ارتحال مرجع عالیقدر جهان تشیع، حضرت آیت‌الله علوی گرگانی رحمت‌الله‌علیه را خدمت حضرت ولی عصر علیه‌السلام تسلیت عرض می‌نماییم.

ارتحال حجت‌الاسلام والمسلمین علی صفوی شاملو را به جامعه فرهنگی کشور تسلیت عرض می‌کنیم https://www.ibna.ir/fa/naghli/319643/

#گزیده_کتاب #مقابر 📚 آشکار شدن جسد حضرت حیقوق بعد از ۲۶۰۰ سال، یکی از وقایع مهم تاریخی است که باعث شد توجه عمومی به بارگاه آن حضرت افزایش یابد. لازم به ذکر است که قبلاً به علت عدم شناسایی صاحب قبر، احترامی که شایسته و در شأن حضرت حیقوق باشد، صورت نمی‌گرفت، تا آنکه مرحوم آیت‌الله خالصی‌زاده که او را انگلیسی‌ها در زمان رضاشاه از عراق به ایران تبعید کرده بودند و سال‌ها در نهاوند و تویسرکان در تبعید بود، مردم را متوجه مقام و منزلت این پیامبر بزرگوار گردانید. با این حال به مرقد مطهر و اطراف آن توجه چندانی نشد، تا آنکه در اول سال ۱۳۷۲ه.ش اراده الهی تعلق گرفت که جسد مطهر پس از ۲۶۰۰ سال در قبر نمایان شود و همین امر سبب عمران و آبادی این محل مقدس گردید، بطوری که هم‌اکنون زائران زیادی از دور و نزدیک جهت زیارت به این محل مشرف می‌شوند.» 📌 برگرفته از ص ۸۹ کتاب «مقابر؛ تحقیقی پیرامون مقابر انبیاء بنی‌اسرائیل در ایران به انضمام سایر مقابر موجود»، تالیف یاسمن غنی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #آقا_روح_الله 📚 آقا روح‌الله در موردحجاب و ارتباط همسر خود با نامحرم هم خیلی مقید بود. حساسیت و سخت‌گیری آقا روح‌الله در خرید نرفتن بانو ثقفی، چندین بار موجب اختلاف ایشان و همسرشان شده بود: آقا نسبت به من خیلی متعصب بود و اجازه نمی‌داد خرید کنم و این رسم تا بیست سال بعد از ازدواجمان طول کشید. آنچه نیاز داشتم، یا کارگرمان می‌خرید و یا به دوستان می‌گفتم و به‌ندرت به همراه کسی برای خرید از خانه بیرون می‌رفتم. آقا اصرار داشت که من برای خرید به بازار نروم و می‌گفت: هرچه می‌خواهید دستور بدهید دیگران تهیه کنند. نمی‌خواست من در مغازه با فروشنده روبرو و هم‌سخن شوم. 