eitaa logo
(نشرخوبیها)سراج شهیدحجة الاسلام حسن جابریان
68 دنبال‌کننده
8.6هزار عکس
3.6هزار ویدیو
38 فایل
محتوای ویژه
مشاهده در ایتا
دانلود
🌺حقایق مهدوی و انحرافات🌺 ✅ دومین موضوع: مقامات شخصیتی امام زمان علیه السلام تمام مقامات انبیاء و ائمه اطهار علیهم السلام اعم از مقامات ثبوتی مثل معجزات، علم بی کران، قدرت تکلم به همه ی زبانها و مقامات سلبی مثل نداشتن سایه و به همراه داشتن میراث انبیاء را امام زمان علیه السلام دارد و بلکه ظهور این مقامات در وجود آن حضرت بیشتر است. و این مسئله از نظر عقلی هم کاملا طبیعی است. 🔹وقتی به مقامات ائمه اطهار قبل از امام زمان علیه السلام نگاه میکنیم میبینید گرچه همه صاحب معجزه بودند ولی در این میان معجزات امام جواد علیه السلام از همه بیشتر است. علتش میتواند این باشد که حضرت در کودکی به امامت رسیدند و حتی عده ای از خواص بخاطر سن کم حضرتش به امامت ایشان شک کردند و ایمانشان متزلزل شد اما بعد از اینکه معجزات فراوان آن حضرت را دیدند و متوجه علم بی کران امام شدند دلشان به امامت حضرت محکم شد و بعد از اینکه شیعیان امامت امام هادی علیه السلام را هم در کودکی تجربه کردند دیگر این مسئله برایشان حل شد و متوجه شدند مسئله امامت عین نبوت است یعنی همان گونه که حضرت عیسی در گهواره به نبوت میرسد امام هم می تواند در کودکی به امامت برسد. 🔹به همین خاطر بود که وقتی امام زمان علیه السلام در پنج سالگی به امت رسیدند شیعیان مشکلی با سن حضرت نداشتند و فقط مانده بود مسئله غیبت حضرت، که آن هم با روایات فراوانی که از ائمه اطهار مخصوصاً امام صادق علیه السلام رسیده بود و کارهای خوبی که امام عسکری علیه السلام برای زمینه سازی این امر انجام دادند برای شیعیان کاملا حل شد. ⬅️در نتیجه خیلی طبیعی و عقلانی است که وقتی خداوند شبهه سن کم امام جواد علیه السلام را با بیشتر جلوِه دادن معجزات آن امام حل میکند چرا شبهه شناخت امام زمان علیه السلام بعد از صدها سال غیبت را اینگونه حل نکند، آنچنان که امام صادق علیه السلام میفرمایند: ما من معجزة من معجزات‌الانبیاء والاوصیاء الا یظهرالله تبارک و تعالی مثلها علی ید قائمنا لاتمام الحجه علی‌الاعداء. هیچ معجزه از معجزات انبیاء و اوصیاء نیست مگر آنکه خداوند مثل آن را بر دست قائم آل محمد ظاهر می‌سازد تا حجت بر دشمنان تمام گردد.(۱) ۱. منتخب الاثر ص ۳۰۳ @serajarabshahi
⁉️ منظور از قوانین تکوینى و تشریعى چیست؟ 🔰پاسخ : 🍃خداوند دو گونه فرمان در عالم هستى دارد؛ یک سلسله از فرمان هاى او به صورت قوانین طبیعى و مافوق طبیعى است که به موجودات مختلف این جهان حکومت مى کند، و همه آنها مجبورند در برابر آن زانو بزنند و لحظه اى از این قوانین سرپیچى نکنند، و اگر فرضاً سرپیچى کنند، ممکن است محو و نابود گردند. این یک نوع «اسلام و تسلیم» در برابر فرمان خداست. 🔹بنابراین اشعه آفتاب که به دریاها مى تابد و بخار آب که از دریا بر مى خیزد و قطعات ابر که به هم مى پیوندند، دانه هاى باران که از آسمان فرو مى ریزد، درختانى که بر اثر آن نمو مى کنند و گل ها که در پرتو آن شکفته مى شوند همه مسلمان اند؛ زیرا هر کدام در برابر قانونى که آفرینش برایش تعیین کرده است تسلیم اند. 🍃نوع دیگرى از فرمان خداست که فرمان تشریعى نامیده مى شود یعنى قوانینى که در تشریع آسمانى و تعلیمات انبیاء وجود داشته است. تسلیم در برابر آنها جنبه «اختیارى» دارد و تنها افراد با ایمان هستند که به خاطر تسلیم در مقابل آنها شایسته نام «مسلمان» مى باشند. البته سرپیچى از این قوانین نیز، دست کمى از سرپیچى از قوانین آفرینش ندارد که این هم باعث انحطاط و عقب ماندگى و یا نابودى است. 📚 تفسیر نمونه، ج ۲، ص ۷۴۵. 🆔 @serajarabshahi
