32.3M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 آه ای حسینیها؛ از تفرقه، هیهات (نوحه سنتی)
🎙 بانوای : حاج میثم مطیعی
🏴 عزاداری شب چهارم #محرم۱۴۰۳
🔺 هیأت آیین حسینی | ۱۴۰۳/۰۴/۱۹
#محرم #میثم_مطیعی #حاج_میثم #شب_چهارم
8.39M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
*🎥 مهدی غیاثی، مداح اهلبیت: نوحهٔ بعضی از مداحان جای حزن شادیآور است.*
@Farsna
8.66M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
✔️ داستان کربلا،ثابت کرد، که بشر به بلوغ امامداری نرسیده است!
الان هم امام داری نمیکنیم!! امام زمانمان چرا تنها هستند؟؟؟!!!
🎙استاد شجاعی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⁉️ این نماز جماعت، با این جمعیت چشمگیر، در کدام کشور برگزار شده؟!
💥 اینجا پاریسه، قلب فرانسه
💫 نماز جماعت تو قلب فرانسه 💫
#اسلام_هراسی نتیجه داد 😉✌
7.02M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 روایت رهبر انقلاب از ماجرای شهادت حضرت عبدالله بن الحسن(علیهالسلام)
#محرم #امام_حسین #شب_پنجم #عبدالله_بن_الحسن
20.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آقای رئیسی ، تنبیه قدر نشناسی هایمان گران تمام شد
#همراه_شهدا
6.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
بدم المظلوم... از خط علی هرگز... کوتاه نمیآییم
مداحی حماسی حاج محمدرضا طاهری
محرم ۱۴۰۳
🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما
روضه های مکتوب دههٔ اول محرم 🖤💔
5⃣ روضهٔ شب پنجم محرم ــ
مصیبت عبدالله بن حسن(ع)
امشب و فرداشب را مهمان سبط اکبر پیامبر(ص) و یکی از دو سید جوانان اهل بهشت، یعنی امام حسن مجتبی(ع) هستیم که دو پسرش ــ قاسم و عبدالله ــ در کربلا در رکاب عمو به شهادت رسیدند و فرزند دیگرش ــ حسن مثنی ــ بسختی مجروح شد.
«عبدالله بن حسن» فرزند کوچک امام حسن مجتبی(ع) یکی از نوجوانان نابالغی بود که به همراه خانواده خود و عمویش حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به سوی کوفه آمده بود.
از صبح تا عصر عاشوراء، ابتدا اصحاب امام حسین(ع) و سپس اهل بیت آن حضرت یک به یک و یا به شکل دسته به میدان رفتند و به شهادت رسیدند؛ و سرانجام زمانی رسید که امام(ع) یکه و تنها در میان هزاران هزار دشمن مسلح باقی ماند و گهگاه فریاد بر میآورد: "هَل من ناصرٍ ینصُرُنی؟... آیا یاریکنندهای هست که به خاطر خدا از حرم رسول الله دفاع کند؟ ...".
«شمر بن ذی الجوشن» برای آن که کار را تمام کند به همراه پیاده نظام لشکر، به امام(ع) هجوم آوردند، آن حضرت را محاصره کردند و از همه طرف ایشان را مورد حمله قرار دادند.
عبدالله که در خیمه گاه ــ میان کودکان و زنان ــ حضور داشت تاب و تحمل دیدن غربت عموی تنهای خویش را نیاورد و ناگهان از خیمهها بیرون دوید. زینب(س) او را گرفت شاید که بتواند مانع رفتن وی شود و نگذارد یادگار برادر، طعمهٔ گرگهای گرسنهٔ یزیدی گردد؛ ولی عبدالله گفت: "نه... به خدا سوگند عمویم را تنها نمی گذارم". سپس دست خود را از دست عمه رها ساخت، به سوی میدان دوید و خود را به امام(ع) رساند تا با بدن کوچک و ظریفش از او دفاع کند.
در غوغایی که دور امام(ع) ایجاد شده بود یکی از لشکریان یزید شمشیر خود را به قصد ضربه زدن به آن حضرت فرود آورد. عبدالله دست خود را سپر کرد تا شمشیر به امام اصابت نکند. شمشیر، برّان و ضربه، سنگین بود و دست نوباوه پیامبر(ص) را از بدن جدا کرد؛ آنگونه که فقط به پوستی آویخته شد. عبدالله یتیم از شدت درد ناله ای برآورد و پدرش را صدا کرد: "وا ابتاه ..."
اینک، حال امام را تصور کنید که با آن همه مصیبت، امانتهای برادر شهیدش را نیز پرپرشده می دید ...
اشک و خون از ديدهاش بر خاک ريخت/
اشک بر آن كودک بی باک ريخت
امام (علیه السلام) او را در آغوش گرفت، به خود چسباند و درگوشش زمزمه کرد: "فرزند برادرم! صبر داشته باش و خداوند بزرگ را بخوان؛ تا او تو را به پدران صالحت ملحق کند".
بسته شد چشمش، ولی لب باز شد/
آخرين نجوای شه آغاز شد:
كای خدا گر چه مرادت حاصل است/
ديدن مرگ يتيمان مشكل است
در ره تو هستیام از دست رفت/
حيف شد، عبداللَهَم از دست رفت
اين دو بر من، روح پيكر بودهاند/
يــادگــاران بــرادر بـــودهاند...
امام (علیه السلام) سپس دست به دعا برداشت و لشکر اشقیاء را اینگونه نفرین کرد: "خداوندا! اگر مقدر کردهای که این قوم را تا مدتی زنده نگهداری، در بین آنان تفرقهای سخت بیانداز... زیرا آنان ما را دعوت کردند و وعدهٔ یاریمان دادند؛ اما به ما حمله کردند و ما را کشتند".
آن برادرزادهام صد چاک شد/
اين برادرزادهام بر خاک شد
آن برادرزادهام سرمست رفت/
اين برادرزادهام بی دست رفت
در این هنگام، تیرانداز سپاه دشمن «حرملة بن کاهل» گلوی نازک عبدالله را نشانه گرفت و او را در دامان عمویش ذبح کرد...
ألا لعنة الله علی القوم الظالمين؛
و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✓ منابع اصلی:
1. سيد بن طاووس؛ اللهوف في قتلی الطفوف؛ قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۴.
۲. شيخ عباس قمی؛ نفس المهموم؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعرانی؛ قم: انتشارات ذويالقربی، ۱۳۷۸.
۳. اشعار، زبان حال هستند و برگرفتهاند از جزوه آموزشی آداب مرثيهخوانی با عنوان طنين عشق؛ تهيه و تنظيم مرتضی وافی؛ قم: انتشارات شفق، ۱۳۸۰.
----------