📌 برگرفته از ص ۱۸۸ کتاب آقا روح الله، تألیف حمیدرضا باقری، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #آقا_روح_الله 📚 بانو ثقفی در مورد اختلافات و ناراحتی‌هایی که در زندگی بین ایشان و آقا روح‌الله رخ می‌داد، می‌فرمایند: گاهی سر مسائل مختلف از یکدیگر کدورت پیدا می‌کردیم. اگر این کدورت سطحی بود، زود رفع می‌شد و الا پایۀ قهر گذاشته می‌شد. او می‌دانست که من تحمل ندارم و شدیداً می‌رنجم، لذا قهر آقا بدون گفت‌وگو و نزاع بود. آنجا میفهمیدم قهر است که وقتی حرف می‌زدم جواب نمی‌داد، من هم دیگر هیچ نمیگفتم و میرفتم سراغ کارهایم. البته روحاً ناراحت بودم. مواظب بودیم بچه‌ها نفهمند. قهرهای ما یکی دو روز بیشتر طول نمی‌کشید. بعد از یکی دو روز به عنوان اینکه پیراهن می‌خواهد و یا سؤالی دارد، مرا صدا می‌کرد و حرف می‌زد. تو گویی هیچ اتفاقی نیفتاده‌است. 📌 برگرفته از ص ۱۸۹ کتاب "آقا روح الله"، تألیف حمیدرضا باقری، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#گزیده_کتاب #آقا_روح_الله 📚 آقا روح‌الله وقتی می‌خواست کاری را به فرزندان خود یاد بدهد، سعی می‌کرد بیشتر از اینکه تذکر بدهد، خود به انجام آن مقید باشد و تا می‌توانست اهمیت مسائل را به صورت غیرمستقیم به فرزندان می‌فهماند. دختران ایشان در مورد اینگونه رفتارهای پدر می‌گویند: وقتی کاری را می‌گفتند انجام ندهید، ما می‌دیدیم ایشان در تمام مدت عمرشان آن کار را نمی‌کنند. ما هم انجام نمی‌دادیم. مثلاً وقتی به ما قهراً می‌گفتند: «اول وقت باید نماز بخوانید»، خودشان از نیم ساعت به ظهر وضو می‌گرفتند و مشغول قرآن و بعد خواندن نماز می‌شدند و ما هم داخل حیاط مشغول بازی بودیم. آقا یک مرتبه هم نیامدند صدا کنند که دخترها بایستید برای نماز ... ولی می‌گفتند شما باید در طول این ساعت نماز بخوانید، وای به حال کسی که در طول این ساعت نماز را نخواند. آن وقت اگر آن نماز را نمی‌خواند، می‌بایست از خانه بیرون برود. 📌 برگرفته از ص ۱۹۵ و ۱۹۶ کتاب "آقا روح الله"، تألیف حمیدرضا باقری، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل

#عرفان_و_سیاست 📝 در آستانۀ دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی، نشست نقد و بررسی کتاب «عرفان و سیاست؛ تبیین جایگاه سیاست و انقلاب اسلامی در مکتب عرفانی علامه طهرانی»، تألیف سید محمدمحسن دعایی و محمدحسن وکیلی که با همکاری شرکت چاپ و نشر بین‌الملل و مؤسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلامی، سال گذشته به چاپ رسید، برگزار می‌شود. برگزاری این نشست در قالب پخش زندۀ اینستاگرامی خواهد بود و پنج‌شنبه شب، یازدهم فروردین 1401، ساعت 20/30 با حضور مؤلفان کتاب و همچنین محسن دریابیگی به عنوان منتقد کتاب، از صفحۀ اینستاگرام شرکت چاپ و نشر بین‌الملل به نشانی Intlpub_ir و صفحات میهمانان مراسم پخش خواهد شد. 📌 قبل از جلسه، محسن دریابیگی در یادداشتی، اهم انتقادات خود نسبت به کتاب را مکتوب کرده‌است تا مؤلفان کتاب و همچنین خوانندگان آن، با ذهنی آماده در جلسه نقد و بررسی کتاب حضور پیدا کنند: 👇👇👇

#نقد_کتاب #عرفان_و_سیاست ✅ یادداشت حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر محسن دریابیگی در نقد کتاب «عرفان و سیاست» که برای مولفین محترم کتاب هم فرستاده شد تا با آمادگی ذهنی در جلسۀ نقد حاضر باشند و ان‌شاءالله شاهد یک گفت‌وگوی عالمانه و منسجم باشیم: دو بزرگوار برآنند که مکتب عرفانی نجف جامع‌ترین مکتب عرفانی است که بین فقه اصغر و اکبر جمع کرده و نسبت به حوزه‌های اجتماعی و سیاسی دل‌مشغولی دارد؛ مدرسه‌ای که فقهای عظام همچون ملاحسینقلی همدانی، سید علی قاضی و ... بر تارک آن می‌درخشند. جریانی که مجاهدینی امثال سید عبدالحسین لاری، شیخ محمد باقر بهاری و سید محمد سعید حبوبی را در این مسیر تربیت کرده‌است. صورت فعلیت‌یافته این زیست معنوی اجتماعی سیاسی را در مرحوم آیت‌الله سید محمد حسین حسینی طهرانی می‌توان مشاهده کرد. عناوین آثار وی خود حاکی از این شمولیت است. سوالات جدی و پاسخ‌های دو نفر آگاه به این مدرسه، خواننده را با این جریان آشنا می‌کند و ذهنیت روشنی نسبت به داوری‌های مختلف را فراهم می‌آورد. سوالاتی را که پس از خواندن این اثر به ذهن فاتر آمده، در زیر آورده تا پاسخ‌های عزیزان را در این رابطه بشنویم. باید عرض کنم حقیر با این مدرسه ناآشنا نیست و خلاصه‌ای از امام‌شناسی آن بزرگوار را در جوانی توسط انتشارات سوره مهر منتشر ساخته‌ام و نسبت به مرحوم طهرانی ارادت دارم و تمامی سوالات در این مقال، روشی است نه نگرشی: 1- مولف نحوه تالیف سیاست با عرفان را در این مدرسه روشن نساخته‌است؛ طوری که با توجه به نگاه تشکیکی به ولایت فقیه (فقیه اعلم و درجه فقیه غیر اعلم و درجه عدول مومنین و درجه فساق مومنین- ولایت فقیه در حکومت اسلام، ج 2، صص 205 الی 214 - به نقل از ص122 کتاب) چطور مشروعیت عرفانی توجیه‌گر و ابزار سیاست نشود؟ از سوی دیگر، در حالی که معیار برتری این مدرسه بر مدارس رقیب عرفانی (حتی شیعی) را همین توجه به سیاست دینی می‌داند، نحوه تعامل عارف با سیاست را روشن نکرده‌است؛ طوری که متوجه نشدم اگر مراد، ورود عارفان به حوزه سیاست است، مرحوم شاه آبادی که به مدرسه اخلاقی اصفهان منسوب هستند، حضورشان بسیار پر رنگ تر بوده‌است. ضمن اینکه بسیاری از این افراد مثل اخوان طباطبایی و کشمیری در مسائل سیاسی حضور حداقلی داشته‌اند. اگر هم مراد از این تلفیق، قبول نظریه ولایت فقیه به نحو اطلاق باشد، این را در بسیاری از شاگردان نمی‌بینیم. عدم تلفیق مناسب و متناسب عرفان و سیاست می‌تواند به هر دو آسیب بزند. به نظر نگارنده نسبت عرفان به سیاست لابشرط است؛ این مربی است که به شاگرد اجازه این ورود را می‌دهد یا نمی‌دهد. توانایی شاکله و روحیات عارف مهم است. طبق آنچه نگارنده درآثار این مدرسه خوانده‌است، علت فاصله گرفتن مرحوم علامه طهرانی از سیاست، نهی مرحوم حداد بود. ضمن اینکه مرزهای دقیقی برای تفاوت مدرسه عرفانی نجف با مدارس دیگری مثل مرحوم سید جمال‌الدین گلپایگانی یا حتی مرحوم شیخ جواد انصاری بیان نشده‌است. با توجه به قولی که از مرحوم آقای قاضی آمده که شیوه ما در معرفت نفس احراق است، اوحدی توان حضور در مجامع سیاسی را دارند.