🌺حقایق مهدوی و انحرافات🌺 🛑 پاسخ به شبهه ای در زمینه توقیت بعد از بررسی روایات مربوط به نهی توقیت این هفته به شبهه ای در این زمینه می پردازیم. ⬅️ برخی از مدعیانِ نزدیک بودن زمان ظهور، برای اثبات ادعا خود به روایات و ادعیه ای چنگ میزنند که ظاهر آنها چنین میرساند که ظهور نزدیک است مانند عبارت " إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدا وَ نَرَاهُ قَرِیبا " در دعای عهد و یا اینکه اگر ظهور را نزدیک ندانید قسی القلب میشوید. ☑️ برای پاسخ به این گونه استدلال ها خارج از بحث سندی در ابتدای یک سوال مطرح میکنیم: آیا خطاب اینگونه روایات فقط ما مردمی هستیم که در فاصله ۱۱۰۰ سال از شروع غیبت زندگی میکنیم یا مردم ابتدای غیبت هم مورد خطاب هستند؟ یعنی آیا آنان حق داشتند غیب را دور بدانند؟ قطعا خیر چون خطاب روایت مردم در همه عصرها است از همین نکته به روشنی معلوم میشود منظور از نزدیک دانستن ظهور این نیست که در واقع هم ظهور نزدیک است و در همین روزها یا سالهای آتی اتفاق می افتد. ⬅️اما معنای حقیقی این مسئله: منظور از نزدیک‌ دانستن ظهور آن است که پیش خود چنان ظهور را نزدیک بدانیم که گویی امام زمان علیه السلام همین ساعت ظهور خواهند نمود،و حکمتش آن است که همواره خود را در حال آماده‌باش بدانیم. پس نزدیک دانستن نه بمعنای تعیین زمان که جار بزنیم ظهور همین روزاها اتفاق می افتد بلکه بمعنای امیدوار بودن و آمادگی برای ظهور است همانطور که انتظار نه به معنای دست‌کشیدن از کار، بلکه دقیقاً به معنای شب و روز کار جانانه انجام‌دادن است. 🔘بر اساس این معنا، بهترین معیار برای تشخیص اینکه ظهور را نزدیک می‌دانیم یا خیر! آن است که ببینیم در تشخیص و انجام وظایف خود تا چه اندازه موفق هستیم، اگر فرض نماییم امام مهدی(عج) همین الآن ظهور ‌کنند آیا برای لبیک گفتن به او آماده هستیم یا خیر؟! ☑️ رهبر معظم انقلاب در دیدار اساتید و فارغ‌التحصیلان تخصصی مهدویت چقدر دقیق فرمودند: هیچ وقت نمیشود گفت ظهور دور است و هیچ وقت هم نمیشود گفت ظهور نزدیک است و در همین نزدیکی اتفاق خواهد افتاد هیچ نمی شود این را گفت، همیشه باید منتظر بود...... انتظار ایجاب میکند که انسان خود را به اون شکلی، به اون صورتی، به اون هیئت و خُلقی نزدیک کند که در دوران مورد انتظار اون خُلق و اون شکل و هیئت متوقع است.1390/04/18 ادامه پاسخ👇👇👇 ☑️ ثانیاً عبارت "انهم یرنه بعیدا و نراه قریبا" آیات ۶ و ۷ سوره معارج اند که در مورد قیامت است و حال آنکه هیچ کدام از این مدعیان راجع به قیامت اینطور محکم نمی گویند که در همین سالهای نزدیک اتفاق میافتد چون میدانند مراد قرآن از نراه قریبا چیز دیگری ست. این آیه در مرتبه اول قطعی بودن قیامت را میرساند و در مرتبه دوم هشداری است برای مومنان که قیامت را پیش خود آنچنان نزدیک بدانند که اگر همین الان قیامت شود آماده باشند. در مورد بکار بردن این عبارت راجع به ظهور امام زمان علیه السلام نیز به همین دو معناست یعنی در مرتبه اول قطعی بودن ظهور را میرساند و در مرتبه دوم آمادگی داشتن برای ظهور. ✅نکته مهم: توقیت دو نوع است که هر دو مورد مصداق توقیت در روایات است. 1⃣ توقیت مُحدد: یعنی محدود بشود در یک زمان خاصی مثلا بگوید امسال یا سال بعد یا تا عاشورای امسال ظهور میشود. 