ظاهراً تعداد کتابی که اینبار هم نتوانستم مقاومت کنم و با خودم از #ایران آوردم تعجب برانگیز بود. چون بازرسی فرودگاه به چمدانی که میخواستم به هواپیما ببرم و کتب را در آن قرار داده بودم گیر داد و گفت باید چمدان را باز کنم... آخر هم گفت: این همه کتااااااب! مامور فرودگاه: 🤯 من: 🤓 #هلند @ninfrance

ترسناک‌ترین آیه قرآن تصور کنید با اعتماد به نفس، بروید خدمت بزرگی برای انجام کاری. بعد بگوید ما تو را زیر نظر داشتیم. خوب عمل نمی کنی... تو را از برنامه کنار گذاشتیم و بهتر از شما را استخدام کردیم... خداوند بارها نه یک بار نه دوبار ( مثل آیه ۱۳۳ سوره نساء یا آیه ۳۸ سوره محمد) در قرآن مجیدش، متذکر می شود که فکر نکنید کار خدا معطل شما می ماند. اگر خوب عمل نکنید شما را می برد و بهتر از شما را جایگزین می کند... همه ما در عصر و زمان خود ممکن است در این موقعیت قرار بگیریم. داستان دنیا، چه نقشی در آن ایفا کنیم چه نکنیم به سمت آمدن حق و نابودی باطل پیش می رود. ترسناکی داستان اینجاست که میان لشگریان حق بکارگیری نشویم و در بزرگترین حرکت های آخرالزمانی سهیم نباشیم. بعضی شعرها هم جان می گیرد، هم جان می بخشد. بند بند وجودت را نا امید می کند از خودت و بعد... تار و پود وجودت را پر می کند از امیدِ بخشندگان امید. مثل استغاثه و تذکر به خود، درِ خانه اباعبدالله: علف هرز هم اگر بودی در زمین حسین زهرا باش گرچه اصلا به تو نیازی نیست پای کار حسین اما باش زیر خنجر به فکر ما بوده ما به فکر گناه... ما را باش... @ninfrance

از سنت‌هایی که عملی از پدر آموختیم، چراغانی برای اعیاد بود. از روزی که در خاطرم می‌آید، همیشه یک ریسه بیرون خانه نصب بود و اعیاد و میلادها روشن می‌شد. بارها شده بود پدر سفر بود یا دیر خانه می‌رسید. دم غروب تماس می‌گرفت و تاکید می کرد که ریسه‌ را روشن کنیم. به الگوگیری از پدر اینجا ریسه خریده‌ام و مناسبت‌ها روشن می‌کنم. هرچند کوچک است... امیدوارم ببینند و بپذیرند... 😭📿✨ نهج‌البلاغه علی سلام‌الله‌علیه - امام اولم - هم جز کتبی بود که نتوانستم در سفرهای قبل نیاورم. رفیق مؤمن داشتن چه نعمت و رحمت بزرگی است. دبیرستانی بودم که یکی از سالروزهای تولدم، هدیه گرفتمش. فردا تولد کسی است که غیر از تمام صفات منحصر به فردش، هم «مرد» بودن را هم «پدر» بودن را، عملی، به کل بشر آموزش داده است. این دو صفت را در بین کلمات این کتاب بی‌نظیر، بارها پیدا خواهید کرد. کتابی‌ که یک روز به خودم آمدم دیدم، نخواندمش تا بحال! شرمنده شدم. گذاشتم در سجاده‌ام و خودم را موظف کردم بعد از هر نماز دو صفحه بخوانم. خواندم و الحمدلله یک روز به اتمام رسید. مثل نامه ۳۱ را که به پسرشان نوشت اما فرمود، برای همه جوانان می‌نویسم... @ninfrance

مسجد شهرمان، مسجدی تمیز، زیبا و فعال است. متولیان مسجد ترک‌های ترکیه هستند. فضا خیلی آرامبخش و روحانی بود و در کلاس‌های مجاور مسجد، معلم‌ها داشتند به کودکان آموزش قرآن می‌دادند. از جمله نکاتی که توجهم را جلب کرد و شیرین بود، حک بودن اسامی مبارک حضرت علی، امام حسن و امام حسین علیهم‌السلام بر دیوارهای صحن مسجد بود. #هلند @ninfrance

تجربه این سیستم رو در فرانسه نداشتیم. در #هلند، برای استفاده از سطل های زباله خیابان، باید از کارت مخصوص استفاده می کردیم. کارت را می زدی، درب سطل باز می شد و بعد می توانستی زباله را در سطل قرار دهی. با تعجب پرسیدیم نکته اش چیست؟ گفتند: این کارت نشان می دهد که شما مالیات شهری می دهید که بتوانید از خدمات شهر استفاده کنید. و یکی از این خدمات، استفاده از سطل زباله خیابانِ محل زندگی شماست. @ninfrance

