کل کابینه دولت #هلند بخاطر یک رسوایی مالی خانمان سوز استعفا داد... در تیترهای خبریشان نوشته «بی عدالتی بی سابقه». و داستان از این قرار است که مشخص شده، سالهاست کابیته دولت هلند در زمینه کمک هزینه کودکان سو‌ء استفاده مالی می کرده. به این معنی که به دروغ والدین را به شکلی متهم می کرده و هزینه های سنگینی از آن ها دریافت می کرده که این کار باعث شده سالها هزاران خانواده دچار بحران سنگین مالی و به دنبال آن مبتلا به بحران های جبران ناپذیر خانوادگی شوند. مارک روته که نخست وزیر هلند است این سوء مدیریت رو پذیرفته و استعفای خودش رو به پادشاه هلند تسلیم کرده. هلند حکومتش همچنان پادشاهی است و کشور به دست نخست وزیر و کابینه اداره می شود. این جرم مالی با تحقیقات پارلمانی شناسایی شده که ثابت کرده نهادهای دولتی من جمله اداره مالیات هزاران خانواده را به کلاهبرداری مالی متهم می کردند و در نتیجه آن خانواده های زیادی مجبور شده اند ده ها هزار یورو مبلغ کمک هزینه کودکان را به دولت پس بدهند! و به دنبال آن به دلیل فشار مالی شدید به وجود آمده برای خانواده که از قشر کم درآمد محسوب می شده اند، زندگی شان از بین برود. به طور مثال دچار بی کاری یا طلاق و جدایی والدین کودک یا بحران های مالی شده اند که آسیب های جبران ناپذیر به آنان زده است. این تحقیقات در پی شکایت ۶۰۰ خانواده انجام شده و نشان داده که عموم این خانواده ها مهاجر یا دو تابعیتی بودند و ظاهرا چون هلندی نبوده اند به راحتی این فشارهای ظالمانه به آنان تحمیل شده است. از طرفی وضعیت کرونا در هلند خوب مدیریت نشده و خروجی اش انتقادهای مردمی به دولت و نحوه اقدامات برای کنترل وضعیت بوده. این فاجعه در هلند کشوری پیشرفته از نظر بهره مندی از تکنولوژی و در ظاهر دارای رفاه زندگی برای مردم رخ داده. هر جای دنیا اگر «خودنگهداری» و به اصطلاح دینی ما «تقوا» نباشد، هیچ قانونی توان سالم نگه داشتن انسان از درون را ندارد. و این تصور که جایی هست که دین ـ بزرگترین نیروی بازدارنده درونی ـ‌ ندارند اما توانسته اند سالم زندگی خود و جامعه را پیش ببرند، باطل و اشتباه و قابل اثبات است. https://joop.bnnvara.nl/nieuws/kabinet-rutte-iii-treedt-af 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

