🔰 حکمت 191 نهج البلاغه: ناپایداری دنیا 🔹 قالَ علی (علیه السلام):إنّما المرء في الدّنيا غرض تنتضل فيه المنايا، ونهب تبادره المصائب. ومع كلّ جرعة شرق، و في كلّ أكلة غصص. ولا ينال العبد نعمة إلاّ بفراق أخرى، ولا يستقبل يوما من عمره إلاّ بفراق آخر من أجله. فنحن أعوان المنون، وأنفسنا نصب الحتوف. فمن أين نرجو البقاء، وهذا اللّيل والنّهار، لم يرفعا من شي‏ء شرفا، إلاّ أسرعا الكرّة في هدم ما بنيا، وتفريق ما جمعا. 🔸 امیرالمؤمنین امام علی (عليه السلام) فرمودند:همانا انسان در دنيا تخته نشان تيرهاى مرگ، و ثروتى است دستخوش تاراج مصيبت ها؛ با هر جرعه نوشيدنى، گلو رفتنى، و در هر لقمه اى، گلوگير شدنى است. و بنده نعمتى به دست نياورد جز آن كه نعمتى از دست بدهد، و روزى به عمرش افزوده نمى گردد جز با كم شدن روزى ديگر. پس ما ياران مرگيم، و جان هاى ما هدف نابودى ها، پس چگونه به ماندن جاودانه اميدوار باشيم. در حالى كه گذشت شب و روز بنايى را بالا نبرده جز آن كه آن را ويران كرده، و به اطراف پراكند. #اخلاقی #نهج_البلاغه #استاد_نظافت 🔺 عضویت در کانال نثرطوبی 💠 @nasretooba