2⃣ توقیت غیر مُحدد: یعنی بگوید در همین پنجاه سال یا صدسال اخیر ظهور میشود. پس برای توقیت صرفا لازم نیست ماه و روز کاملا مشخص شود "بلکه همین که کسی بگوید ظهور خیلی نزدیک است، وقت نداریم یا اینکه ظهور نزدیک است و دیگر چیزی نمانده" قطعا توقیت است و ایشان نمی تواند بگوید من که روز و ماه مشخص نکردم. @serajarabshahi
❓چرا نام حضرت علی علیه السلام مثل دیگر انبیاء و پیامبر ص در قرآن نیامده است تا بر سر امامت اختلاف نشود؟ 🔰پاسخ 1⃣ اولا؛ در قرآن آیاتی وجود دارد که به گفته شیعه و اهل سنت ، جز بر علی(علیه السلام) و برخی دیگر از امامان(علیهم السلام)بر هیچ کس دیگری قابل انطباق نیست ، همچون آیه ولایت (مائده ، ۵۵) ، آیه مباهله (آل عمران ، ۶۱) و.. . 2⃣ ثانیا یکی از دلیل های نیامدن نام امامان(علیهم السلام) در قرآن ، این است که قرآن تنها کلیات مسایل را بیان کرده و تبیین جزییات آن ، به پیامبر(صلی الله علیه وآله) واگذار شده است. شخصی به نام ابی بصیر می گوید : از امام صادق (علیه السلام)پرسیدم : «مردم می گویند چرا از حضرت علی(علیه السلام) و اهل بیت او نامی در قرآن کریم نیامده است ؟» امام (علیه السلام)فرمودند : «به کسانی که چنین اعتراضی می کنند بگویید : همان گونه که نماز در قرآن آمده ، ولی سه یا چهار ]رکعت [ بودن آن مشخص نشده و پیامبر(صلی الله علیه وآله) آن را برای مردم تفسیر کرده ، همچنین زکات ]در قرآن[ نازل شده ، ولی مقدار آن مشخص نشده و رسول خدا(صلی الله علیه وآله)آن را برای مردم تفسیر کرده و... ، همین طور در قرآن آمده است که «أطیعوا اللّه و أطیعوا الرسول و أُولی الأمر منکم ; (نساء ، ۵۹) از خدا و رسولش و اولی الامر اطاعت کنید .» این آیه درباره علی و حسن و حسین (علیهم السلام)نازل شده و پیامبر(صلی الله علیه وآله)فرمود : «هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست .» ]یعنی همان گونه که تفسیر جزییات نماز ، زکات و حج به پیامبر(صلی الله علیه وآله)واگذار شده که دستورهای الهی را به مردم برسانند ، معرفی أولی الامر نیز به ایشان واگذار شده تا آنها را به مردم معرفی کنند . [سپس امام صادق(علیه السلام) سایر آیات و روایاتی را که در این باره آمده فرموده است .۱ 3⃣ یکی دیگر از حکمتهای نیامدن نام علی و اهل بیت(علیهم السلام) در قرآن ، این است که در این کتاب الهی آیاتی درباره اهل بیت (علیهم السلام)نازل شده که بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است ; مانند آیه ۵۵ سوره مائده که می فرماید : «ولیّ و سرپرست شما تنها خداوند و پیامبرش و افراد مؤمن هستند ; افراد مؤمنی که نماز برپای داشته و در حال رکوع زکات می دهند .» دانشمندان شیعه و اهل سنت نقل کرده اند که فقط حضرت علی(علیه السلام) در حال رکوع انگشتر خود را به فقیر داد .