ابتکار عمل یک خانم این متن را خانم ها بخوانند... هر خانمی در یک انتظار بیهوده به سر ببرد که دنیا رو به بهبود برود و کاری به نوبه خود نکند در هر مصیبتی که در عالم رخ می دهد مقصر است و خواهد بود. در هر خونی که به دلیل عدم تربیت درست ریخته شود مقصر است. در هر فروپاشی خانواده ای مقصر است. در گمراهی تک تک دخترها و پسرهای دنیا مقصر است. ما آموخته ایم که کلان بیندیشیم، بعد به اندازه توان خود کاری در این جهان بکنیم و اگر هرکس به اندازه توان خود قدمی بردارد و ویرانه های اطراف خود را بازسازی کند جهان آباد خواهد شد. زهرای مرضیه سلام الله علیها از آن رو برای ما خانم ها الگوست که غیر از وظایف دختری، همسری و مادری که به نحو احسن انجام داده و برای هر کدام در تاریخ مصادیق فراوانی ثبت است، حس مسئولیت اجتماعی و سیاسی را هم بر خود واجب می دانسته و تا پای دادن جان خود و فرزندش در صحنه ی اجتماع، فراتر از خانه، حاضر شده است. نه تنها حاضر شده، بلکه «ابتکار عمل» را هم در دست داشته. صرفا در یک گردهمایی یا یک راهپیمایی شرکت نکرده. خودش یک تنه حرکت کرده، در خصوص یک حق تضییع شده در محل اجتماع مردم شهر خود ـ مسجد ـ سخنرانی کرده، در حق ضایع شده همسرش، نه یک حق شخصی که یک حق حکومتی، این ابتکار عمل را خرج کرده که با فرزندانش درب تک تک خانه های مردم شهر زمان خودش را زده و توضیح داده که حق چیه باطل چیه و خواسته که آنها به حق بپیوندند! فقط باید کمی فکر کنیم که این چه حرکتِ با تمام وجود اجتماعی سیاسی بوده. روحیه خستگی ناپذیری، بدون ناامید شدن و چه میزان حس مسئول بودن در برابر جامعه میخواهد... روی صحبتم با تمام زنان کشورم ایران و در در مرتبه بعدی تمام زنان جهان است. اگر در مقام دختر بودن یا همسر بودن یا مادر بودن کم می گذاریم و بهانه ها داریم بدانیم کسی بوده که همه اینها را به زیبا ترین صورت تجسم عملی بخشیده و اگر دختر و همسر و مادر خوبی هستیم، اما نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی کشورمان بی توجهیم یا به حداقل ها کفایت کردیم، بدانیم، بانویی در عالمِ واقع بوده که در این مقام هم همزمان بهترین نقش ها را ایفا کرده است. و اگر امر شده که افق ما در تربیت و رشد و تعالی مان ایشان باشد و به عنوان الگو به آن بزرگ و بزرگوار نگاه کنیم، یعنی نقطه مطلوب ما مشخص است. هدف مشخص است. مسیر مشخص است و به هربهانه جویی و کوتاهی در روز حساب باید پاسخ بدهیم... 🌱 مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

در این فاصله افتادن پیامی هست... بین آدم‌ها... و حتی بین ما و مکان‌های مقدس ما. در هر حادثه‌ای پیامی هست... قلب‌ها فشرده‌تر شده، دل‌ها تنگ‌تر شده، هرکس هرجا هست بی‌قرار است... نه کنارت نشانی‌ام نه ز پیشت برانی ‌ام به کجا می‌کشانی‌ام صنم من، قرار من... @ninfrance

تکنوپولی: تسلیم فرهنگ به تکنولوژی خیلی در جستجوی نسخه چاپی این کتاب بودم؛ بلاخره به دستم رسید به لطف خدا و دوستان. این از جمله کتبی است که هرکس در عرصه فرهنگ دغدغه دارد با افق جهانی باید مطالعه کند. ـ از نظر من ـ. متن زیر بخشی از مقدمه کتاب است: (نویسنده این کتاب، همان نویسنده کتاب «زندگی در عیش، مردن در خوشی»، است) « تاقبل از ظهور تکنوکراسی یا فن سالاری، اندیشه های فرهنگی و آرمان های مقدس و مذهبی، حاکمیت بلامنازع بر نقش ابزار و آلات و کاربرد فن در حل نیازهای جامعه داشتند. بناهای تاریخی و باشکوه، معابد و مساجد و کلیساها و مجسمه ها همه نشان از آن دارد که فن و دانش و ابزارهای صنعتی در خدمت آرمان ها و عقاید و فرهنگ ها قرار داشت؛ انسان حاکم بود بر صنعت. باظهور تکنوکراسی شاهد ادعایِ نوعی برابری فن و صنعت با انسان هستیم؛ انسان مساوی است با تکنیک. در این جامعه رقابت میان تکنولوژی و فرهنگ بر سر حاکمیت بروز می کند. تا اینکه بلاخره در مسیر این حرکت به مرحله تکنوپولی می رسیم؛ مرحله ای که تکنیک مسلح به ایدئولوژی گشته، به تکنولوژی تحول یافته و حاکم بلامنازع می گردد. در این دوران است که ابزار و تکنیک در اجتماع و فرهنگ هضم نمی شود، بلکه به آن هجوم می برد و خود بر آن می شود که به فرهنگ تبدیل گردد. در اینجاست که باید سنن و آداب، افسانه ها و عقاید، سیاست و مقررات و حتی مذهب برای بقای خود وارد نزاع شده، به مقاومت دست یازند. آوازه ی « جدایی ارزشهای اخلاقی و معنوی از مبانی عقلی و علمی» اولین بار از زبان پیشگامان فرهنگ و تکنولوژی و دانش جدید، کپر، نیوتن،گالیله، فرانسیس بیکن و... شنیده شد. این ندا صراحت لازم را دارا بود. گرچه افراد یاد شده هرگز زدودن نقش خالق عالم و نفی حاکمیت و مشیت او را بر جهان، در ذهن خود نمی پروراندند، اما ثمره جدایی علم و فن از ارزشهای معنوی و دینی، فاجعه ای را به بار آورد که امروز شاهد آن هستیم؛ حاکمیت تکنیک بر اراده و آرمان های انسانی؛ تسلیم فرهنگ به تکنولوژی و در یک کلام: تکنوپولی #تکنوپولی #نیلـپستمن @ninfrance

