سالروز ولادت امام محمدباقر(ع): از روشنی طلعت رخشنده باقر شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز گردید عیان ماه تمام از رخ باقر فرا رسیدن حلول ماه رجب المرجب و میلاد باسعادت اسوه علم و فضیلت حضرت امام محمد باقر(علیه‌السلام) تبریک و تهنیت باد.

✳️ #خارج_فقه (جلسه ۱۱۶۱) مباحث این جلسه: ۱. چند تذکر در باره فضایل و اعمال ماه رجب المرجب و یادی از مرحوم آیت الله فلسفی ۲. بررسی روایات باب دوم کتاب الشهادات از کتاب شریف وسائل الشیعه http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ #خارج_تفسیر (جلسه ۱۱۷) مباحث این جلسه: ۱. معنا شناسی کفر ابلیس با بررسی انواع و وجوه کفر در روایات اهل بیت (ع) ۲. بررسی چرایی آفرینش شیطان http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ آیت الله میرزا علی آقا فلسفی آیت زهد و پرهیزکاری (بخش سوم) در این جا به عنوان حسن ختام خاطره بس شیرین خود از آن عالم الهی را بازگو می کنم: در پاییز سال 1384 بنا به دعوت کانون اندیشه جوان وابسته به پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی مباحثی در باره چیستی و چگونگی عرفان اسلامی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران ارایه کردم. در لابلای مباحث مساله انزوا، انعزال و قطع از خلایق و استغراق در عبودیت الهی که در قرآن از آن به «تبتل» و در برخی از دعاها با عنوان «انقطاع الی الله» یاد شده، سخن به میان آمد. در پی آن در بهمن ماه همان سال از سوی نهاد نمایندگی دانشگاه ها برای ارایه کارگاه روش شناسی تفسیر قرآن عازم مشهد شدم. کارگاه دو روز به طول انجامید و به خاطر کاری که باید انجام می دادم، ناگزیر به پیش انداختن زمان بازگشت شدم. به دنبال دفتر هواپیمایی بودم که دست قضاء بدون آن که برنامه ای در بین باشد، این ناچیز را به مسیر خیابان معروف به چهار طبقه در شهر مشهد کشاند. وقت اذان ظهر با عبور از کنار مسجد بناها همراه شد؛ یعنی همان مسجدی که استاد بسیار عزیز مرحوم آیت الله میرزا علی آقا فلسفی در آن نماز اقامه می کرد. زمان را برای شرکت در نماز جماعت آن مسجد بسیار مغتنم دانستم. حواسم نبود که روز اول محرم است. پس از نماز مداحی مخلص و بی ریاء مداحی جانانه ای ارایه کرد و از ما بسان بسیاری دیگر همچون ابر بهار اشک گرفت. به دلم افتاد چه وقت طلایی است که با آن استاد کم نظیر جلسه گفت و شنودی داشته باشم و از همه شگفت آورتر آن که نمی دانستم این آخرین دیدار این ناچیز با آن استاد فرزانه است و ایشان تا پایان عمر شریف خود کمتر از ده روز مجال دارند. در حالی که دور ایشان خلوت شد، به حضور ایشان رسیدم و خود را معرفی کردم و عرض کردم که سال ها توفیق حضور در حوزه مشهد الرضا (ع) و مدتی سعادت حضور در دروس ایشان را داشتم و چند سالی است که رحل اقامت در شهر قم افکنده ام. استقبال شایانی فرمود. با عطف توجه به فضای فکری برخاسته از جلسات مبحث عرفان که چندی قبل در تهران داشتم، با چشمی اشکبار به ایشان گفتم: عمیقاً به حال شما غبطه می خورم؛ زیرا معتقدم که عامدانه و آگاهانه خود را از بسیاری از دغدغه های جاری و دلمشغولی ها و نشست و برخاست های پر آسیب که امثال ما را گرفتار خود کرده، رها کرده اید و خود را مستغرق در عبودیت الهی و خدمت به دین ساخته اید. خوشا به حال شما و بدا به حال امثال ما! عرض کردم: هیچ گاه از خاطرم نمی رود که گاه بدون آن که بالای منبر روضه و مصیبتی بخوانید، چشم شماری از مردم با دیدن چهره شما لبریز از اشک می شد؛ گویا آنان چهره شما را برای تکاندن غبار جان خود و به پرواز آمدن روح پر تکاپوی خود کافی می دانستند! عرض کردم: از غلتیدن در میان جمع و نشست و برخاست با خلایق خود را خسته و ملول می یابم و حس و حال می گوید که این نشست و برخاست ها عموماً با ناپالودگی ها و ناپاکی ها همراه است و پیوسته بر چهره جان گرد غبار می نشاند و حال و هوای معنا خواهی و معنویت طلبی را از انسان می گیرد. به این باور رسیدم که باید بسان بسیاری از مردان الهیِ تاریخ به انزوا و انعزال گرایید و به گوشه و دخمه ای پناه جست. پاسخ ایشان ان شاء الله تعالی در متن ارسالی فردا بازتاب داده خواهد شد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ روایت جامعی در باره نقش امام باقر (ع) در نشر معارف الهی مرحوم ثقة الاسلام کلینی در کافی شریف «باب دعائم الاسلام» چنین آورده است: «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ عِيسَى بْنِ السَّرِيِّ أَبِي الْيَسَعِ قَالَ قُلْتُ لأَبِي عَبْدِ اللَّه ع أَخْبِرْنِي بِدَعَائِمِ الإِسْلَامِ الَّتِي لَا يَسَعُ أَحَداً التَّقْصِيرُ عَنْ مَعْرِفَةِ شَيْءٍ مِنْهَا الَّذِي مَنْ قَصَّرَ عَنْ مَعْرِفَةِ شَيْءٍ مِنْهَا فَسَدَ دِينُه ولَمْ يَقْبَلِ [ اللَّه ] مِنْه عَمَلَه ومَنْ عَرَفَهَا وعَمِلَ بِهَا صَلَحَ لَه دِينُه وقَبِلَ مِنْه عَمَلَه ولَمْ يَضِقْ بِه مِمَّا هُوَ فِيه لِجَهْلِ شَيْءٍ مِنَ الأُمُورِ جَهْلُه فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَه إِلَّا اللَّه والإِيمَانُ بِأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه ص والإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ بِه مِنْ عِنْدِ اللَّه وحَقٌّ فِي الأَمْوَالِ الزَّكَاةُ والْوَلَايَةُ الَّتِي أَمَرَ اللَّه عَزَّ وجَلَّ بِهَا وَلَايَةُ آلِ مُحَمَّدٍ ص قَالَ فَقُلْتُ لَه هَلْ فِي الْوَلَايَةِ شَيْءٌ دُونَ شَيْءٍ فَضْلٌ يُعْرَفُ لِمَنْ أَخَذَ بِه قَالَ نَعَمْ قَالَ اللَّه عَزَّ وجَلَّ: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا الله وأَطِيعُوا الرَّسُولَ وأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ وقَالَ رَسُولُ اللَّه ص مَنْ مَاتَ ولَا يَعْرِفُ إِمَامَه مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً وكَانَ رَسُولَ اللَّه ص