اگر او را بلند بخوانی، صدایت را می شنود و اگر با او آهسته نجوا کنی، راز و نیازت را می فهمد. پس نیازهایت را از او بخواه، رازهایت را با او در میان بگذار، گلایه ها و شکوه هایت را نزد او ببر، برطرف شدن غم ها و غصه هایت را از او طلب کن و در کارهایت از او مدد بگیر، و هر چه می خواهی از خزائن رحمت او بخواه، چیزهایی که هیچکس جز او توان بخشیدنش را ندارد؛ از افزایش طول عمر تا سلامتی و تندرستی، تا وسعت و گشایش در روزی. او کلیدهای گنجینه هایش را در دو دست تو نهاده وقتی که درخواست از خودش را به تو رخصت داده. پس هرگاه اراده کردی، درهای نعمتش را با دعا باز کن و نزول باران رحمتش را از او بخواه... نهج البلاغه

. امام حسن مجتبی علیه‌السلام: هر گاه دیدی کسی با آبروی مردم بازی می‌کند ؛ سعی کن تو را نشناسد ،زیرا آبروی آشنایانش کمترین ارزش را نزد او دارد. میزان‌الحکمه

راز استجابت دعا محمدعلی انصاری زمان: ۵:۳۴ حجم: ۲۵ MB

#سخنرانی دکتر الهی قمشه ای ظلم

واژگان «مَغْفِرَۀ » و «غُفْرَان » و «إِسْتِغْفَار » از ریشۀ «غَفَرَ » و «غَفْر » به معنای پوشاندن می‌آید. در زبان عربی به کلاهخودی که نظاميان در جنگ بر سر می‌گذارند «مِغْفَر » گفته می‌شود. «غُفْرَان » و «مَغْفِرَۀ » یعنی رفتن در زير چتر حمايت و پوشش خداوند و «إِسْتِغْفَار » یعنی طلب غفران. حال، این طلب حمایت ممکن است مربوط به خطاها و کاستی‌ها و کوتاهی‌های انسان باشد یا هنگام طلب فزونی از خداوند انجام پذیرد. لذا نباید گمان کرد که استغفار منحصراً در قبال گناه صورت می‌گيرد؛ بلکه طلب غفران الهی، راز کمال انسان در همۀ حالات و شرایط است. از همين روست که وقتی خداوند به نبی خود می‌فرمايد: «وَ قلُْ رَبِّ اغْفرِْ وَ ارْحَمْ وَ أنَْتَ خَيرُْ الرَّاحِمِينَ » و بگو: پروردگارا، بیامرز و رحمت آر؛ درحالی كه تو بهترینِ رحم‌ کنندگانی این طلب غفران، درخواست کمال جان و تکمیل وجود است؛ زیرا پيامبر صلی‌الله علیه‌و‌آله به واسطۀ عصمت، از گناه و معصيت بَری است. بنابراین، معنای دقیق استغفار، طلب قرار گرفتن در زیر پوشش حمایتِ الهی و نظارت جامع خداوندی است. ▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه

رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای اباذر! هیچ عقلی همچون تدبیر و (آینده نگری) نیست. هیچ ورع و پارسایی مثل پرهیز از حرام نیست و هیچ شرافتی مانند اخلاق نیکو نیست. بحار ج ۶۸ ص ۳۸۹

دلشوره حرام است. آیت‌الله‌فاطمی‌نیا

نماز شب گاهی انسان ـ مخصوصاً شب های کوتاه ـ هنگام نماز_شب که برمی خیزد خواب بر او مسلّط است و آثار خواب آلودگی در او هست، ذات اقدس الهی به فرشتگانش می فرماید که ببینید بنده من که نماز شب بر او واجب نیست، این از بستر خواب و استراحت برخواست، با اینکه خواب بر او مسلّط است و صورت او و چانه او به سینه او می چسبد از بس که سر خم می کند، گاهی طرف راست گاهی طرف چپ، این پا شده برای اهدافی؛ گناهانش بخشیده بشود، عاقبتش خیر بشود، روزی او فراهم بشود و مانند آن. شما شاهد باشید که من هر سه خواسته او را برای او انجام دادم؛ هم سعه رزق را و هم بخشودن گناهان و رسیدن به موارد امیدواری را. «مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ مُعَاوِیةَ بْنِ عَمَّارٍ» از امام صادق سلام الله علیهانقل کرد این است که «صَلَاةُ اللَّیلِ تُحَسِّنُ الْوَجْهَ وَ تَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَ تَجْلُو الْبَصَرَ»؛ نماز شب چهره را زیبا می کند؛ البته قسمت مهم یوم القیامة است که یوْمَ تَبْیضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ9 آن روز در صحنه قیامت زیبا محشور می شود، بلال حبشی رضوان الله تعالی علیهادر قیامت به عنوان «مُبْیضَّةً وُجُوُهُمْ» محشور می شود. غم_و_اندوه

غم واندوه رانمازشب می بردونورچشم رااضافه میکنداینهاازخصوصیت های نمازشب است

عاقبت مسخره کردن دیگران استاد حسینی قمی

۲۴۰- اگر در جهان آخرت همۀ نهانی‌ها آشکار می‌شود و هيچ چيزی پنهان نمی‌ماند، چرا خداوند به برخی از انسان‌ها رخصت می‌دهد که سخن بگويند؟ خداوند برای تحقير گنهکاران و برای تعظيم نيکوکاران به انسان‌ها رخصت می‌دهد که در عالم قيامت، در دادگاه عدل الهی سخن بگويند. خداوند به دليل اينکه می‌خواهد پروندۀ گنهکاران را تکميل کند، از آنان می‌خواهد دربارۀ عملکرد خود توضيح بدهند. به طور کلی هر قاضی زمانی با آسودگی سر به بالين می‌گذارد که پروندۀ مجرم، علاوه بر وجود اَسناد و شواهد و مدارک، اعتراف خود مجرم را نيز ضميمه داشته باشد. خداوند سبحان به مقتضای عدالتش در قيامت به انسان‌ها اجازه می‌دهد که سخن بگويند و دربارۀ عملکرد ناپسند خويش توضيح دهند، تا اين اقرار و اعتراف را ضميمۀ پرونده کند و در عادلانه بودن حکمش سخنی نماند. علاوه بر دليل اول که جنبۀ تعزيری و تحقيری دارد، خداوند به انسان‌های مؤمن و نيکوکار که در دنيا اهل انجام عمل صالح بوده‌اند، رخصت می‌دهد که سخن بگويند و آنان که عمری به نيکي سخن گفته‌اند، در آن سرا نيز به صواب لب می‌گشايند. به اين ترتيب در روزی که هيچ کس اجازۀ سخن گفتن ندارد،