۲ ; در نتیجه ، تفاوتی نداشت که خداوند متعال بفرماید : «سرپرست شما خداوند و رسولش و حضرت علی(علیه السلام)هستند یا اینکه صفاتی از آن حضرت نقل کند که منحصر به فرد بوده و تنها بر حضرت علی(علیه السلام) منطبق باشد .» کسی که به دنبال حقیقت باشد ، از هر دو گفتار یک مطلب را می فهمد. 4⃣ اگر نام حضرت علی(علیه السلام)بصراحت در قرآن می آمد ، به احتمال نزدیک به یقین ، نااهلان قرآن را تحریف می کردند و به خاطر خصومت با آن حضرت و محو و حذف نام ایشان از قرآن ، در قرآن دست می بردند ; چنانکه تا مدتی تدوین احادیث پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) را به همین منظور ممنوع کردند ; ولی در صورتی که با ذکر اوصاف گفته شود ، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و ولایت امیرمؤمنان علی(علیه السلام)نیز برای حقیقت جویان روشن می شود. شیعه و اهل سنت متفقند که پیامبر(صلی الله علیه وآله)فرمود : «من از میان شما می روم ; ولی دو چیز گرانبها بین شما به یادگار می گذارم که اگر به آن دو متمسک شوید ، هیچ گاه گمراه نمی شوید . کتاب خدا و اهل بیتم ، خداوند دانا به من خبر داده که این دو ، هیچ گاه از یکدیگر جدا نمی شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند .»۳ ____________________________ ۱.غایه‏المرام، محدّث بحرینی، ص ۲۶۵، چاپ سنگی ۲. پیام قرآن، ج ۹، ص ۲۰۱ ـ ۲۱۳ ۳. تنها در غایه‏المرام، ص ۲۱۱ - ۲۳۵، ۸۲ منبع از اهل ‏سنت و ۳۹ منبع شیعه 🆔 @serajarabshahi
⁉️ یکی از شرایط امربه معروف و نهی از منکر آن است که جان انسان به خطر نیفتد با این حال چرا امام حسین علیه السلام تن به این مرگ دادند؟ 🔰 پاسخ 💠 امام خمینی(ره) می‌فرماید: «اگر معروف و منکر از موضوعاتی باشد که از نظر اسلام بسیار مهم است و امر به معروف و نهی از منکر در چنین موضوعی، متوقف بر بذل جان باشد، بذل جان واجب است».(تحریرالوسیله ج۱ ص۴۷۲) 💢 امام حسین(ع) نیز در چنین موقعیتی بودند و «معروف» اصل اسلام و سنت پیامبر بود که در حال از بین رفتن یا تحریف بود. حضرت اباعبدالله الحسین(ع) دیدند اگر در آن برهه از زمان و در آن اوضاع خاصی که بر جامعه اسلامی حاکم بود، امر به معروف و نهی از منکر نکند، اصل اسلام در خطر است و با وجود فردی چون یزید شراب خوار و بی بندبار فاتحه اسلام خوانده می‌شود؛ نیز زحماتی که جدّ بزرگوارش برای اسلام کشیده است و جانفشانی شهیدانی که خونشان را در راه اسلام نثار کردند، در معرض بی اثر شدن است. از این رو بر خود لازم دانست که قیام کند،‌گرچه جان خود و بستگانش را در این راه فدا کند. 🆔 @serajarabshahi
⁉️ اگر پیامبران الهی معصوم هستند پس چرا حضرت موسی علیه السلام شخصی را کشت و فرار کرد؟ 🔰 بله پیامبران الهی معصوم هستند و به اعتقاد ما پیامبران حتی قبل از بعثت نیز معصوم می باشند. مقدمتا باید خدمت شما عرض کنم که گناه زمانی صورت می گیرد که انسان یا واجبی را ترک کند و یا حرامی را مرتکب شود که در این صورت فرد معصوم نباید دچار آن شود. 💢 اما در رابطه با داستان حضرت موسی علیه السلام چیزی که نقل شده است این است که دو نفر با هم دعوا می کردند که یکی از آنها مظلوم بود و یکی ظالم؛ و حضرت جهت دفاع از مظلوم یک مشت به آن ظالم زدند که او هم بوسیله همان مشت از دنیا رفت.(آیه 15 قصص) 📌با توجه به این داستان به چند نکته باید توجه کرد. 1️⃣ نکته اول: حضرت موسی علیه السلام مرتکب گناه نشده است تا اینکه با عصمت ایشان منافات داشته باشد چرا که اگر انسان در مقام دفاع از خود و یا مظلومی؛ کسی را بکشد شرعا گناهی مرتکب نشده است و به وظیفه خود عمل نموده است. 2️⃣ نکته دوم: برای قتل عمد که گناه محسوب شود قاتل یا باید نیت قتل داشته باشد و یا با آلت و وسیله قتل مرتکب قتل شود که حضرت موسی علیه السلام مشتی که زد به نیت قتل نبود و آلت قتاله ای جهت قتل همراه نداشت پس قتل عمدی صورت نگرفته است و تنها ترک اولی بوده که آن هم نباید در آن زمان در شهر حاضر می شد تا این اتفاق پیش بیاید. 