وكَانَ عَلِيّاً ع وقَالَ الآخَرُونَ كَانَ مُعَاوِيَةَ ثُمَّ كَانَ الْحَسَنَ ع ثُمَّ كَانَ الْحُسَيْنَ ع وقَالَ الآخَرُونَ - يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ وحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ولَا سَوَاءَ ولَا سَوَاءَ قَالَ ثُمَّ سَكَتَ ثُمَّ قَالَ أَزِيدُكَ فَقَالَ لَه حَكَمٌ الأَعْوَرُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ ثُمَّ كَانَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ثُمَّ كَانَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ أَبَا جَعْفَرٍ وكَانَتِ الشِّيعَةُ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ أَبُو جَعْفَرٍ وهُمْ لَا يَعْرِفُونَ مَنَاسِكَ حَجِّهِمْ وحَلَالَهُمْ وحَرَامَهُمْ حَتَّى كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ فَفَتَحَ لَهُمْ وبَيَّنَ لَهُمْ مَنَاسِكَ حَجِّهِمْ وحَلَالَهُمْ وحَرَامَهُمْ حَتَّى صَارَ النَّاسُ يَحْتَاجُونَ إِلَيْهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا كَانُوا يَحْتَاجُونَ إِلَى النَّاسِ وهَكَذَا يَكُونُ الأَمْرُ - والأَرْضُ لَا تَكُونُ إِلَّا بِإِمَامٍ ومَنْ مَاتَ لَا يَعْرِفُ إِمَامَه مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً وأَحْوَجُ مَا تَكُونُ إِلَى مَا أَنْتَ عَلَيْه إِذْ بَلَغَتْ نَفْسُكَ هَذِه وأَهْوَى بِيَدِه إِلَى حَلْقِه وانْقَطَعَتْ عَنْكَ الدُّنْيَا تَقُولُ لَقَدْ كُنْتُ عَلَى أَمْرٍ حَسَنٍ.» (کافی شریف، ج 2، ص 21) به استناد برخی از شواهد تاریخی و روایی پس از ارتحال رسول اکرم (ص) مناسک دینی آن گونه که باید و شاید، بدست مردم نرسید؛ زیرا خلفاء طی بیست و پنج سال، بخش قابل توجهی از سنت های نبوی را تغییر داده و بدعت ها در دین گذاشتند و هنگامی که خلافت به حضرت امیر (ع) احاله شد، در پی رسوخ بدعت ها، آن حضرت نتوانست یا نخواست با همه آنها به مبارزه برخیزد. دلیل مدعا گفتار ذیل از آن حضرت است: «قَدْ عَمِلَتِ الْوُلَاةُ قَبْلِي أَعْمَالاً خَالَفُوا فِيهَا رَسُولَ اللَّه ص مُتَعَمِّدِينَ لِخِلَافِه نَاقِضِينَ لِعَهْدِه مُغَيِّرِينِ لِسُنَّتِه ولَوْ حَمَلْتُ النَّاسَ عَلَى تَرْكِهَا وحَوَّلْتُهَا إِلَى مَوَاضِعِهَا وإِلَى مَا كَانَتْ فِي عَهْدِ رَسُولِ اللَّه ص لَتَفَرَّقَ عَنِّي جُنْدِي حَتَّى أَبْقَى وَحْدِي أَوْ قَلِيلٌ مِنْ شِيعَتِيَ الَّذِينَ عَرَفُوا فَضْلِي وفَرْضَ إِمَامَتِي مِنْ كِتَابِ اللَّه عَزَّ وجَلَّ وسُنَّةِ رَسُولِ اللَّه ص» (کافی، ج8، ص 59) دوران امام حسن و امام حسین (ع) که با حاکمیت استبداد شدید معاویه و یزید همراه شد، کسی جرأت و جسارت مراجعه به آن بزرگواران را پیدا نکرد تا احکام الهی به آنان ابلاغ شود. از سویی دیگر، در پی شهادت سالار شهیدان (ع) چنان جوّ رعب و وحشت بر جامعه اسلامی حاکم شد که مراجعه به اهل بیت (ع) به حداقل متصور رسید. از این جهت به رغم آن که امام سجاد (ع) حدود چهل سال پس از شهادت پدر بزرگوار خود در قید حیات بودند، تقریباً کمتر از انگشتان دست روایتی از ایشان نقل شده است. اما اراده الهی چنان تعلق گرفت که در عصر امام باقر (ع) قیام عباسیان علیه امویان آغاز شد و دیگر از آن استبداد شدید سابق علیه شیعه و اهل بیت (ع) خبری نبود. امام باقر و فرزند ایشان امام صادق (ع) از این فضای باز سیاسی نهایت استفاده را کرده و بخش عمده معارف دینی را در میان مردم گستراندند. از این روایت هم می توان به مفهوم «باقر العلوم» دست یافت و هم می توان دریافت که امام باقر (ع) چه حق وسیعی بر همه دین داران به ویژه شیعیان دارد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ آیت الله میرزا علی آقا فلسفی آیت زهد و پرهیزکاری (بخش چهارم؛ آخرین بخش) ایشان همان گونه که از منش کریمانه ایشان انتظار می رفت، با دقت تمام به سخنان این ناچیز توجه تام مبذول داشت. آن گاه فرمود: خداوند و اهل بیت (ع) با انعزال و جدا شدن از خلق و بدور زیستن از میان و از کنار آنان موافقت ندارند و ما باید در عین التزام به زیست اجتماعی، خودپاسبانی را آن چنان تقویت کنیم تا از آفات و آسیب های چنین زیستی در امان باشیم. آن گاه تاکید فرمود که از امثال ما و شما بر می آید تا در میان مردم و بلکه در میان جهانیان برویم و پیام دلنشین اسلام و قرآن را به گوش آنان برسانیم. ایشان به ویژه آیه شریفه «الَّذِينَ آَمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ» (انعام، 82) را یادآور شد و فرمود: خداوند در این آیه برای کسانی که اهل ایمان هستند و ایمان خود را به ستم نمی آلایند، وعده امن و امان داده است. این امن و امان همان چیزی است که جهانیان در گذشته و حال پیوسته به دنبال آن هستند؛ چنان که می بینیم که عموم آنان به هر دری می زنند و سراغ هر مکتب و مذهبی می روند تا به خیال خود به آرامش در زندگی خود برسند ولی آن چه نصیب آنان می شود، تنها سرابی بیش نیست! آنان نمی دانند که تنها قرآن ما مسلمانان است که آرامش واقعی و راه دستیابی به آن را به جهانیان نشان داده است. ما باید این دست از کارآمدترین رهنمون های قرآن را به گوش جهانیان برسانیم. به رغم آن که غرق استماع سخنان آن استاد الهی بودم، فرصت را غنیمت دانستم و آیه مورد اشاره ایشان و چند نکته اصلی را روی پاکت نامه ای که در اختیار داشتم و محتملا هم چنان موجود باشد، نگاشتم. نمی دانم جلسه گفت و شنود با استاد دوست داشتنی چه میزان به طول انجامید. اما همین قدر می دانم که در پایان گفت و شنود، دریافتم که هیچ کس در مسجد نمانده است. با دنیایی از شعف و شادمانی از توفیق و سعادت آن دیدار ماندنی روی ایشان را بوسیدم و با ایشان خداحافظی کردم. درست حدود یک هفته پس از آن بود که در خیابان صفائیه قم به ناگهان به اطلاعیه ارتحال ایشان برخوردم و حقیقتا در جای خود میخکوب ماندم! خدایا! چه زود