول الله: مَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ عَبْدٌ مِنْ عِبَادِي بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا اِفْتَرَضْتُ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ إِذاً سَمْعَهُ اَلَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ اَلَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ اَلَّذِي يَنْطِقُ بِهِ وَ يَدَهُ اَلَّتِي يَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِي أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ. (الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 352)
حضرت باقر عليه السلام از قول خداوند در شب معراج چنین نقل می نمایند: هيچ يك از بندگانم بمن تقرب نجويد با عملى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كردهام، و بدرستى كه بوسيله نماز نافله بمن تقرب جويد تا آنجا كه من دوستش دارم،و چون دوستش دارم آنگاه گوش او شوم كه بدان بشنود، و چشمش شوم كه بدان ببيند، و زبانش گردم كه بدان بگويد، و دستش شوم كه بدان برگيرد، اگر بخواندم اجابتش كنم، و اگر خواهشى از من كند باو بدهم.
┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄
🔺 کانال رسمی حجتالاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری:
🔹 تلگرام و ایتا: @nasery_ir
🔸 واتساپ: wa.me/989338010649