تصورات اشتباه قبل از سفر به #فرانسه واقعا فکر نمی کردم این حجم از نارضایتی مردمی نسبت به دولت و سیستم اجرایی و ... وجود داشته باشه. اگر هم باشه فکر نمی کردم اهل آشوب و تخریب و خرابکاری باشند. اما خودم به شخصه، شاهد آشوب و خرابکاری مردم در جریان اعتراضات و اعتصابات بوده ام. خب همیشه شنیده می شد که اروپا مهد قوانین مدنی است. کشورها در اجرای قوانین موفق هستند. مردم در اجرای قوانین جدی هستند. زندگی مدنی به بهترین شکل برقرار است و... اما خب مدام در جریان اخباری قرار می گرفتم که از نارضایتی مردم از حکومت و اقدامات دولت و... می گفت. از اعتصاب و تظاهرات عادی گرفته تا سوزاندن اموال دولتی و مردمی... از فرانسه که گذشت، قبل از سفر به هلند، فکر نمی کردم اینجا هم مردم اهل آشوب و خرابکاری و درگیری داخلی باشند. به تعریف و تمجید خیلی ها تصور می شد که حتما مردم از حکومت راضی. حکومت از مردم راضی و همه چیز خیلی نایس و رویایی در جریان است. اما دنیای واقعی بدون سانسور، بدون روتوش و بدون رسانه های واسطه شکل دیگری دارد. چند روز است که در شهرهای #هلند اعتراضات مردمی شکل گرفته، برای چی؟ مخالفات با قانون منع رفت و آمد شبانه از ساعت ۹ شب... اصل اینکه مردم بخاطر این مسئله در خیابان ها بریزند و نه فقط اعتراض کنند، بلکه به آشوب و خرابکاری دست بزنند یک بحث است که چرا؟! اما در کنارش واقعیت وجود تظاهرات، درگیری با پلیس، تخریب اماکن دولتی یا مردمی یک واقعیت است که در حال وقوع است و این درحالی ست که صفحه اینستا این شهرها باز هم تصاویری هنری و زیبا از شهری رنگی و آرام می گذارند و شاید خیلی از مردم دنیا دستشان فقط به این حد از اخبار تزئینی این کشورها برسد. تجربه زندگی در خارج از #کشورم_ایران تجربه ارزشمندی شد برای اینکه بدون سانسور شاهد وقایع این دست کشورها باشم. وقایعی که بسیاری از رسانه های فارسی زبان با فاصله زیاد از واقعیت حوادث رخ داده، به روایت خود، اخبارسازی می کنند. ✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

