eitaa logo
نوای قران(ربانی)
164 دنبال‌کننده
17.7هزار عکس
19.3هزار ویدیو
474 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 *«امام جواد علیه‌السلام در کلام رهبری»* 💐 امام جواد علیه السلام مانند دیگر ائمه معصومین برای ما اسوه و مقتدا و نمونه است. 🔶 زندگی کوتاه این بندۀ شایستۀ خدا، به جهاد با کفر و طغیان گذشت. در نوجوانی به رهبری امت اسلام منصوب شد و در سالهایی کوتاه، جهادی فشرده، با دشمن خدا کرد به طوری که در سن ۲۵ سالگی یعنی هنوز در جوانی، وجودش برای دشمنان خدا غیرقابل تحمل شد و او را با زهر شهید کردند. 🔷 همان طوری که ائمۀ دیگر ما علیهم السلام با جهاد خودشان هر کدام برگی بر تاریخ پُرافتخار اسلام افزودند، این امام بزرگوار هم گوشۀ مهمی از جهاد همه‌جانبۀ اسلام را در عمل خود پیاده کرد و درس بزرگی را به ما آموخت. 🔶 *آن درس بزرگ این است که در هنگامی که در مقابل قدرت‌های منافق و ریاکار قرار می گیریم، باید همت کنیم که هوشیاری مردم را برای مقابله با این قدرت‌ها برانگیزیم.* 🔷 اگر دشمن، صریح و آشکار دشمنی بکند و اگر ادعا و ریاکاری نداشته باشد، کار او آسان‌تر است؛ اما وقتی دشمنی مانند مأمون عباسی چهره‌ای از قداست و طرفداری از اسلام برای خود می‌آراید، شناختن او برای مردم مشکل است. 🔶 در دوران ما و در همۀ دوران‌های تاریخ، قدرتمندان همیشه سعی کرده‌اند وقتی از مقابله رویاروی با مردم عاجز شدند، دست به حیله ریاکاری و نفاق بزنند.
💐💠💐💠💐 💠 💐 💐 مردی می‌آید؛ مردی که تنها «جوانمرد» گیتی در چکامۀ تاریخ است! مردی که با تمام شکوهِ خداوندی، اسب وحشی زمان را لگام خواهد زد! 🍀 مردی که هیچ «خندقی» جلودارش نیست و هیچ «خیبری» تابِ بازوان ستبرش را ندارد! مردی که هیچ «عَمرو و مَرحبی» مقابلش قد علم نخواهد کرد؛ مگر هم‌آغوش خاک شود! 💐 مردی که ابرهای تیره را به بال اسب‌های وحشی باد، گره خواهد زد تا مناظر آسمان را کسی با نگاه تیره نپوشاند! مردی که تمام افسانه‌ها و اساطیر را به نگاه تیزبین «ذوالفقار» خواهد سپرد! مردی که مترسک‌های شرّ و بدبختی را از ذهن زنان و کودکان بی‌گناه، خواهد زدود! 🍀 مردی که «حکومت اسلامی» را در زمین و آسمان جار خواهد زد و زمین، برای اولین بار، مزۀ «عدالت» را خواهد چشید! مردی که میدان جنگ، برایش مصلّی و دارالخلافه، برایش میدان مبارزه با نفسْ خواهد بود و فرشتگان، با غریو «و العادیات»، برایش سرود فتح، خواهند خواند! 💐 کعبه بود و سرود سبز ولایت که غریو «یا علی» را همراهی می‌کرد! کعبه بود و «نوزادی» که تمام ستارگان را به میهمانی ولادتش فرا خوانده بود و عطر بهشت، از تراکم فرشته‌ها، فضای کعبه را فرا گرفته بود. 🍀 کعبه بود و خیل فرشتگانی که با گلاب‌های بهشت، مولود زیبای فاطمه، بنت اسد علیهاالسلام را شستشو می‌دادند. کعبه بود و میزبانیِ بی‌نظیری که هیچ‌گاه سابقه نداشت! 