مدیریت کشور با جریمه های نقدی سنگین هم در فرانسه هم در هلند که ظاهرا قاعده همه جا هست دیدم و شنیدم که همه چیز با جریمه های نقدی سنگین کنترل می شود. با پول. داشته ای از انسان ها که با زحمت به دستش می آورند و از همه چیز برایشان عزیزتر می شود چون شرط بقایشان برای زندگی احتیاج به این ارزش قراردادی بشری است. برخی جریمه ها انقدر سنگین است که شهروندان همه هوش و حواس را جمع می کنند که مرتکب نشوند. چرا که اولین اشتباه آخرین اشتباه محسوب می شود. - شعار خنثی کنندگان مین - 😄 در #فرانسه، خودمان باید قانون را رعایت می کردیم و هنگام سوار شدن اتوبوس و مترو کارت می زدیم. هرچند وقت یکبار، بی خبر، ماموران کنترل بلیط، وارد اتوبوس و مترو می شدند و هرکس بلیط نداشت ۷۰ برابر پول بلیط جریمه نقدی می شد... در #هلند که اصلا سوار نمی کنند. یعنی هرکس سوار می شود همان بدو ورود باید کارت بزند. و راننده صبر می کند، نگاه می کند، تا کارت نزنی حرکت نمی کند. چند وقت پیش دو پسر با هم سوار شدند. یکی کارت زد اما خالی بود. راننده حرکت نکرد تا پسر پیاده شود و دوستش هم با اینکه کارت زده بود مجبور شد پیاده شود. قوانین سخت گیرانه همه را مودب می کند. اما این ادب از آدم ها انسان نمی سازد. فرهنگ الهی می گوید عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید و این یعنی حتی اگر هیچ جا هیچ کنترل اجتماعی هم نبود باید خودت را موظف به اجرای قانون و حدود انسان برای زندگی بهتر همه بکنی. اما در فرهنگ مادی، همه جا مجهز به دوربین مدار بسته می شود. بر در و دیوار همه جا باید تاکید شود که این مکان مجهز به دوربین مدار بسته است که انسان ها خود کنترلی کنند و به خطا مرتکب نشوند. فرهنگ الهی می خواهد از آدم انسان بسازد. فرهنگ مادی می گوید برایم مهم نیست کی هستی و چه می کنی، برای کنترل جامعه نیاز هست که تو مرتکب خطا نشوی و اگر دوربین و جریمه های نقدی سنگین تو را کنترل می کند همین برای ما کافیست. در کتاب امر به معروف و نهی از منکر شهید علامه مرتضی مطهری می خواندم که: «نهضت حسینی ارزش اصلی خودش را از امر به معروف و نهی از منکر گرفته است. پس باید این اصل را شناخت که این اصل مگر چه اندازه اهمیت دارد که حسین‌بن‌علی علیه السلام خودش را در راه آن شهید می‌کند و شایسته است مثلِ حسینی، در این راه قربانی شود؟» @shahid_khalili_ali از آن رو این دو اصل خیلی مورد تاکید و اهمیت است که نتیجه اش انسان سازی است. و اگر بساطش جمع شود و جامعه نه با بالندگی عمل به خوبی ها و ترک بدی ها که با ضرب و زور جریمه متمدن شود، هر زمان به هر دلیل این ضرب و این زور ولو مدتی نباشد شهروندان مودب شده آن شهر و کشور نشان می دهند که چیزی از تربیت و تعالی انسانی و تمدن بشری در آنجا رخ نداده است. این تجربه را هم در فرانسه داشتم هم در هلند. هرجا امکان حضور پلیس و جریمه نبوده رعایت قانون توسط افراد زیادی شکسته شده و این شکستن قانون به حدی پرخسارت بوده که ترس نبود قانون - به هر دلیل و رها شدن انسان ها که خود واقعی شان بروز پیدا کند - وجود همه را فرا گرفته است. سال ها پیش خود هالیوود در این خصوص فیلمی ساخت که متاسفانه اسمش فراموشم شده، و در این فیلم نشان می داد که در یک کشور قانونی شده که برخی روزها یک روز کامل هیچ اهرم و فشار و زور قانونی برای کنترل جامعه وجود نداشته باشد. و نشان می داد که همان مردم کت شلواری اتوکشیده مبادی آداب به چه شخصیت هایی تبدیل می شوند و به چه جنایات و تجاوزاتی دست می زنند که برای من امکان دیدن تمام فیلم واقعا وجود نداشت انقدر که صحنه هایش حال انسان را بد می کرد... 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