آن انسان پر از ایمان، تقوا، پروا و پرهیزکاری از میان ما رخت بربست و چه سعادتی برای این ناچیز فراهم شد که تنها چند روز پیش از رخت بربستن از این خاکدان، توفیق آن گفت و شنود ماندگار بدست آمد! خداوند استاد عزیز ما مرحوم آیت الله میرزا علی آقا فلسفی را با پیامبران، اوصیاء و اصفیای خود و در صف عالمان و فقیهان پارسای الهی همان گونه که شایسته و بایسته آن بود، محشور فرماید و به ما توفیق همراهی و همنشینی با اخلاق قرآنی و سلوک عرفانی این دست از عالمان الهی را ارزانی فرماید! بمنه و کرمه 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ دعای هر روز ماه رجب مغتنم است. اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ صَبْرَ الشَّاکِرِینَ لَکَ وَ عَمَلَ الْخَائِفِینَ مِنْکَ وَ یَقِینَ الْعَابِدِینَ لَکَ اللهُمَّ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ وَ أَنَا عَبْدُکَ الْبَائِسُ الْفَقِیرُ أَنْتَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِیلُ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْنُنْ بِغِنَاکَ عَلَى فَقْرِی وَ بِحِلْمِکَ عَلَى جَهْلِی وَ بِقُوَّتِکَ عَلَى ضَعْفِی یَا قَوِیُّ یَا عَزِیزُ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ وَ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ صلوات خاصه امام هادی علیه السلام اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَصِيِّ الْأَوْصِيَاءِ وَ إِمَامِ الْأَتْقِيَاءِ وَ خَلَفِ أَئِمَّةِ الدِّينِ وَ الْحُجَّةِ عَلَى الْخَلائِقِ أَجْمَعِينَ اللَّهُمَّ كَمَا جَعَلْتَهُ نُورا يَسْتَضِي‏ءُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ فَبَشَّرَ بِالْجَزِيلِ مِنْ ثَوَابِكَ وَ أَنْذَرَ بِالْأَلِيمِ مِنْ عِقَابِكَ وَ حَذَّرَ بَأْسَكَ وَ ذَكَّرَ بِآيَاتِكَ وَ أَحَلَّ حَلالَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ وَ بَيَّنَ شَرَائِعَكَ وَ فَرَائِضَكَ وَ حَضَّ عَلَى عِبَادَتِكَ وَ أَمَرَ بِطَاعَتِكَ وَ نَهَى عَنْ مَعْصِيَتِكَ فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ ذُرِّيَّةِ أَنْبِيَائِكَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ پرسشی در باره اعتبار شناسی روایات لیله الرغائب خدمت استاد ارجمند آیت الله دکتر علی نصیری سلام علیکم این روزها مطالبی در باره اعتبار یا عدم اعتبار روایات مربوط به لیله الرغائب در فضای مجازی انتشار یافته است. مایلم نظر حضرتعالی را در این باره جویا شوم. از بذل عنایت شما سپاس گزار خواهم بود. 🔶 پاسخ علیکم السلام پیش از این در باره این مساله از این ناچیز استفسار شده و پاسخ آن بازتاب داده شده بود. ذیلا عین پاسخ جهت استفاده جنابعالی و سایر دوستان تقدیم می گردد: روایت ناظر به فضلیت و اعمال لیلة الرغایب توسط چهار تن از عالمان شیعه نقل شده است: سید بن طاوس، علامه حلی، شیخ حر عاملی و علامه مجلسی. متاسفانه سید بن طاوس یا علامه حلی برای این حدیث سند قابل پذیرش یا منبع معتبری نام نبرده اند و شیخ حر عاملی و علامه مجلسی با تکیه به این دو بزرگوار، این حدیث را نقل کرده اند. از این جهت روایت ناظر به فضیلت و اعمال لیلة الرغایب از چنان اتقان و استحکامی برخوردار نیست که قابل دفاع باشد. با این حال عمل به این روایت از باب «قصد رجاء» و به امید آن که انجام اعمال این شب می تواند باعث پاداش و تقرب نزد خداوند شود و بدون تلقی ورود حتمی آن از ناحیه شارع، مانعی ندارد؛ به ویژه آن که در برخی از منابع فقهی شیعه از «صلاة الرغائب» نام برده شده است. 🔸 تفصیل بررسی روایت و دیدگاه ها سید بن طاوس (م 664) در باره لیلة الرغایب چنین آورده اسیت: « فصل فيما نذكره من عمل أول جمعة من شهر رجب. اعلم أن مقتضى الاحتياط للعبادة وطلب الظفر بالسعادة اقتضى ان نذكر عمل هذه الليلة الجمعة في أول ليلة من هذا الشهر الشريف ، لجواز أن يكون أول ليل منه الجمعة ، فيكون قد احتطنا للتكليف ، وان لم يكن أوله الجمعة ، فيكون قد أذكرناك في أول الشهر بها إلى حين حضور أول ليلة جمعة منه لتعمل بها . وجدنا ذلك في كتب العبادات مرويا عن النبي صلى الله عليه وآله ، ونقلته أنا من بعض كتب أصحابنا رحمهم الله فقال في جملة الحديث عن النبي صلى الله عليه وآله في ذكر فضل شهر رجب ما هذ لفظه» آن گاه روایت را این چنین نقل می کند: «ولكن لا تغفلوا عن أول ليلة جمعة منه ، فإنها ليلة تسميها الملائكة ليلة الرغائب ، وذلك أنه إذا مضى ثلث الليل لم يبق ملك في السماوات والأرض الا يجتمعون في الكعبة وحواليها ، ويطلع الله عليهم اطلاعة فيقول لهم : يا ملائكتي سلوني ما شئتم ، فيقولون : ربنا حاجتنا إليك ان تغفر لصوام رجب ، فيقول الله تبارك وتعالى : قد فعلت ذلك ...» (اقبال الاعمال، ج 3، ص 185) صاحب وسائل بابی را به عنوان «باب استحباب صلاة الرغائب ليلة أول جمعة من رجب» گشوده و در آغاز آن چنین آورده است: «الحسن بن يوسف المطهر العلامة في إجازته لبني زهرة باسناد ذكره» آن گاه اشاره می کند که سید بن طاوس این روایت را به صورت مرسال در اقبال الاعمال ذکر کرده است. (وسائل الشيعة، ج 8، ص 99) علامه مجلسی در این باره چنین آورده است: ( عمل خصوص ليلة الرغائب زائدا على اعمال ) " * * " ( مطلق ليالي شهر رجب ) " * «أقول : قد روى العلامة - ره - في إجازته الكبيرة عن الحسن بن الدربي ، عن الحاج صالح مسعود بن محمد وأبي الفضل الرازي المجاور بمشهد مولانا أمير المؤمنين عليه السلام قرأها عليه في محرم سنة ثلاث وسبعين وخمسمائة عن الشيخ علي بن عبد الجليل الرازي عن شرف الدين الحسن بن علي ، عن سديد الدين علي بن الحسن عن عبد الرحمن بن أحمد النيسابوري ، عن الحسين بن علي ، عن الحاج مسموسم عن أبي الفتح نورخان عبد الواحد الأصفهاني ، عن عبد الواحد بن راشد الشيرازي ، عن أبي الحسن الهمداني عن علي بن محمد بن سعيد البصري ، عن أبيه ، عن خلف بن عبد الله الصنعاني ، عن حميد الطوسي ، عن أنس بن مالك قال : قال رسول الله صلى الله عليه وآله : ما معنى قولك : رجب شهر الله ؟ قال : أنه مخصوص بالمغفرة ، فيه تحقن الدماء ، وفيه تاب الله على أوليائه وفيه أنقدهم من نزاعه ثم قال رسول الله صلى الله عليه وآله : من صامه كله استوجب على الله ثلاثة أشياء : مغفرة لجميع ما سلف من ذنوبه ، وعصمة فيما يبقى من عمره ، وأمانا من العطش يوم الفزع الأكبر . ...» (بحار الانوار، ج 95، ص 395) در سند این روایت ابو عبدالله الحسین بن علی، مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم)، ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی، عبد الواحد بن راشد الشیرازی و ... وجود دارد که در منابع رجال از آنان نامی برده نشده است. عالمان اهل سنت اعمال لیلة الرغایب را بدعت می دانند. در یکی از منابع چنین آمده است: 👇👇👇

«وممّا اشتهر فيما بين الناس في هذا الشهر : ليلة الرغائب ، وهي أول ليلة جمعة منه ، وللمشايخ فيها صلاة مشهورة فيما بينهم ، والمحدّثون أنكروها أشدّ الإنكار حتّى قال الإمام محيي الدين النووى - وهذه ‹ 935 › عبارته - : وأمّا صلاة الرغائب ، وصلاة ليلة النصف من شعبان ; فليستا بسنّتين ، بل هما بدعتان ، قبيحتان ، مذمومتان ، ولا تغترّ بذكر أبي طالب المكي لهما في قوت القلوب ، ولا بذكر حجة الاسلام الغزالي لهما في احياء العلوم الدين ، ولا بالحديث المذكور فيهما ; فإن ذلك باطل ، وقد صنّف عزّ الدين بن عبد السلام كتاباً نفيساً في إبطالهما ، فأحسن فيه وأجاد و أطال الإمام المذكور في فتاواه أيضاً ذمّهما وتقبيحهما وإنكارهما ، فقال : ينبغي تركهما والإعراض عنهما والإنكار على فاعليهما ، وعلى ولي الأمر - وفّقه الله سبحانه - منع الناس من فعلهما ، فإنه راع ; وكلّ راع مسؤول عن رعيته . وقد صنّف بعض العلماء كتباً في إنكارهما وذمّهما وتسفيه فاعليهما .» (تشييد المطاعن لكشف الضغائن ( فارسي )، ص 362) موفق باشید. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ دعای روزانه ماه رجب المرجب مغتنم است. خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیْرِکَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ اِلّا لَکَ وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ اِلّا بِکَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ اِلّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ وَ خَیْرُکَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِینَ وَ فَضْلُکَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِینَ وَ نَیْلُکَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِینَ وَ رِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ وَ حِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ عَادَتُکَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ وَ سَبِیلُکَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ اللهُمَّ فَاهْدِنِی هُدَى الْمُهْتَدِینَ وَ ارْزُقْنِی اجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِینَ وَ لا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ الْمُبْعَدِینَ وَ اغْفِرْ لِی یَوْمَ الدِّینِ. http://eitaa.com/alinasirigilani

قالَ الامامُ ابُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرى صَلَواتُ اللّهِ وَسَلامُهُ عَلَیْهِ: إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالى بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَىْءٍ، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَةَ الاْ نْسابِ وَالاَّْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّةِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ. همانا خداوند متعال ، حجّت و خلیفه خود را براى بندگانش الگو و دلیلى روشن قرار داد، همچنین خداوند حجّت خود را ممتاز گرداند و به تمام لغت ها و اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت و نساب همه را مى شناسد و از نهایت عمر انسان ها و موجودات و نیز جریات و حادثه ها آگاهى کامل دارد و چنانچه این امتیاز وجود نمى داشت ، بین حجّت خدا و بین دیگران فرقى نبود. اصول کافى : ج ١، ص ٥١٩

✳️ انتشار کتاب «نقد شبهات قرآنی» پنجاه و ششمین اثر استاد علی نصیری به لطف الهی کتاب «نقد شبهات قرآنی» پنجاه و ششمین اثر استاد آیت الله علی نصیری در قطع وزیری در 349 صفحه از سوی انتشارات وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/131214/ 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ انتشار کتاب «نقد شبهات قرآنی» پنجاه و ششمین اثر استاد علی نصیری به لطف الهی کتاب «نقد شبهات قرآنی» پنجاه و ششمین اثر استاد آیت الله علی نصیری در قطع وزیری در 349 صفحه از سوی انتشارات وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. در بخشی از مقدمه این کتاب چنین آمده است: با صرف نظر از رویکرد دین‌مداران به قرآن که در بستری لبریز از عشق و ارادت به آن دنبال می‌گردد، این کتاب آسمانی از روز نخست تا کنون حداقل از سوی سه جبهه مورد هجوم معاندانه و غرض ورزانه قرار داشته و دارد که عبارتند از: 1. جبهه کفر، شرک و الحاد؛ 2. جبهه اهل کتاب بویژه یهود و نصارا؛ 3. جبهه خاورشناسان. بررسی آمار موجود نشان می‌دهد که این سه جبهه از همه توان خود برای تضعیف قران بهره گرفته‌اند و افزون بر ده‌ها برنامه‌های ماهواره‌ای، کاربست هزاران وبگاه ویژه شبهه‌پراکنی علیه قرآن، با تولید و توزیع کتب و مقالات متعدد، عناد خود با این کتاب آسمانی را آشکار ساختند که ماجرای کتاب «آیات شیطانی» برای همگان شناخته شده است. با توجه به این که این دست از شبهات از رهگذر سایت‌های اینترنتی و نیز از طریق شبکه‌های اجتماعی و ماهواره‌ها با سهولت و سرعت زیاد در اختیار عموم