💐 کعبه بود و نور سبز امامت! تمام اهالی آسمان و ملکوت خداوند، برای عرض «تهنیت» فرود می‌آمدند و دسته‌دسته، پرچمی از نور را همراهی می‌کردند که بر آن، اسامی مبارک و القاب حضرت مولا نوشته شده بود: 🍀 *«یا عَلیّ المرتضی، یا امیرَ المُؤمِنین، یا وارِثَ المُرسَلین، یا سَیِّدِ الوَصیِین، یا حُجَةَ ربِّ العالَمین، یا قآئِدَ الْغُرِّ المُحَجِّلینَ، یا آیَة الکُبری و النبأ العظیم...»*
🏴 *«رحلت حضرت زینب سلام‌الله‌علیها»* 🍃 به دنیا آمده بود تا صبر را شرمنده کند، زینب علیهاالسلام این اسطوره تاریخ را می‌گویم. آمده بود تا عشق را مبهوت لحظه‌های زلالش کند. آمده بود تا صدق و وفا را به جهانیان بیاموزد و متانت و وقار را به نمایش گذارد. آمده بود تا رسالت خود را به انجام برساند؛ مونس و یارِ برادر، سالارِ قافلۀ حسینی و غمخوارِ اسیران باشد. 🔲 آمده بود تا فریاد بلند مظلومانْ باشد؛ فریادی که پژواک آنْ هنوز هم از ورای تاریخْ به گوش شنوای دل‌های حق‌جویان می‌رسد. 🍃 زینب علیهاالسلام در خانۀ رفیع امامت رشد یافت، از لبان وحی علم آموخت، و در دامان کرامتْ پرورش یافت. او لباس پاکی و تقوا پوشیده و به آداب و اخلاق اسلامی مزین شده بود. 🔲 زینب علیهاالسلام فصاحت و بلاغت را از علی، نجابت را از فاطمه، صبر و شکیبایی را از حسن و مظلومیتِ در عین ایستادگی را از حسین آموخته بود؛ او روح بلند صبر و رضا بود. 🍃 چشمانش را گشود و برای آخرین بارْ به دورترین نقطه خیره شد. در این مدتْ حتی یک لحظه چهره برادر از نظرش دور نمانده بود. آتش اشتیاقْ بیش از پیش شعله کشید و یاد برادرْ تمام وجودش را پر کرده بود. لحظۀ وصال نزدیک بود. دوباره خیمه‌های آتش‌زده و سرهای بر نیزه، چشمانش را به دریایی از غم مبدل ساخت. 🔲 زینب علیهاالسلام پلک‌ها را روی هم گذاشت و زیر لب گفت: «السَّلامُ عَلیکَ یا اَباعَبدِاللّه» و به برادر پیوست.
💠 *«رجب، ماه نزول رحمت الهی»* 🍃 رجب، ماهی است که پیامبر اسلام در آن مأمور شد تا خوبی‌ها را تکمیل کند و انسانِ متحیّرِ سرگردان را منزل بنمایاند. او آیینی آورد که برای همیشۀ تاریخ، انسان‌ها را راهنما باشد. مبعوثِ رجب، دربارۀ فضیلت‌های آن می‌فرماید: ✴️ *«رجب، ماهِ نزول رحمت الهی است و خداوند در این ماه، رحمت خود را بر بندگان خویش فرو می ریزد.»* 🍃 و در کلام زیبای دیگر می‌فرماید: 🔅 * «در بهشت قصری است که غیر از روزه‌داران ماه رجب؛ کسی وارد آن نمی‌شود.»* 🍃 و بدین ترتیب، حضرت لزوم توجه بیش‌تر به این ماه و تفاوت قائل شدن بین رجب و سایر ماه‌ها را متذکر می‌شود. ✴️ بر پیروان ایشان است که این ماه را، چونان فرصتی طلایی غنیمت بشمارند و در حفظ حرمت و بهره‌مندی از آن کوشا باشند.