2- مهم ترین نکته کتاب که اساس پر رنگ شدن همه سوالات است، در ص 77 و 114 به بعد اظهار شده که ملاک و مبنای تفسیر آثار علامه طهرانی را تنها متون می‌دانند نه تفسیر افرادی چون علامه زاده، مرحوم سید محسن طهرانی؛ هرچند گاهی برای تبیین نظر خود از تفسیر علامه سید محمد صادق طهرانی مدد می‌جویند. سوال حقیر آن است که چرا تفسیر سید محسن طهرانی را به کناری می‌نهید با اینکه مرحوم سید محسن اشراف فراوان بر آثار مرحوم طهرانی دارد و تفسیر خود را همواره با نقل قول و حکایتی از علامه طهرانی نقل می‌کند که به نظر نمی‌رسد خلاف بفرمایند. به ویزه اهل البیت ادری بما فی البیت؛ تفسیری که عمده سوالات مجری هم برخاسته از برداشت‌های آن بزرگوارست. ضمناً حالا که مرحوم محسن طهرانی فوت شده، جهت انصاف اینست که گفتگو بین دو مدرسه برقرار شود. من اگرچه مثل مهدی نصیری نمی‌اندیشم، ولی برخی مطالب که در همین مقاله اخیر او: «خطر فرقه حدادیه برای حوزه‌های علمیه» آمده‌، واقعاً دور از انصاف است که بگویم پرت و پلاست. از منظر حقیر پای هر دو تفسیر در متشابهات متون و رفتار خود علامه طهرانی هست. من بسان دو عزیز مرید نیستم (ر.ک ص163)؛ شخصیت مرحوم طهرانی و مزاج آن بزرگوار در نوشتن و رفتار متناوب است. جزر و مد فراوان دارد. درک این مطلب خیلی مئونه نمی‌خواهد. خواندن «روح مجرد» و «وظیفه فرد مسلمان در احیای حکومت اسلامی» گواه این امرست. نگارش و روش مرحوم طهرانی با دوستان خود بعد از فوت مرحوم انصاری و دعوت آنان به مرحوم حداد گواه بر همین امرست. مرحوم طهرانی طوری بود که وقتی قیام می‌کرد انتظار داشت همه قیام کنند؛ وقتی قعود می‌کرد انتظار داشت همه قعود کنند. من بیش از هر چیزی مزاج آن مرحوم را در این امور می‌بینم. البته از دوستان انتظار ندارم با این چشم ببینند. 3- ساده‌سازی که مؤلفان در حل مشکلات نظام دارند (ر.ک. ص 98)؛ منکر توجه‌ات دقیق مرحوم علامه طهرانی نیستم، ولی اینکه «انحراف جمهوری اسلامی تمامه به غفلت از اندیشه این بزرگان است» را قبول ندارم. زیست یک نظام سنتی در جهان مدرن به این آسانی نیست. درک روحانیان ما حتی مرحوم شهید مطهری از برخی مقولات مثل سازمان و ... نزدیک صفر بوده است. «اسلام و مقتضیات زمان» شهید مطهری خود حاکی از تلاش‌های آن مرحوم برای رفع این مشکلات است. 4- یکی از مشکلات عرفان چه اسلامی (مرادم عرفان نظری و عملی مرسوم است) و چه غیر اسلامی، به ویژه در دوره سرعت و شتاب، غوره نشده مویز شدن است. انتشار این آثار مردم را متوهم می‌کند. مردمی که حقوق و تکالیفشان را آگاه نیستند و قدرت تطبیق معارف شیعی را در زندگی ندارند و سبک زندگی‌شان مسلمانانه نیست، در هپروت می‌روند. اساتید اخلاق و معنویت هر شاگرد را جداگانه ارشاد می‌کردند، اما حالا قبیله‌ای عارف می‌شوند! معنویت مثل کاه انبار شده و انگار بار زدنیست.

گزارش مکتوب جلسه نقد کتاب «عرفان و سیاست» با حضور مولفان کتاب https://www.ibna.ir/fa/gozaresh_poosheshi/319911/

«سی‌و‌سومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران» از بیست‌ویکم تا سی‌ویکم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ به صورت فیزیکی در مصلای امام خمینی(ره) و به‌صورت مجازی در سامانه ketab.ir برگزار می‌شود. 📌 ان‌شاءالله شرکت چاپ و نشر بین‌الملل هم در این نمایشگاه حضور خواهد داشت.

کتاب «روح توحید، نفی عبودیت غیر خدا» منتشر شد. این کتاب، مقاله‌ای از آیت‌الله سید علی حسینی خامنه‌ای است که اولین بار سال 1356 چاپ شده‌است و حالا شرکت چاپ و نشر بین‌الملل افتخار انتشار آن را دارد.