مردم به ویژه نسل جوان و دانشجویان قرار می‌گیرد، بر همه به ویژه اساتید و فرهیختگان حوزه و دانشگاه لازم است تا با آگاهی گسترده از این شبهات، از شیوه‌های علمی و فنی برای نقد شبهات بهره گیرند و از سنگر رفیع قرآن دفاع شایسته نمایند. در برابر هجوم گسترده علیه قرآن، شماری از صاحب نظران مسلمان با فراهم آوردن آثار علمی به دفاع از جایگاه قرآن پرداخته و شبهات ارایه شده در باره این کتاب آسمانی را مورد نقد و بررسی قرار دادند. نگارنده با اذعان به چنین ضرورتی، نقد شبهات قرآنی را طی دو دهه گذشته در دستور کار خود قرار داد و در کنار تدوین برخی از مقالات علمی در این باره، این دست از مباحث را در کارگاه‌های علمی مختلف با عنوان «نقد شبهات قرآنی» که بنا به دعوت نهاد نمایندگی ولی فقیه برای اساتید در بسیاری از دانشگاه‌های کشور برگزار شد، مورد بحث و بررسی قرار داد که دانشگاه علامه طباطبایی تهران، دانشگاه شیراز، دانشگاه اراک، دانشگاه یزد، دانشگاه گیلان، دانشگاه چابهار، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشگاه کرمانشاه، دانشگاه قائمشهر، دانشگاه بابل و دانشگاه گرگان از جمله آنها بوده است. نگارنده با توجه به تحقیقات انجام گرفته در این زمینه، چند سالی مترصد فرصتی مناسب برای سامان دادن آنها به عنوان یک کتاب بود که با توجه به شیوع ویروس کرونا و کاسته شدن فعالیت‌های مختلف آموزشی، به لطف الهی در بهار 1400 مجال مناسب فراهم شد و این کتاب به سامان رسید. بر این اساس، مباحث این کتاب در دوازده فصل به شرح ذیل سامان یافته است: بر این اساس، مباحث این کتاب در دوازده فصل به شرح ذیل سامان یافته است: فصل اول: کلیات؛ فصل دوم: نقد شبهه همسان انگاری وحی با تجربه‌های عرفانی؛ فصل سوم: نقد شبهه استناد قرآن به گفتار نبوی؛ فصل چهارم: نقد شبهه اقتباس قرآن از کتب آسمانی پیشین؛ فصل پنجم: نقد شبهه تحریف قرآن؛ فصل ششم: نقد شبهه بازتاب فرهنگ زمانه در قرآن؛ فصل هفتم: نقد شبهه تاریخمندی قرآن؛ فصل هشتم: نقد شبهه راهیافت خطا در آموزه‌های علمی قرآن؛ فصل نهم: نقد شبهه در زمینه جهاد ابتدایی و ارتداد؛ فصل دهم: نقد شبهه در زمینه قصاص و جهاد؛ فصل یازدهم: نقد شبهه برتری مردان بر زنان؛ فصل دوازدهم: نقد شبهه قیومیت مردان و ضرب زنان. تذکار این نکته مناسب است که با شکل‌گیری فعالیت علمی در فضای مجازی، طی پنج سال گذشته شماری قابل توجه از پرسش‌ها و شبهات قرآنی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مباحث مرتبط با آنها به صورت درس گفتارهای متعدد در پیام‌رسان‌های مختلف بازتاب داده شد که شبهه تعدد ازدواج، شبهه ازدواج موقت، شبهه چند شوهری، شبهه نصف بودن ارث و دیه زنان از آن جمله است که امید است در ویراست‌های بعدی کتاب از حالت گفتاری به حالت نوشتاری در آمده و در اختیار علاقه‌مندان به این دست از مباحث قرار گیرد. برای تهیه نسخه الکترونیک کتاب به آدرس ذیل مراجعه فرمایید: https://taaghche.com/book/131214/ 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ فیلم زیارتی ثامن الحجج (ع) که امروز یکی از دوستان شفیق برای این ناچیز ارسال فرموده است. ضمن تشکر فراوان از ایشان، به منظور شریک ساختن همه همراهان مکرم در این زیارت و عرض سلام، این فیلم بازتاب داده می شود. http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ #خارج_فقه (جلسه ۱۱۶۲) مباحث این جلسه: ۱. بررسی آرای فقهی در باره حکم تحمل و ادای شهادت ۲. مخالفت ابن ادریس و صاحب جواهر با وجوب تحمل شهادت http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ #خارج_تفسیر (جلسه ۱۱۸) مباحث این جلسه: ۱. بررسی دیدگاه ها در باره ماهیت و مکان بهشت آدم و حوا ۲. علت توقف آدم و حوا در باغ مورد اشاره قرآن و تفاوت ها با کتاب مقدس http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ منابع درسی عرفان اسلامي در حوزه عرفان اسلامي در دامن مکتب تشيع زاده شده است و سير و سلوک در نهاد شيعه نهفته است و به همين دليل هرگز نهاد حوزه‌هاي علمي از گرايش‏هاي عرفاني بيگانه نبوده است و هميشه در متن حوزه چنين جرياني در آشکار و نهان به حيات خود ادامه داده است. عرفان، از ابتدا در حوزه‌ها پس از آموزش کلام و فلسفه تدريس مي‌شده است و فصوص الحکم ابن عربي از مهم‌ترين متون درسي است که از مکاشفه سرچشمه گرفته است و قرن‏ها توجه مدرسان رمز آشنا و چيره دست حوزه را به خود جلب کرده است. متجاوز از صد شرح بر فصوص الحکم نوشته شده است و از مهم‌ترين شرح‏هاي آن، نصوص قونوي و شرح قيصري (م:751ه‍.ق.) است که هر دو از متون درسي هستند. از شارحان برجسته شيعي فصوص، سيد حيدرآملي (م:پس از 787ه‍.ق.) است که کتاب نص النصوص او، مدت چندين سده مورد استفاده عرفا قرار گرفته است. در حوزه‏هاي علمي پس از دوره صفوي، افزون بر شرح فصوص قيصري، مفتاح الغيب و نصوص قونوي، تمهيد القواعد صائن الدين علي بن محمد تُرکه (م:835ه‍.ق.) نيز تدريس مي‌شده است و کتاب نهايي عرفان، شرح ابن فناري بر مفتاح الغيب صدرالدين قونوي (607 ـ 673ه‍.ق.) به نام مصباح الانس است. از مدرسان نامي عرفان از دوره صفوي به بعد مي‌توان به اشخاص زير اشاره کرد: ملاحسن لبناني (م:1094ه‍.ق.) مولانا محمد صادق اردستاني (م:1136ه‍.ق.) آقا محمد بيدآبادي (م:1198ه‍.ق.) ميرزا محمد الماسي (م:1159ه‍.ق.)، ميرزا محمد علي ميرزا مظفر (م:1198ه‍.ق.)، ملا علي نوري (م:1246ه‍.ق.) و پسر وي، ميرزا حسن نوري و شاگرد او، آقا علي حکيم اشاره کرد. در دوره قاجار، ميرزا عبدالجواد شيرازي و شاگرد وي، سيد رضي لاريجاني و شاگرد او آقا محمد رضا قمشه‌اي (متولد1241ه‍.ق.) به درس عرفان در حوزه‌هاي علمي ايران رسميت دادند. از ميان شاگردان آقا محمد رضا قمشه‌اي، ميرزا هاشم اشکوري (م:1332ه‍.ق.) آقا ميرزا محمود قمي، از همه مشهورترند و حاج ميرزا مهدي آشتياني، آقا ميرزا احمد آشتياني، سيد کاظم عصار تهراني و ميرزا محمد علي شاه‌آبادي، رفيعي قزويني و محمد حسين فاضل توني از تربيت شدگان مکتب ميرزا هاشم هستند. امام خميني، آخرين و برجسته‌ترين استاد مسلم عرفان نظري است که پرورش يافته مکتب عرفاني مرحوم شاه آبادي است و تعليقه ارجمندي بر فصوص الحکم دارد. برگرفته از کتاب «راهنمای تحصیل در حوزه» جلد دوم، اثر استاد علی نصیری لینک کتاب در سایت طاقچه: https://taaghche.com/book/38699 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ #خارج_تفسیر (جلسه ۱۱۹) مباحث این جلسه: ۱. بررسی دیدگاه مفسران در باره مفهوم و مصداق شجره ممنوعه ۲. بررسی نظریه مختار مبتنی بر روایات اهل بیت (ع) http://eitaa.com/alinasirigilani