امام موسی کاظم علیه‌السلام: لیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنهُ و تابَ اِلَیهِ از مانیست کسی که هر روز حساب خود رانکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد، واگر بدی کرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید. 📚 اصول کافی، ج ۴، ص ۱۹۱ ◼️ سالروز شهادت امام موسی کاظم علیه السلام را تسلیت عرض می نماییم
🏴🏴🏴🏴 🔲 *«شهادت امام کاظم علیه‌السلام»* 🔳 سرها در گریبان‌ها فرو رفته است! آنک خورشیدی را به تشییع نشسته‌ایم که سپهر را به فروغ روشن خویش چندان منوّر ساخته بود که هفت آسمان در نگاه گرم و کریمانه‌اش به استعاره می‌نشست و بزرگِ امینان خداوند (جبرئیل)، میهمان صبح و شام خانه‌اش بود. 🍃 «کاظم» در صبح و شام نیایش‌های ملکوتی‌اش و در آن همه صبوری بر بیدادها و شدائد، تنها خدای را می‌دید که آرام در باغ‌های نیایش او قدم می‌زند و ما تا آمدیم از او بیاموزیم و تا آمدیم خویش را در جستجوی آن نگاه مهربان بیاوریم، به سوگ او نشستیم! 🔳 به دریغ نشسته‌ایم سوگ «کاظم» را؛ آن که مهربانی را در کلام و عمل به همگان آموخت و روشنگر تیرگی‌ها شد؛ او که خشم را در مهربانی ذوب کرد و آتش را به خنکای آب صبوری مهار نمود؛ 🍃 آن که رنج کشید و کلمات خود را حتّی در سیاهچال، از دیگران دریغ نکرد تا چراغی باشند هر یک فراروی تشنه‌گان و مشتاقان. 🔳 به دریغ نشسته‌ایم امروز، به دریغ فرزند امام صادق و به دریغ همۀ جاودانگی مهربانی و عطوفت، به دریغ دست‌ها و نگاه‌های مهربان آن فروخورندۀ خشم و آن نگاه عطوفِ رئوف. به دریغ کلمات روشن و پرفروغی که از پس میله‌ها و حصارها تا جان تاریخ نفوذ کرد. به دریغ جان جاوید مدینه و مکه و بطحا و همۀ مکان‌های مقدّس...
🔲 *«وفات ابوطالب»* 🍃 شایستگی ابوطالب در خدمت به مردم، رسیدگی به محرومان و پذیرایی از حاجیانِ کم درآمد، محبوبیت او را در میان مکّیان افزایش می‌داد. 🔲 تدبیر و هوشیاری او در بسیاری از مواقع، اوضاع ناآرام مکه را بهبود می‌بخشید و اختلاف میان مردم را کاهش می‌داد. ساکنان این شهر بزرگ او را با القابی چون «شیخ قریش» و «بزرگ حجاز» می‌خواندند و حکم او را در میان خود می‌پذیرفتند. 🍃 ابوطالب، سیاست‌مداری توانا و در عین حال مهربان و مردم‌دار بود که هم اشراف قریش به او احترام می‌گذاشتند و هم محرومان و ستم‌دیدگان در کنار او به آرامش و امنیت می‌رسیدند. 🔲 ذوق شاعری و حماسه‌سرایی ابوطالب، از دیگر ویژگی‌های او بود که از اندیشۀ بلند این مرد بزرگ نشان داشت. کسانی که در آثار او مطالعه و تحقیق کرده‌اند، روح تقوا و یکتاپرستی را در اشعار نغز و شیوای او دیده‌اند و بر اندیشۀ الهی و فطرت خدایی‌اش مُهر تأیید می‌زنند. 🍃 ابوطالب مرد نمونۀ مکه و عموی عالیقدر پیغمبر و مدافع صمیمی و حامی آن حضرت که از آغاز دعوت پیغمبر پیوسته با عقل و درایت، مرز بین حضرت و قریش را حفظ کرد و به حمایت برادرزاده خویش و پیشرفت دین خدا اهتمام داشت، سرانجام در سال دهم بعثت پیغمبر، جهان فانی را وداع گفت و به جوار رحمت حق شتافت.
