بسم الله الرحمن الرحیم
گاهی آدم یه جمله هایی میگه که بعداً میشه جمله طلایی اش...
یکی از جمله های طلایی که این سالها بهش رسیدم این بود که :
مادر باید مثل خورشید بتابه و گرم کنه ،اگه مثل ذره بین ، زوم کنه رو بچه ، بچه میسوزه...
البته ما که چندتا بچه داریم فرصت نمی کنیم تک تک ذره بین بگیریم
خیلی شنیدیم که خداوند ستارالعیوبه ، تغافل میکنه ، کریم الصفح و حسن التجاوزه...
ما چطور؟
دائم میخوایم زوم کنیم رو اخلاق بد بچه مون یا همسرمون . رو عیب و ایراد بقیه ...
تغافل ، گذشت ، چشم پوشی کجای کار ماست؟
ما قراره یاد بگیریم تضاد رو در زندگیمون مدیریت کنیم.
بچه ها از ما میگیرند.
دو حالت داریم یا همدلی ، یا لجبازی.
تو حالت اول همدیگه رو پشتیبانی میکنیم یعنی هر جا تو نیستی ، من هستم.
مثلا: تو عصبانی هستی؟خیلی خب من عصبانی نیستم، خوتو خالی کن...یک جا هم من عصبانی بودم تو حمایتم کن.
حالت دوم ، لجبازیه...تو نیستی منم نیستم!تو عصبانی ای منم عصبانی ام...اونوقته که قشقرق به پا میشه...
حالا این ذره بین رو میاریم رو خودمون میگیریم.
به رفتار خودمون دقت میکنیم.
امام على عليه السلام :
طوبى لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيوبِ النّاسِ .
خوشا به حال آن كس كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيبهاى مردم باز دارد.
کجا ها ذره بین دستمونه ؟ چی رو میبینیم ؟ چقدر موقع کارای خوب ، مچ بچه مونو میگیریم؟
#خانواده_چند_فرزندی
#چند_فرزندی
#قشقرق
#عیب
#همدلی
#لجبازی
https://eitaa.com/joinchat/495321133Cef21f82f43