مقابل مسجد شهر در حال تبلیغ کاندیداهای خود بودند. بادکنک سبز قلبی شکل می دادند به مردم و سیب تازه در سبد تعارف می کردند. یک برگه تبلیغاتی شان را گرفتم. غالب کاندیداهای حزبشون، محجبه بودند و از کشورهای مختلف با قصد نماینده شدن در پارلمان هلند. در فهرست وعده ‌هایشان: -بانکداری اسلامی - مبارزه با اسلام هراسی در محیط کار اجتماعی -آزادی مذهبی: از آموزش و پرورش تا لباس و غذا... - فراهم سازی و افزایش آموزش و پرورش تا مراکز غذایی متناسب با امکانات حلال - مقابله با نژادپرستی نهادی و حرکت در مسیر صلح جهانی در خصوص فلسطین و... - امتیازات رفاهی بهتر و ... دیده می‌شد. خیلی به چشمم جالب و مهم آمد‌... #هلند @ninfrance

مغز خالی دل تهی تا امروز با افراد بی‌شماری - در خصوص مشکلاتشان - در زندگی هم صحبت شده‌ام و آنچه به نام « درد مشترک» در همه‌ی آن‌ها به چشمم آمده، دست خالی ایشان بوده است. یعنی غالب این افراد یا اصلا اهل مطالعه نبوده‌اند تا خوراک فکری سالم به مغز خودشان برسانند، یا مطالعات بی‌ارزش یا حتی ناسالم داشته‌اند. در خصوص قلبشان هم به همین ترتیب. نه تغذیه‌ی معنوی برایش فراهم کرده‌اند، نه دغدغه‌ی مراقبت ویژه، برای حفظ سلامتی‌اش داشته‌اند. داستان وجود ما، همان داستان نیاز طبیعی جسم ما به غذا، آن هم از نوع مغذّی است. عقلی و منطقی اگر به روح خود که شامل عقل و قلب و نفس ما می‌شود - به شکل منظم - غذای سالم نرسد، انتظار درست اندیشیدن و درست عمل کردن، انتظار بیهوده و غیرعقلایی است. هرکس از مشکلات شخصی و درونی رنج می‌برد، بداند روحش دچار سوء تغذیه است و فقط با اصلاح برنامه‌ی غذایی می‌تواند حال خوب و با نشاط را تجربه کند. حالی که وابسته به روح سالم است نه فقط خوراک و رفاه خوب مادی. هر روز و هر شب «طرحی» را در سر و بر روی کاغذ می‌پرورانم که خروجی‌اش «مدرسه‌ای» خواهد بود مجازی که سن و سال هم نمی‌شناسد. موضوعات مهمی است که معتقدم همه باید آن را یک‌بار هم که شده، در طول زندگی، وارد مغز و قلبشان کنند، که هرکس تا امروز این محتواها را گذرانده به تجربه‌ی زندگی بهتر و متعالی تر دست یافته‌است. 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

وقتی خروجی دیگری نیست و پشت اسب‌های پلیس پرصبر می‌مانی...😐 #هلند @ninfrance

#خلاصه_نویسی_هایم در این انقلاب آنقدر کار هست که میتوان انجام داد بی‌آنکه هیچ پست، سمت، حکم و ابلاغی در کار باشد... شهید دکتر بهشتی @ninfrance