💠 *«معجزۀ خاتم»* 🟩 حرا، لحظه‌های شکوهمندی را به تماشا نشسته است. آسمان به فرش نزدیک شده است تا اوج روح فرشیان را با مقیاس‌های آسمانی بسنجد و ناتوان است! ❇️ محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله اینک تنها امین زمینی‌ها نیست؛ او امین آسمانیان شده است. او امین خداوند است و این بار، امانت، آیه‌های روشن وحی است و صاحبان امانت، آن سوی حرا. 🟩و محمّد باید از کوه سرازیر شود و به سمت آنان بشتابد. باید آنها را نیز در این معجزه سهیم کند. ❇️ او «رحمةً للعالمین» است. امین خدا از کوه پایین می‌آید و خداوند، از جلوۀ ذات خود بر روی زمین، می‌بالد به فرشتگان. 🟩 از پنجره‌های آسمان، عرشیان، سرک می‌کشند تا بار رسالت را بر روی دوش خیرالمرسلین ببینند. ❇️ امین خدا با گام‌های استوار، به سمت خانه در حرکت است. عطر آیه‌های روشن آسمان بر لبانش جاری است. قلبش از معارف آسمان و زمین آکنده است. روحش از پله‌های آسمان بالا رفته است و درجه‌های روشن نور را بی‌پروا از زیر گام‌هایش می‌گذراند. 🟩 عظمت انسان مشهود است بر اهل آسمان و زمین. روشنی، تازه تولد یافته است در کوچه پس‌کوچه‌های داغ مکّه. ❇️ آیه‌ها از زبان انسان، آهنگ دیگری دارد؛ آهنگ عبودیت، آهنگِ «وحده لا اله الا هو»، «قولو لا اله الا الله تفلحوا». و گویی زمین است که مبعوث شده است و بار آسمان اینک بر دوش زمین است. زمین، استوار، آسمان را بر دوش دارد. زمین، مرکز ثقل آفرینش است و محمّد صلی الله علیه و آله، معجزۀ خاتم.
🍀💐🍀💐🍀 💐 🍀 💠 *«ولادت ابالفضل العباس علیه‌السلام»* 🍃🍀 عباس، شجرۀ طیبه‌ای است که ریشه در اعماق سرزمینی پاک و نمونه دارد. 🌟 ریشه‌های این درخت، از منابعی تغذیه می‌کند که سرشار از کرامت و مجد و بزرگواری است. 🍃🍀 عباس علیه‌السلام دنیای فضیلت‌ها و کمالات است. ذاتش آیینه‌ای است که ویژگی‌های سه امام در او تجلی کرده است؛ چرا که او تربیت‌یافتۀ مکتب آن سه امام و بهترین شاگرد آن مکتب است. 🌟 شجاعت و ایمان را از پدر به ارث برده و از کودکی ادب در محضر ولایت را، در دامن مادر در جان خویش پرورش داده است. 🍃🍀 عباس دریای معرفت است و آموزگار عشق و وفا. خون او شجرۀ طیبه دین را آبیاری کرد و دستانش اسلام را یاری نمود. 🌟 سلام بر او باید، که معدن بزرگی و آزادمردی است؛ سلام بر ابوالفضل، پدر فضیلت‌ها و نیکی‌ها.
🌟💐🌟💐🌟 💐 🌟 🟩 «ولادت امام سجاد علیه‌السلام» 💐 امام زین العابدین علیه‌السلام! مرزبان زیباترین و باشکوه‌ترین حماسۀ تاریخ است؛ آیت همیشۀ کتاب مقاومت، دشنه‌ای تیز بر پیکرۀ ستم، مسافری همیشه پابرجا، چلچراغِ روشن زهد و پارسایی، روانِ سبز پایداری، همسفر لاله‌های خونین عاشورا، فرزند فرات، پسرخواندۀ زمزم، از نسل منا و مکه، سید سجده‌کنندگان. 🌺 خونِ حسینی در رگ هایش جاری است. در کوفه و شام پیامبری کرد و فرزند ابوسفیان را به خاک مذلّت نشاند. بر منبر پایداری ایستاد و خطبه خطبه، عاشورا را فریاد زد. 💐 هر گامی که بر زمین می‌نهاد، طنینی می‌آفرید که قلب یزیدیان را به لرزه وا می‌داشت. با هر افشاگری که می‌کرد، خط سرخ شهادت را رنگین‌تر می‌نمایاند و سربدار می‌آفرید. طنین سخنانش را اگر بر کوه می‌نشاندی، از هم می‌پاشید. 🌺 پای درس دعا و مناجات، شمشیر زد و انقلابش را در صحیفۀ سجادیه آغازید. هر سجده‌اش فوران «هیهات من الذله» بود و هر قنوتش نغمۀ «هل من ناصرٍ ینصرنی». 💐 او حسین دیگری در مدینه بود که هر روز با یاد سالار شهیدان، با اشک خویش، مبارز می‌طلبید.
