#نوشته‌ی_شما #شماره_یک نویسنده : دوست خوبم آقای کوثری بعد از یکسال قسمت شد باز برم حرم امام رضا علیه السلام سال ۹۸ بود با یکی از دوستام که تاحالا نرفته مشهد با این تورهای مسافری راهی سفر شدیم😍 خستگی 🤤راه یه طرف و شوق زیارت🥰 یه طرف دیگه که باعث میشود خستگی سفر دلپذیر بشه البته غرغر کردن های دوستمم بود داشتم دیوانه میشدم دیگه🤯 تا بلاخره بعداز ۱۸ ساعت راه رسیدیم، اونم چه رسیدنی😳 که نه سوئیت آماده بود و نه غذا چون ساعت ۱۴:۲۰ فکر🤔 بود مشهد بودیم،بگذریم مسئول کاروان خانمی بود به اسم جالب یادم نیست اسمشون چی بود😬 حالا ما میگم خانم مرادی مثلا گفت برید حرم تا اوضاع درست بشه بعد بیایم. من و دوستمم که خیلی خیلی عصبی بود😡 و از دست ایشون گله میکرد رفتیم حرم... من همیشه این حس همراهم بود اصلا دل نمیامد که با اون ظاهر نامناسب و ژولیده وارد حرم بشم شما رو نمیدونم شاید هم شما با من هم عقیده باشید بلاخره آدم مهمون یه بزرگی میشه خیلی چیزها رو رعایت میکنه البته برای من مصداقی بود😁 یعنی بعضی وقتها رعایت میکردم بعضی وقتها هم حس فرزندی بهم دست میداد و شلوغ میکردم... آقا و خانمی که شما باشی ما رفتیم داخل با شلوار کردی و ...نگم براتون من پام قبل از سفر زخمی شده بود طوری که راه رفتن برام سخت بود یکم ... همین که وارد حرم شدیم از باب الجواد که جای شما خالی بود و قسمت همه بشه انشاءالله بگید آمین🤲 دیدم کسانی که پیرن یا پاشون مشکل داره رو با ویلچر جا به جا میکنند منم هوس کردم😁 به خادمه گفتم آقا من پام آسیب دیده میتونم استفاده کنم ایشونم یه نگاه عاقل اندر صفیح به من کرد با اون حالتی که داشتم .... از قبل با دوستم هماهنگ کرده بودم که بهت تکیه میدم و لنگ میزنم و تو هم هوامو داشته باشه دید گفت باشه سوار شدم و بلاخره سر شوخی باز شد و فریاد زنان به سمت حرم میرفتم ... دوستمم از خجالت بنده خدا آب شده بود و میگفت گیر چه آدم دیوانه ای افتادم و... خلاصه اینکه خیلی اون سفر و این لحظات به من خوش گذشت نتیجه هم این شد هیچ وقت با امام رضا شوخی نکنم چون بعد خادمه من رو دید گفت تو که هیچ مشکلی نداشتی و چرا گرفتی و... البته آدم تو حرم اهل بیت انقدر احساس راحتی میکنه که نباید از خود بیخود بشه.