3️⃣ نکته سوم: مقتول قبطی و از فرعونیان بود و از افرادی بودند که انسان های بی گناه زیادی را کشته بودند و ظلم آن ها طوری بود که قتلشان نتنها اشکال نداشت بلکه واجب القتل بودند. ✅ پس حضرت موسی علیه السلام گناهی نکرده بودند تا برای عصمتشان مشکلی پیش بیاید بلکه فقط ترک اولی بود. 📚 بیانات استاد محمدی شاهرودی https://eitaa.com/joinchat/2535981098C0d0b75a1df
❓بداء نزد شیعه چه مفهومی دارد؟ بداء در لغت به دو معناست: 1⃣ یکی آشکار شدن و وضوح، 2⃣ و دیگری رأی تازه ای پیدا کردن. ✍ اما بداء در اصطلاح، به معنی تغییر سرنوشت و تقدیر الهی در مورد انسان بر اثر اعمال پسندیده و یا ناپسند او می باشد. 🔰 مخالفان بداء آن را به معنای لغوی گرفته اند و به همین جهت، انتساب آن را به خداوند محال می دانند. در حالی که موافقان بداء، تعریف اصطلاحی خاصی را که مغایر با تعریف لغوی آن است، مدّ نظر قرار داده اند و این مفهوم، یعنی تأثیر عمل و رفتار پسندیده وناپسند، یا مؤمن و غیر مؤمن بودن شخص در تحوّل مشیّت الهی، امری است که نزد مخالفان بداء نیز مورد قبول واقع شده است؛ زیرا آنها نیز تأثیر دعا و صله رحم و صدقه و سایر اعمال نیک در رفع مقدرات و قضا و قدر الهی و تغییر آنها را می پذیرند. 💢 بداء دارای دو قسم است: 1⃣ ۱. بداء محال: آن چیزی است که به همراه تبدیل و تغییر رأی در علم ذاتی خداوند باشد. 2⃣ ۲. بداء ممکن: عبارت است از اینکه رویدادهایی بر خلاف مقتضیات و محالات عادی ظهور پیدا کنند، مانند مرگ شخصی که اصلاً احتمال مرگ او داده نمی شد و یا شفای مریضی که اصلاً امیدی به صحتش نبوده است. 📌 این گونه دگرگونی ها، نسبت به انسان، دگرگونی به شمار می رود؛ اما در مقایسه با خدای متعال اصلاً دگرگونی محسوب نمی شود؛ بلکه خداوند از روز نخست به این قضیه علم داشته است؛ به عبارت دیگر، آنچه برای ما پنهان بوده، خدا آن را آشکار کرد؛ نه اینکه چیزی برای خداوند مخفی بود و هم اکنون برای او ظاهر شد. ✅ پس بداء به این معنا که در ناحیه علم ذاتی خداوند تبدیل و تغییر حاصل شود، محال بوده و شیعیان این را قبول ندارند؛ اما اگر فعل خداوند تغییر و تبدیل یابد، چه فعل تکوینی باشد (مانند مرگ شخص) و چه تشریعی (مانند حکم تغییر قبله)، این محال نیست و این، همان چیزی است که شیعه در بحث بداء به آن اعتقاد دارد. 📚 بدایة المعارف الالهیة فی عقاید الامامیة، محسن خرازی، ج ۱، ص ۲۲۱. کانال استاد محمدی
💠 احمد بصری مدعی است رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در شب وفاتشان علاوه بر 12 امام به 12 مهدی (امامان دیگر) وصیت کرده است! و در نتیجه امامان تا قیامت را 24 عدد می‌داند! اما این ترفندی است از جانب شیاطین و وهابیت برای کمرنگ کردن حدیث غدیر؛ حدیثی که محکم‌ترین دلیل شیعه برای ولایت امیرمومنان و اهلبیت (علیهم‌السلام) می‌باشد. ♦️در حدیث غدیر؛ الف) ابلاغ امامت ۱۲ امام در غدیر خم و حصر اوصیاء پیامبر تا روز قیامت ، در ۱۲ امام (علیهم السلام). ب) غدیر اکمال دین و آخرین فریضه بوده و پس از آن هیچ فریضه ای نازل نشده است. ج) غدیر اکمال دین و آخرین فریضه بوده و هیچ أمر جدیدی که مورد احتیاج أمت باشد باقی نمانده است و منکر إکمال دین در غدیر، منکر قران و کافر است. 📎 📎 📎