✳️ نقش و جايگاه فقه در دروس حوزه چنان که در آغاز اين مبحث اشاره کرديم، هدف اصلي و اساسي که حداقل در هشتصد سال اخير در حوزه‌ها دنبال شده، تعميق و توسعه فقه و تحويل فقيهان برجسته به جامعه در اين زمينه است. حاصل اين رويکرد ظهور فقيهاني همچون محقق کرکي، محقق نراقي، صاحب جواهر و شيخ انصاري و عرضه آثار و موسوعه فقهي گرانسنگ همچون جامع المقاصد، مستند الشيعه، جواهر الکلام و المکاسب است. بدون ترديد کثرت آثار فقهي عالمان شيعه و عمق و گستره مباحثي که در آنها انعکاس يافته، در حد و قواره‌اي است که با هيچ يک از مباحث و موسوعه‌هاي فقهي و حقوقي ساير مذاهب اسلامي قابل مقايسه نيست. به راستي، کثرت آثار فقهي ارزشمند شيعه مايه افتخار و مباهات است و بايد به همه صاحبان اين دست از آثار، دست مريزاد گفت و براي أرواح آنان از خداوند علو درجات درخواست نمود. از سويي ديگر بازخواني تاريخ فقه نشان مي‌دهد که از آغاز تا کنون سه روش در زمينه واکاوي مباحث فقهي مورد توجه قرار گرفته است که به اجمال به آنها اشاره مي‌کنيم: 1. اجتهاد روايت محور مقصود از روش «اجتهاد روايت محور» آن است که فقيه به جاي ارايه ديدگاه‌هاي فقهي و نقض و ابرام آنها، نصّ عبارت‌هاي معصوم را نقل کرده و آن را مبناي فتواي خود قرار مي‌دهد. اين کار خود به دو صورت انجام گرفته است: 1. بسان شيخ حر عاملي نص روايات معصوم ذکر شده و با عنوان‌گذاري باب، نوع چيدمان و اظهار نظرهاي کوتاه که در لابلاي روايات انجام مي‌شود، ديدگاه‌هاي پديد آورنده بازتاب داده مي‌شود. 2. بسان والد شيخ صدوق؛ علي بن بابويه قمي در کتاب الهداية نص روايات معصومان به صورت تضمين، مورد توجه قرار گرفته و بسان رساله‌هاي توضيح المسائل دوران ما، فتاوا و ديدگاه‌هاي فقهي در آن انعکاس مي‌يابد. به عبارت روشن‏تر، در متن کتاب نصّ روايات ذکر نشده، اما عبارت‏هاي مولف سراسر برگرفته از متن روايات است. 3. بسان شيخ صدوق گاه عين روايات و گاه متن فتوا و و ديدگاه‏هاي فقهي ذکر شده است. از جمله ويژگي‌هاي اين روش مي‌توان به موارد ذيل اشاره کرد: 1. ذکر نصوص روايي به عنوان فتوا؛ 2. عدم ارايه مباحث فقه الحديثي؛ 3. فقدان اجتهادات فقهي؛ 4. عدم اهتمام به آراء فقهي فقهاء. 2. اجتهاد فقاهت مدار و روايت محور بر أساس روش «اجتهاد فقاهت مدار و روايت محور» ديدگاه يک فقيه مبناي فتوا قرار گرفته و روايات به عنوان شرحي بر آن ديدگاه ارايه مي‌گردد. از شيخ طوسي و علامه شوشتري مي‌توان به عنوان نمايندگان اين روش نام برد. روش شيخ طوسي در کتاب تهذيب الاحکام بدين صورت است که نخست عبارت فقهي کتاب المقنعة استاد خود؛ شيخ مفيد را ذکر مي‌کند و سپس در شرح و دفاع از ديدگاه فقهي او، روايات را ذکر مي‌کند. شبيه چنين روشي را علامه شوشتري در کتاب النُجعة مورد استفاده قرار داده است؛ به اين معنا که نخست عبارت‌هاي کتاب شرح اللمعة را ذکر مي‌کند و سپس روايات را به عنوان شرح آنها مورد بررسي قرار مي‌دهد. اجتهادات فقهي اندک و کاربست اندک مباني فقه الحديث از جمله ويژگي‌هاي اين روش است. برگرفته از کتاب «راهنمای تحصیل در حوزه» جلد دوم، اثر استاد علی نصیری لینک کتاب در سایت طاقچه: https://taaghche.com/book/38699 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

روش قابل تحسین یک مادر در تعلیم نام و تاریخ پیامبران به فرزند خردسال خود 👇👇👇

یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ وَ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ لِکُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِیدٌ اللهُمَّ وَ مَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَةُ وَ أَیَادِیکَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُکَ الْوَاسِعَةُ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

✳️ انتشار کتاب «علوم قرآنی» پنجاه و هفتمین اثر استاد علی نصیری به لطف الهی کتاب «علوم قرآنی» پنجاه و هفتمین اثر آیت الله دکتر علی نصیری در قطع وزیری در 583 صفحه از سوی انتشارات وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. علاقه مندان به تهیه نسخه الکترونیک این کتاب می توانند به آدرس ذیل مراجعه فرمایند: https://taaghche.com/book/131659 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ انتشار کتاب «علوم قرآنی» پنجاه و هفتمین اثر استاد علی نصیری به لطف الهی کتاب «علوم قرآنی» پنجاه و هفتمین اثر آیت الله دکتر علی نصیری در قطع وزیری در 583 صفحه از سوی انتشارات وحی و خرد وابسته به موسسه معارف وحی و خرد انتشار یافت. در بخشی از مقدمه این کتاب چنین آمده است: آن چه نگارنده به لطف الهي در پي مطالعات قرآني خود طي چند دهه گذشته دريافته و در اين کتاب آنها را مورد تاکيد قرار داده، به شرح ذيل است: يک؛ قرآن در مقايسه با دو کتاب: هستي و انسان، بالاترين حد تجلي خداوند است که در هستي ظهور و بروز يافته است؛ به گونه‌اي که هيچ چيزي در عالم جز وجود پيامبر اکرم| تاب تحمل و برکشيدن آن را نداشت و در وراي عبارات و الفاظ خود داراي حقيقت و ماهيتي ماورايي است که براي هيچ کس جز انبياء و اولياي خاص الهي قابل