«روز جهانی زن» قسمت اول باید بهش فکر کنیم... دیروز روز جهانی زن بود و از دیروز در حال فکر کردن و نوشتن هستم… «روز زن» این روز چه روزیه یعنی؟ و به چه مناسبت بنام «زن» نام گذاری شده؟ آن هم با عنوان «جهانی». کدام زن؟ طبق شرحی که از تاریخچه این نام گذاری با عنوان جهانی آمده گفته شده: در سال ۱۹۰۸میلادی در آمریکا زنان کارخانه ای که کار تولید پوشاک را به عهده داشتند، برای احقاق حقوق خود، اعتصاب می کنند. این مهم است که اینجا توقف و تفکر کنیم. «زنانی» که در «کارخانه» کار می کردند «اعتصاب» می کنند. برای چی؟ برای احقاق حقوقشان که می دانستند باید داشته باشند اما نداشتند. خب ادامه بدیم... یکسال بعد حزب سوسیالیست آمریکا برای یادبود این اعتصاب مراسمی برگزار می کند و معروف می شود به نخستین مراسم روز زن در جهان. سال بعدش با الهام از سوسیالیست های آمریکایی در دانمارک کنفرانس زنان برگزار می گردد و سوسیالیست های آلمانی پیشنهاد می دهند که این روز به عنوان روز جهانی زن معرفی شود. در این کنفرانس ظاهرا ۱۰۰ زن از ۱۷ کشور حضور داشتند و با این ایده اعلام موافقت می کنند و هدف را ترویج حقوق زنان شامل حق رأی به زنان اعلام می کنند... سال بعدش در اتریش، آلمان، سوییس و دانمارک این روز جای خود را باز کرده بوده و گفته شده فقط در اتریش مجارستان ۳۰۰ تظاهرات! برگزار می شود. این تظاهرات به رهبری و شرکت زنان انجام می شود. اما خواسته های کلیدی این زنان چه بوده است؟ آنها خواستار حق رای،‌ به دست آوردن مناصب عمومی و اعتراض به تبعیض جنسیتی برای استخدام بودند. ۱۹۱۳ زنان روسی هم به تظاهرات در این روز می پیوندند و سال بعد زنان آلمانی برای به دست آوردن حقوق فوق به کف خیابان ها می آیند. و البته تا سال ۱۹۱۸ نمی توانند حقی مثل حق رای را از آن خود کنند. سال ۱۹۱۵ زنان از ۱۲ کشور در هلند برای اعتراض به جنگ جهانی اول دور هم جمع شدند و در سال ۱۹۱۷ در ارمنستان هم تظاهراتی به همین اعتراض با شعار نان و صلح انجام می شود. در همین سال در لندن هم تظاهراتی شکل می گیرد که البته سخنران این تجمع دستگیر میشود. سال ۱۹۵۸ یعنی ۵۰ سال بعد به یاد آن کارخانه پوشاک در آمریکا، که اولین حرکت اعتراضی زنان در جهان کار محسوب می شده، زنان آن کارخانه تجمع ها و تظاهراتی برگزار می کنند. وقتی این تظاهرات که بخاطر شرایط کاری سخت و غیرانسانی با دستمزد کم کارگران زن بوده شکل می گیرد و در حال تبدیل شدن به یک همبستگی بزرگ بوده است، رئیس و ماموران کارخانه، زنان آن کارخانه را در محل کارشان محبوس می کنند و بعد از مدتی هم به علت نامشخصی کارخانه آتش می گیرد و فقط تعداد کمی از زنان نجات پیدا می کنند و بقیه در این آتش می سوزند. خلاصه که روز مبارزه زنان این کشورها علیه «بی عدالتی و فشار» در خاطره ها باقی می ماند و تمام این تظاهرات ها که با شعار «حقوق برابر در اجتماع» شکل می گرفته، به اشکال مختلف ادامه پیدا می کند. به طور مثال در آلمان این حقوق شامل: کم شدن ساعات کار در روز به ۸ ساعت و تعطیلات ویژه در ایام زایمان بوده است. البته در سال ۱۹۴۵ یعنی حدود ۷۰ سال پیش، نخستین توافق نامه «اصل برابری زن و مرد» در سازمان ملل توسط مردان به تصویب می رسد. یعنی فقط ۷۰ سال است که توافق می شود که زن با مرد در انسان بودن برابر است و شامل اشیا و سایر موجودات که مایملک مرد باشد، نمی شود… عموم این تظاهرات ها از سمت احزاب سوسیالیست در این کشورها برگزار می شد تا اینکه سالها بعد یعنی سال ۱۹۷۷ سازمان ملل رسما این روز را به عنوان «روز جهانی زن» اعلام می کند. و در برخی کشور ها خروجی اش هم این شده که در این روز مثلا در چین زنان می توانند نصف روز را مرخصی بگیرند یا در ایتالیا به زنان شاخه گل هدیه دهند. تمام این تظاهرات ها با عباراتی مثل «صف آرایی و اعتراض زنان در جهت دست یابی به حقوقشان» تعریف می شده که تا امروز ادامه دارد و سوال های زیادی در ذهن ایجاد می کند. به طور مثال: چند سال هست این تظاهرات های سالیانه در حال برگزاری است؟ چند حزب و مکتب و جنبش در سراسر جهان برای احقاق حقوق انسانی زنان در حال فعالیت هستند؟ این همه سال تلاش زنان آیا منطقی است که ایشان را به این نقطه برساند که در سال ۲۰۱۷ با هشتک منم همین‌طور (#MeToo) پرده از تجربه های آزار و اذیت جنسی آنان توسط مردان و رواج گسترده آن بردارند و تک به تک مجبور شوند که با تصاویر محزونشان، آن را افشا و محکوم کنند.؟ یعنی این همه سال قانون نویسی و حمایت از حقوق زنان چرا محصول نداده است و چرا زنان این بخش از جهان که نزدیک صد سال است در تلاش هستند، هنوز در رنج‌اند؟! حتی بیشتر... ادامه دارد. 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

تاریخچه تعیین روز جهانی زن! @ninfrance