✅«امام حسن مجتبی(ع) سردار بزرگ جنگش «عبیدالله بن عباس» بود که میدانید چه کار کرد.
شبانه رفت با معاویه که آن طرف بود، مذاکره کرد، پول گرفت، لشکرگاه خودش را ترک کرد و به دشمن پناهنده شد!
امروز اگر یک سرباز شما به دشمن پناهنده میشود، چگونه دربارهاش قضاوت میکنید؟
شب خوابیدند، صبح بلند شدند دیدند فرماندهی کلّ نیروهای امام حسن(ع) از خیمه بیرون نمیآید.
یک ساعت، دو ساعت، بعد رفتند داخل خیمه، دیدند نیست!
دقّت کردند، دیدند آن طرف خیمه، شکافته است.
بعد، قضیه روشن شد.
در رأس کار چه کسی بود؟ امام حسن مجتبی(ع)!
این چه توقّع بیجایی است که اگر یک رئیس، یک مرؤوس، یک قاضی، یا مسؤول بخش خاصی از کشور، از تشکیلات حکومت اسلامی، پایش را کج بگذارد، آن آقایی که با او مواجه میشود، فوراً شروع میکند به اصل نظام اسلامی، اصل جمهوری اسلامی، اصل حکومت اسلامی اهانت کردن!»
🎙بیانات مقام معظم رهبری سال ۱۳۷۲
@TarikhEslam
4_6023724776902623467.mp3
405.7K
✍پاسخ این سوال در بیان #استاد_رجبی_دوانی!👆
@TarikhEslam
#پرسش_و_پاسخ
سوال6⃣5⃣ : چرا امام حسین(ع) با عاملان تیر اندازی به پیکر مطهر امام حسن مجتبی(ع) مقابله نکردند؟👇
@TarikhEslam
📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍
6⃣7⃣ #معرفی_کتاب : 📚
کتاب «حقایق پنهان» پژوهشی درباره تاریخ تحلیلی زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی(ع) بعد از شهادت امام علی(ع)؛ اثر احمد زمانی✍📚👇
@TarikhEslam
✅امام حسن مجتبی(ع) می داند که جریان مخالف، اجازه دفن او را در کنار رسول اکرم(ص) نمی دهد، ولی ایشان این وصیت را می کند تا این سؤالها و تردیدها نسبت به عملکرد نظام حاکم شکل بگیرد و مردم بفهمند که این جریان باطل است.
چون معاویه در میان مردم این مسئله را جا انداخته بود که در جنگ جمل، علی(ع) بر باطل و عایشه بر حق بود.
در زمان تشییع جنازه امام حسن(ع) ابن عباس این جمله را به عایشه می گوید که تو روزی بر شتر سوار شدی و جنگ جمل را به راه انداختی؛ امروز بر اسب سوار شدی و مرتکب این کار شدی؛ روزی هم خواهد رسید که سوار بر فیل شوی و کعبه را خراب کنی!
زمانی که ابن عباس این جملات را می گفت، کسی بر او اعتراض نمی کرد
و مردم مدینه با این جملات به یکباره به فضای جنگ جمل رفته و می فهمند که در آنجا هم، حق با علی(ع) بود.
کار به جایی رسید که مردم می خواستند جنازه را در کنار قبر رسول اکرم(ع) دفن کنند، ولی طرف مقابل، جنازه را تیر باران کرد.
اینجا جایی بود که اگر وصیت امام حسن(ع) مبنی بر عدم درگیری بر سر دفن ایشان نبود، درگیری در مدینه حتمی بود و در این صورت، امام حسین(ع) در بیخبری و قبل از قضیه کربلا به شهادت می رسید.
نتیجه این تشییع جنازه این شد که مظلومیت اهلبیت(علیهم السلام) و زورگویی طرف مقابل بر همگان آشکار شد؛ در حالی که طرف مقابل، با ابزار رسانه ای خود، از عثمان یک مظلوم ساخته بود و به وسیله این ابزار، دست به هر عملی می زد.
اینجا اولین ضربه ای بود که امام حسن(ع) به مظلوم نمایی آنها وارد ساخت.
بعد از اینکه با دفن حضرت در کنار قبر پیامبر(ع) مخالفت شد، امام حسین(ع) به مردم اعلام کرد که ما جنازه را به بقیع می بریم.
در تاریخ نقل شده است که همه مردم
مدینه برای تشییع جنازه حضرت(ع) آمده بودند.
این اولین تشییع جنازه عمومی و رسمی
اهلبیت(ع) بود. تشییع جنازه پیامبر(ع) و حضرت زهرا(س)و امیرالمؤمنین(ع)
به صورت شبانه انجام شد.
این تشییع جنازه امام حسن(ع) نشان می دهد که حضرت(ع) توانست نام اهلبیت(ع) را در مدینه زنده نگه دارد.
ادامه حرکت امام حسن(ع) توسط امام حسین(ع) ادامه پیدا کرد.
جریان مخالف هم از تنها ابزار خود یعنی مظلومیت عثمان در مقابل اهلبیت(ع) استفاده می کرد.
وتنها ابزاری که باعث شد مردم همراه معاویه به جنگ با امیرالمؤمنین(ع) بیایند، همین مظلوم نمایی برای عثمان بود.
معاویه امیرالمؤمنین(ع) را به عنوان قاتل عثمان معرفی کرد و به وسیله این ابزار، مردم را برای نبرد با حضرت امیرالمؤمنین(ع) به میدان آورد.
🎙بیانات دروس تاریخ تطبیقی استاد طائب
@TarikhEslam