شناخت نيست. دو؛ قرآن به استناد روايات اهل بيت^ در شب قدر؛ يعني بيست و سوم سال چهلم حيات پيامبر اکرم| به صورت يک جا به آسمان چهارم نازل شد و پس از آن به صورت تدريجي طي بيست و سه سال به اقتضاي مناسبت‌هاي مختلف بر آن حضرت فرود آمد. مدعاي نزول دفعي قرآن بر قلب پيامبر| که از سوي برخي از صاحب نظران ارايه شد، فاقد پشتوانه‌هاي علمي است. سه؛ نزول تدريجي قرآن از شب بيست و هفتم ماه رجب سال چهلم حيات رسول اکرم| با فرود جبرئيل در غار حراء و نزول آيات آغازين سوره علق رقم خورد. از اين جهت بيست و هفتم رجب مبعث آن حضرت تلقي مي‌گردد. چهار؛ قرآن به دو صورت: نزول مستقيم از سوي خداوند و نزول با وساطت جبرئيل بر رسول اکرم| فرود آمد. در نزول مستقيم حالت پيامبر تغيير مي‌کرد و حالتي شبيه اغماء به ايشان دست مي‌داد، اما در نزول غير مستقيم جبرئيل عموماً به صورت دحيه کلبي؛ يعني جواني زيبارو در مدينه، با رعايت همه جوانب ادب و احترام، وحي قرآني را به آن حضرت ابلاغ مي‌کرد. پنج؛ نخستين آياتِ نازل شده بر پيامبر اکرم|، آيات آغازين سوره مبارکه علق و نخستين سوره نازل شده بر ايشان، سوره مبارکه فاتحه است. آخرين آيه نازل شده، آيه اکمال و آخرين سوره نازل شده، سوره نصر است. شش؛ قرآن همان گونه که از نام آن پيداست کتاب خواندني بوده و تاکيد و تکيه اصلي آن از آغاز بر خوانش و قرائت استوار بوده است؛ با اين حال پيامبر اکرم| از آغاز نزول نسبت به حفظ، کتابت و تدوين قرآن اهتمام ويژه‌اي داشت. هفت؛ قرآن در عصر رسالت در پي هدايت الهي و اهتمام پيامبر اکرم|، توسط کاتباني متعدد با قلم و ابزار متنوع به صورت کامل کتابت و تدوين شد و يک نسخه از آن در خانه آن حضرت نگاه داري شد. آن چه در عصر خلفا اتفاق افتاد، تنها ناظر به يکدست کردن کتابت و ابزار نگارش و تهيه يک مصحف رسمي بوده است. هشت؛ حضرت امير× پس از ارتحال پيامبر اکرم| به دستور آن حضرت، قرآن را همراه با همه جوانب تفسيري و تاويلي در قالب يک مصحف سامان داد؛ بي آن که چيدمان آن در بستر آيات يا در بستر سُور، با مصحف کنوني تفاوتي داشته باشد. آن چه مانع پذيرش آن مصحف توسط خلفاء شد، تبيين بسياري از اسرار تاريخ اسلام و بيان فضائل اهل بيت^ و نکوهش شماري از اصحاب پيامبر اکرم| بود که آنان انتشار آنها را براي خود به مصلحت ندانستند! نه؛ به استناد دلايل وحياني، تاريخي و عقلاني، چيدمان کنوني قرآن در قالب کلمات، جملات، آيات و سوره‌ها دقيقاً مطابق با آن چه که امروز به صورت مصحف در اختيار ما قرار دارد، وحياني بوده و هيچ جابجايي در عصر صحابه يا پس از آن در آن انجام نگرفت. ده؛ شبهه راهيافت هر گونه تحريف لفظي در قرآن؛ اعم از تحريف به کاستي يا فزوني يا جابجايي، به استناد ادله وحياني، عقلاني و تاريخي مردود است و قرآن کنوني بدون راهيافت هيچ گونه دخل و تصرف همان کتاب آسماني است که از سوي خداوند بر پيامبر اکرم| نازل شد. يازده؛ قرآن همزمان با نزول خود داراي قرائت وحياني بود که به صورت وحي مستقيم يا توسط جبرئيل بر پيامبر اکرم| ابلاغ شد و با اراده تکويني خداوند و بازخواني سالانه جبرئيل مورد تثيبت قرار گرفت و ميان مسلمانان انتشار يافت. از اين جهت وجود قرائات هفتگانه يا دهگانه مختلف در قرآن يا استناد قرائت کنوني به قرائت حفص از عاصم از اساس مردود است. دوازده؛ تقسيم آيات و سُور قرآن به مکي و مدني و نزول قرآن در پي حوادث و رخدادهاي مختلف، به هيچ روي به معناي تاريخمندي اين کتاب آسماني و انحصار آموزه‌هاي آن به عصر رسالت نيست؛ زيرا افزون بر وجود ماهيت ماورايي و نزول دفعي و يک جاي قرآن در شب قدر، ويژگي‌هاي محيط مکاني مکه يا مدينه و رخدادهاي عصر رسالت، به خاطر ناظر بودن به مهم‌ترين مسايل حيات بشري مورد توجه قرار گرفته است. از اين جهت آموزه‌هاي قرآن ناظر به همه نيازهاي بشر تا قيامت است. 👇👇👇

سيزده؛ متشابه به معناي چند پهلويي معنايي آيات، حقيقتي است که توسط خداوند در قرآن مورد اذعان قرار گرفته و عموماً به خاطر بلندي معارف الهيه در قرآن و تنها در گزاره‌هاي اعتقادي بازتاب يافته است. بر اين اساس، در آيات اخلاقي و فقهي قرآن تشابه راه ندارد. چهارده؛ ناسخ و منسوخ به معناي پايان يافتن حکم منسوخ، در قرآن راه ندارد؛ زيرا با جاودانگي اين کتاب سازگاري ندارد، بلکه به اين معنا راه دارد که با تغيير موضوعات و شرايط، امکان جابجايي احکام متناسب با آنها وجود دارد؛ به عنوان نمونه در حالت محدوديت شمار و توان مسلمانان حکم سازش و سکوت جاري است و با فزوني شمار و توان آنان، حکم جهاد جريان پيدا مي‌کند. پانزده؛ اعجاز قرآن بر دو رکن: ساختاري و محتوايي استوار است و هفت مولفه دارد که عبارتند از: 1. انتخاب موضوع يا سوژه درخور؛ 2. تنظيم برترين محتوا؛ 3. گزينش برترين مدخل؛ 4. گزينش برترين و رساترين واژه‏ها؛ 5. گزينش کوتاه‏ترين و رساترين ترکيب؛ 6. گزينش برترين آرايه‏هاي گفتاري؛ 7. برخورداري از ويژگي‏هاي متافيزيکال. اعجاز برآيندي از اين هفت مولفه است که در تمام سوره‌هاي قرآن جاري و ساري است. شانزده؛ نظريه صرفه که از سوي شماري از معتزله و سيد مرتضي ارايه شد، مردود بوده و از عدم تفطن به مولفه‌هاي اعجاز دروني قرآن ناشي شده و در اثبات آسماني بودن قرآن مبتني بر فرآيند تحدي، از هر جهت ناتوان است. علاقه مندان به تهیه نسخه الکترونیک این کتاب می توانند به آدرس ذیل مراجعه فرمایند: https://taaghche.com/book/131659 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ چهار گونه رفتار در معاشرت با چهار دسته از مردم عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‏ لَا عَلَيْكَ أَنْ تَصْحَبَ ذَا الْعَقْلِ وَ إِنْ لَمْ تَحْمَدْ كَرَمَهُ‏ وَ لَكِنِ انْتَفِعْ بِعَقْلِهِ وَ احْتَرِسْ مِنْ سَيِّئِ أَخْلَاقِهِ وَ لَا تَدَعَنَّ صُحْبَةَ الْكَرِيمِ وَ إِنْ لَمْ تَنْتَفِعْ بِعَقْلِهِ- وَ لَكِنِ انْتَفِعْ بِكَرَمِهِ بِعَقْلِكَ وَ افْرِرْ كُلَّ الْفِرَارِ مِنَ اللَّئِيمِ الْأَحْمَقِ. طبق این روایت درس آموز از حضرت امیر (ع) مردم به چهار دسته قابل تقسیم اند: یک؛ عاقل زیبا منش؛ یعنی کسانی که از موهبت عقل بهره وافر دارند و هم در مقام عمل رفتار کریمانه را به نیکی شناخته و به آن پایبندند. به عبارت روشن تر در جکمت نظری و حکمت عملی بهره وافر و لازم دارند. چنین فردی در عالی ترین مرتبه کمال قرار دارد و همنشینی با او چه از جهت بهره بردن از حکمت نظری و چه از جهت بهره گرفتن از حکمت عملی موکدا مورد توصیه است. دو؛ جاهل زشت منش؛ یعنی کسانی که نه در حکمت نظری از عقل و درایت برخوردار اند و نه در حکمت عملی اهل زیبا منشی و نیک مرامی است. از چنین کسی از هر جهت باید دوری گزید و فاصله گرفت. سه؛ عاقل زشت منش؛ یعنی کسی که در حکمت نظری اهل درک و درایت است، اما در حکمت عملی و در رفتار و رویه بهره لازم از درایت اندیشی خود نبرده و به اصطلاح میان اندیشه و منش او فاصله زیاد است. برای استفاده از عقل او همراهی و مصاحبت با چنین فردی توصیه می شود؛ هر چند امام توصیه می فرماید که از زشت رفتاری او فاصله بگیرید. چهار؛ جاهل زیبا منش؛ یعنی کسی که در حکمت نظری و عقل و عقلانیت چندان بهره ای ندارد، اما در برابر در عقل و در حکمت عملی سهم لازمی دارد. هم نشینی با چنین فردی برای بهره گرفتن از اخلاق و منش زیبای او هم چنان مورد توصیه است. برگرفته از کتاب «شرح کافی شریف» اثر استاد علی نصیری 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir

✳️ بازخوانی تجربیات علمی و اخلاقی آیت الله رضا زاده؛ استاد برجسته حوزه علمیه مشهد مقدس (دامت معالیه) (بخش 1) این ناچیز در دهه هفتاد در درس کفایة الاصول و خارج اصول و در مجموع قریب به ده سال توفیق شاگردی استاد معظم و معزز حوزۀ علمیۀ مشهد مقدس؛ آیت الله رضا زاده (دامت معالیه) را داشته و بارها شاهد محبت و لطف ویژه ایشان بودم. آن چه که قرار است در چند بخش در این بستر بازتاب یابد، متن مصاحبه ای است که توسط این ناچیز در منزل ایشان در تاریخ جمعه 31 اردیبهشت 1372 ه.ش، مطابق با 29 ذی القعدۀ 1413 ه.ق؛ یعنی حدود سی سال قبل انجام گرفت. استاد معظم پس از پیاده شدن صوت مصاحبه، تمام متن آن را با دقت مورد مطالعه و مداقه قرار داد و مطالب آن را حک و اصلاح فرمود. متن کنونی متن اصلاح شده و نهایی آن مصاحبه است. گفتنی است که این مصاحبه بنا به درخواست مرحوم شیخ علی اسلامی مدیر پر تلاش موسسه بعثت از این ناچیز انجام گرفت که قرار بود در قالب طرح بزرگی در باره عالمان حوزه علمیه خراسان استمرار یابد که متاسفانه به خاطر مشکلات مالی موسسه دنبال نشد. بدون تردید بازخوانی تجربیات علمی و اخلاقی اساتید برجسته حوزه برای همگان به ویژه فضلا و طلاب حوزه بسیار مفید و راهگشا است. لطفاً شرحی کوتاه از زندگی تحصیلی و علمی خود، و اساتیدی که داشته‌اید، بیان بفرمائید؟ بسم الله الرحمن الرحیم، الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین. اینجانب به سال یک‌هزار و سیصد و سیزده هجری شمسی، و در روستایی به نام "بنهنگ" از حومۀ شهرستان تربت حیدریه، به دنیا آمدم و دورۀ تحصیلی من حدوداً سی سال طول کشیده است. از سال 1324 هـ.ش تا سال 1326 هـ.ش، حدوداً دو سال درس‌های مکتب و کتاب‌های فارسی متداول آن زمان را در مکتب خواندم و از سال 1326 هـ.ش وارد حوزۀ علمیۀ تربت حیدریه شدم و تا سال 1332 هـ.ش در آن‌جا مشغول به تحصیل بودم و از سال 1332 تا سال 1354 که مرحوم آیت الله العظمی آقای میلانی رحلت کردند، در مشهد و نجف مشغول به تحصیل بودم. یعنی از سال 1324 هـ.ش دوران تحصیلاتم شروع شد و در سال 1354 هـ.ش با فوت آقای میلانی به پایان رسید. البته از این سی سال حدود، سیزده سال(بلکه چهارده سال که یک سال از آن با درس خارج همراه بوده) سطح طول کشید و هفده سال هم در درس خارج شرکت کردم و اساتیدی که افتخار شاگردی آنان را داشته و بیش از یک یا دو ماه از محضرشان استفاده کرده‌ام، در تربت عبارت‌اند از حاج آقای حسینی که الآن بحمد الله زنده هستند و از طلبه‌های آن زمان تربت بودند، مرحوم حاج شیخ عبد الله امامی که بعد از پیروزی انقلاب نمایندۀ تربت شدند، آقای حاج شیخ محمد آملی راشد، آقا زادۀ محترم مرحوم حاج آخوند ملا عباس تربتی، که هنوز بحمد الله زنده هستند، مرحوم آقای سید محمد باقر طباطبائی که بعد از پیروزی انقلاب به عنوان اولین امام جمعۀ تربت انتخاب گردیدند. در مشهد عبارت‌اند از مرحوم آقای حاج شیخ محمد تقی ادیب نیشابوری که مطول و تتمۀ ادبیات را نزد ایشان خواندم، و مرحوم حاج سید احمد مدرس که قوانین و لمعتین را از محضر ایشان استفاده کردم، و مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی که سطح عالی رسائل و مکاسب و کفایه را در خدمت ایشان تلمذ کردم. همینجا عرض کنم آخرین گروهی که تمام سطح را از محضر مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی استفاده کردند، بنده و افراد هم‌دورۀ بنده که حدود سیصد نفر بودند، بودیم. پس از آن آن شخصیت کم نظیر مریض و به رحمت ایزدی پیوست و برای همیشه آن مشعل فروزان حوزۀ علمیۀ مشهد به ظاهر خاموش شد. مرحوم آقای میلانی که شانزده سال در درس خارج ایشان فقهاً و اصولاً شرکت کردم، و جناب حاج آقای وحید خراسانی که فعلاً در قم تشریف دارند، که قریب سه سال در مشهد هم‌زمان با شرکت در درس مرحوم آقای میلانی و یک سال در بحث از درس خارج ایشان استفاده کردم؛ و در نجف عبارت‌اند از بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران مرحوم آقای خمینی و مرحوم آقای خوئی و حاج آقای وحید خراسانی که اشاره شد، یک سال یعنی از اواسط سال 44 شمسی تا اواسط 45 که در نجف بودم، از این اعاظم استفاده کردم. ان شاء الله تعالی متن کامل مصاحبه در هیجده بخش در کانال بازتاب داده خواهد شد. 🆔 eitaa.com/alinasirigilani 🌐 www.maref.ir