#جواب حکمت دارای دو معنا است: 🔶الف) به معنای انجام دادن افعال خود به بهترین وجه ، و اِحکام و اتقان آفرینش و تدبیر موجودات ، یعنی اینکه هر موجودی به بهترین شیوه آفریده شده. بر استحکام و اتقان افعال الهی می‌توان سه #دلیل ارائه نمود: 🔹۱. مطالعه نظم و اسرار خلقت : از مطالعه جهان خلقت و دقت در آفرینش موجودات درمی‌یابیم که این نظام به بهترین صورت ممکن و به نحوی متقن و شایسته تحقق یافته است. 🔹۲. تناسب اثر با موثر: اثر هر فاعلی باید با موثر خویش متناسب باشد. از این‌رو خداوند که کمال مطلق و پیراسته از هر عیب و نقصی است باید آثار و افعالش به بهترین شکل ممکن و در نهایت استواری و اتقان باشد. به عبارت دیگر نظامی بهتر از نظام کنونی و خلقت امکان تحقق نداشته است وگرنه خدایی که نیکوترین خالق جهان، قادر ، عالم مطلق و خیر محض است آنرا می‌آفرید. 🔹۳. نبودن علتی بر نااستواری: علت‌های نااستواری و نقص یک فعل معمولا به جهل و نادانی یا به عجز و ناتوانی و عدم خیرخواهی فاعل مستند هستند و از آنجا که خداوند عالم مطلق، قادر مطلق و خیر محض است بنابراین محال است که فعل او نااستوار و ناقص باشد درنتیجه او حکیم است. @nedayandisheh

🔶ب) دومین معنای حکمت این است که کار لغو و بیهوده و بدون هدف والا انجام ندهد. و فاعل از اعمال قبیح و ناروا به دور باشد. بر این اساس هنگامی که می‌گوییم خداوند حکیم است به این معناست که خدای سبحان کار زشت، لغو و بیهوده انجام نمی‌دهد. #دلیل بر اثبات حکیم بودن خدت به معنای دوری خدا از انجام کار لغو و بیهوده: 🔹ایجاد افعال قبیح، لغو و بیهوده ناشی از جهل یا ناتوانی فاعل و یا نیازمندی اوست و چون خداوند کمال مطلق بوده و از همه این نقص‌ها پیراسته است هیچ‌گاه عمل زشت و بیهوده انجام نمی‌دهد. در نتیجه افعال او حکیمانه است. @nedayandisheh