💠 *«با مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در گذر تاریخ»۲* 🔷 *«فلسفه غیبت حضرت حجت»* 🔹 همان گونه که هیچ امری در نظام هستی بدون علت نیست، غیبت امام زمان هم برای خود علل و ادله‌ای دارد و برای آن چندین دلیل در روایات ذکر شده است. 🔹 از جمله امتحان و آزمایش مردم، حفظ وجود امام از خطراتی که ایشان را تهدید می‌کرد، فراهم شدن زمینۀ آمادگی فکری و فرهنگی و روانی در مردم برای تشکیل حکومت جهانی و... 🔹 علاوه بر این، اگر به حقیقت معنای امامت در جهان‌بینی مکتب اهل بیت علیهم‌السلام توجه شود، به‌خوبی این نکته روشن خواهد شد که امام علاوه بر وظیفۀ راهنمایی و ارشاد و رهبری مردم، در حفظ نظام هستی نیز مؤثر است. ✍🏼 در روایت آمده است که اگر لحظه‌ای زمین از امام و حجت الهی خالی بماند، اهلش را در کام خود فرو می‌برد. 🍃 امام سجاد علیه‌السلام در این باره فرمود: 🔅 *«همان‌گونه که ستارگان و سیارات وسیله حفظ نظام کیهانی‌اند، ما هم وسیلۀ حفظ اهل زمین هستیم. به برکت وجود ماست که آسمان بر زمین فرود نمی‌آید. اگر ما نبودیم زمین اهلش را فرو می‌برد.»* 🍃 آنگاه در ضمن یک تشبیه بسیار زیبا می‌فرماید: 🔅 *«استفادۀ مردم از امام غائب همانند استفادۀ آنان از خورشید در پشت ابر است.»* 📘 بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۹۲ ⁉️ اما این که وظیفۀ مردم در این دوره چیست؟ در یک کلام می‌توان گفت: وظیفۀ مردم در دورۀ غیبت تلاش برای فراهم‌سازی زمینۀ ظهور از طریق رعایت احکام و تعالیم عالیۀ اسلام است. ◀️ *این کار تنها از طریق شناخت کامل امام علیه‌السلام و خودسازی فردی و جامعه و... قابل تحقق است.*
💠 *«روز نیروی هوایی»* 🔶 سلام، ای رهادلان آسمانی! سلام به شما که در اوج زیسته‌اید و بر لطافت نامتناهی نگریسته‌اید. 🔷 روزتان فرخنده باد و نامتان پاینده! تا آسمان هست و پرواز، شکوه شما برقرار باد و تا شهامت هست و افتخار، بلندی از آن شما باد! 🔶 آن هنگام که غرّش رعدآسای پرندگانِ آهنین‌بالتان، در صبح‌گاه چشم‌ها طنین می‌اندازد، آن زمان که در افق دید شما تنها شهامت است و شهادت، آن زمان که در یک پلک بر هم زدن در پشت کوه‌های سر به فلک کشیده، از چشم منتظرمان، پنهان می‌شوید؛ لطف خدا با شما باد، که تا بوده، آسمان از آنِ پرندگان آزاد‌دل بوده. 🔷 آن زمان که نگاه غرورآمیز ایران و ایرانی بر مهربانی چشم‌های آسمان‌گونِ شما دوخته شده بود و تمام برج‌های مراقبت ایثار، شما را زیر نظر داشتند؛ افتخار آفریدید و حماسه؛ حماسه‌ای که چون آسمان همیشه پابرجاست. سلامی دوباره به شما باد که راه و رسمِ زندگیتان چگونه زیستن بود و آرزویتان همیشه به پرواز در آمدن در آسمان آبی ایران. 🔶 سلام به شما، رها دلانِ در اوج زیسته!