این هم عکس این مجموعه چهار جلدی برای آموزش داستان کوتاه. 📚حرفه : داستان نویس

بافت و اموزش انواع کیف های مکرومه بهترین و شیکترین کیف ها از ما بخواهید با کمترین قیمت ارسال به تمام نقاط @Abdollahi25 لینک کانال https://eitaa.com/honarsho

سلام دوستان 🌷 این کانال یکی از خواهران خوبمون هست. کارهاشون بادوام ، زیبا و قابل شستشو هست. پیشنهاد می‌کنم سری به کانالشون بزنید و از کارهای زیباشون دیدن کنید . 👌

🔝 🔺#درست_نویسی (بخش چهارم) ▫️حذف بی‌دلیل فعل حذف فعل در صورتی رواست که تکراری باشد. مثلاً در جملهٔ «روز و شب به خدمت سلطان مشغولم و به خیرش امیدوار» . سعدی برای جلوگیری از تکرار، فعل جملهٔ دوم را حذف کرده است؛ وگرنه باید می‌گفت: «… و به خیرش امیدوارم.» ▫️تجزیهٔ نهاد تجزیهٔ نهاد در نوشتار روا نیست. ❌ یعنی باید نهاد بصورت یک عبارت جدا و مستقل در جمله به کار برده شود . مثلاً نمی‌توان نوشت: «کتاب‌های علمی نثرش باید محکم و درست باشد.»❌ نهاد جملهٔ بالا در واقع گروه اسمیِ «نثر کتاب‌های علمی» است؛ بنابراین باید این‌گونه نوشت: «نثر کتاب‌های علمی، باید محکم و درست باشد.»✅ ▫️جمع‌های ناروا در فارسی و اکثر زبان‌های دنیا، جمع مکسر وجود ندارد؛ بنابراین کلمه‌هایی مانند «دراویش»، «خواقین» و «بساتین» بیرون از قاعده‌اند. در فارسی برای جمع از دو علامت استفاده می‌شود: 👈 «ها» و «ان». 👉 هر کلمه‌ای را اعم از اینکه فارسی باشد یا غیرفارسی و جاندار باشد یا غیرجاندار، می‌توان با «ها» جمع بست؛ مانند «کتاب‌ها»، «مردها»، «زمینی‌ها». اما جمع واژه‌ای با الف و نون، مشروط به جانداری آن است؛ مانند «خدایان»، «مردان»، «سگان»، «درختان». جمع‌بستن کلمات فارسی با علامت غیرفارسی روا نیست؛ بنابراین کلماتی مانند «بازرسین» یا «آزمایشات» یا «دراویش» غلط است. ❌ اما جمع‌بستن کلمات غیرفارسی با ادات جمع فارسی، جایز و بلکه بهتر است؛ مانند «مؤلفان»، «مجاهدان».✅ ▫️اضافه به حرف اضافه از غلط‌های رایج، اضافه‌کردن اسم یا حرف به «حرف اضافه» است؛ مانند «بقای بر تقلید از میّت»، «خطای در فکر» و «رضای به قضای الهی».❌ این اضافه‌ها غلط است و درست این است که بنویسیم: «بقا بر تقلید میّت، جایز است.» «تعصب و تحجر، از خطای در تفکر است.» «رضا به قضای الهی، نشانه ایمان است.»✅ 🏴🚩 @nevisandesho ✍

📚 کتاب خسی در میقات از جلال آل احمد @nevisandesho ✍

همین امروز❗️ تو فقط همین امروز رو داری، امروز نقدترین دارایی توئه. کثیف‌ترین و ناامیدکننده‌ترین حرف دنیا اینه: امروز که گذشت، بذارش واسه فردا. فردا همین امروزه! تا وقتی رُس امروز رو نکشیدی نباید بری سراغ پتو و بالش. مثل دومینو می‌مونه، یک روز بد، دومینووار میتونه روزای بعدی تو رو مثل خودش کنه و برعکس، یه روز خوب هم میتونه تاثیری مثبت و دائمی رو روزای آیندۀ تو بذاره. خوب و بد بودن روزا بیشتر از اینکه که به اتفاقات و حوادث خارج از کنترل اون روز ربط داشته باشه، به نگرش و عادت‌های تو ربط داره. اگه مدام این عادت رو تو خودت پرورش دادی که خیلی از کارا رو به فردا و فرداها موکول کنی، یعنی عملاً یاد گرفتی کلی زندگی خودت رو به بعد از مرگ موکول کنی! اگه نتونی به همین امروزی که نقداً دستته شکل بدی و چیزی ازش بیرون بکشی، فردا هم نمیتونی کاری کنی، چون تو مدل ذهنیت خرابه. اصلاً هر ۲۴ ساعت شبانه‌روز، یه نمونۀ کوچیک از تمام عمر آدمیزاده. شروع داره، پایان داره، طلوع داره، غروب داره، و از همه مهم‎تر: فقط یکباره، و دیگه هرگز تکرار نمیشه. حالا با این نگاه چطوری دلت میاد یک روز از زندگیتو به هیچ و و پوچ هدر بدی⁉️ مگه جز اینه که عمر کوتاه ما همین روزهای کوتاهه که مثل برق و باد میگذرن.⚡️💨 ساعت ۶ بعد از ظهر شده، دیگه فکر می‌کنی روز تمومه و نمیشه کار مهمی کرد؟ این مثل اینه که یکی سر چهل سالگی بگه، دیگه از من گذشته و نمیتونم هیچ کار مهمی بکنم، از اینجا به بعد باید وقتمو تلف کنم تا مرگ برسه.😥 آدم عاقل هرگز اینجوری فکر نمی‌کنه. 🏴🚩 @nevisandesho ✍