#آب_و_برق_مجانی قسمت اول کودک بودم و خیلی از جزئیات خبر نداشتم اما به دلیل جشن و سرور، خیلی از دهه فجر خوشم می‌آمد. هنوز مدرسه هم نمی‌رفتم... پدرم می‌آمد یک نفری در خانه پرچم های کاغذی دهه فجر را که طرح پرچم ایران و تصویر امام خمینی بود روی فرش پخش می کرد و ما باید با کمک مادر این پرچم‌های کوچک کاغذی را با سیریش به طناب می‌چسباندیم تا پدر تمام کوچه را با آن‌ها تزئین کند. گاهی می‌شد که چون زمستان بود و باران یا برف می‌آمد برای اینکه تجربه خراب شدن پرچم‌ها را داشتیم، بنشینیم تک‌تک آن پرچم‌های مثلثی کوچک را مثل کتاب مدرسه، با پلاستیک جلد کنیم تا باد و باران پاره و خرابش نکند. و این کار گاهی چند روز طول می‌کشید... در هر دو محله‌ای که جابجا شدیم در خاطرم مانده که پدر در کوچه روی نردبان بود و من در حالی که حجمی از پرچم‌ها را دور گردن انداخته بودم، محکم نردبان را می گرفتم که نیفتد☺️ عشق می‌کردم از این کارها... یه حسی پدر داشت که بدون اینکه چیزی بگوید به ما منتقل می‌شد. شاید هم گفته، اما من جز تصویر نشاطش و همت و دغدغه اش برای برپایی جشن این دهه و الله اکبر گفتن شب ۲۲ بهمن اش چیزی در خاطرم نمانده. شاید بخاطر همین است که می‌گویند کودک در دوران کودکی فقط با چشم می بیند و اسکن می کند و همان را منعکس می‌کند. حسن و قبح عقلی‌اش خیلی فعال نشده که بخواهی توضیح دهی و استدلال کنی و او هم از این طریق درک کند و عمل کند. پس بهتر است مقابل چشمش فقط کار درست را انجام دهی و همین پایه‌ی تربیتش را محکم شکل می‌دهد. خاطرات بعدی که در حافظه ام مانده دوران تحصیل در مدرسه است. از همان دوره‌ی ابتدایی انگار بخش مدرسه را پدر به عهده من گذاشته باشد. بدون انتخاب مدرسه یا توصیه والدین، همیشه داوطلب تزئین کلاس در این ایام بودم. با همان ژست پدر که خیلی این کار واجب و مهم است و باید برایش جشن گرفت و علائم و نشانه ها و یادش را زنده نگه داشت... اما کم کم که بزرگ شدم، حس کردم همه مثل خودم نیستند. هستند برخی که خیلی انگیزه همراهی ندارند و یا حتی برایشان سوال است که چرا من این همه هیجان و دغدغه و جدیت دارم... ادامه دارد... ✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

میگن تو ده سال اخیر سابقه نداشته این #برف و کولاک در #هلند...😅 بیش از یکساعت هست هواپیما نشسته... پس و پیش ما هم هواپیماهای دیگه هست. نمی‌دونم چرا متوقف شدن... برف زیادی زمین ننشسته ولی یه جورایی کولاک طور هست... نمی‌دونم ضعف مدیریتی محسوب میشه یا نه. اما خلبان مدام می‌گه درک کنید، شرایط پیچیده‌است☺️ @ninfrance

متن دعای «جوشن صغیر» رو همین الان بخونید... خداروشکررررر کنید اگر الان تو خونه گرم خودتون هستید که همین الان کسانی هستند که از دیشب در برف و سرما هستند... هواپیمایشان بعد از نه ساعت پرواز دو ساعت توقف در باند فرودگاه داشته، بعد که پیاده شدن بیش از یک ساعت منتظر تحویل چمدان‌ها شدند و آخر هم چمدان‌ها را ندادند و گفتند دستگاه‌ها یخ زده... برید فعلا در سایت اعلام کنید تا بعدا به دستتون برسونیم، الان خودمون هم خسته‌ایم و می‌خواهیم بریم خونه... بعد می بینن تمام قطارها و اتوبوس‌ها برای رسیدن به خونه لغو شده... صبح شده و باز قطارها لغو شده، همه پیگیر هستند همچنان. هزینه تاکسی و ... بسیار بالاست... و خلاصه که هرکس به فکر این است که چگونه راه حل و نجاتی برای رسیدن به گرمای خانه بیابد... پس اگر در خانه گرم‌تان هستید، به نداشته‌هاتون فکر نکنید... به داشتن هاتون فکر کنید و خداروشکررررر کنید😊 #هلند #آمستردام @ninfrance

#آب_و_برق_مجانی قسمت دوم اختلاف نظرها را که دیدم، بنا را گذاشتم به مطالعه. خیلی کتاب خواندم، خیلی. می رفتم نمایشگاه کتاب از انتشارات معتبر کتاب می خریدم و میخواندم. از کتب انتشارات اسناد انقلاب اسلامی و نشر آثار امام تا انتشارات روایت فتح و سوره مهر و ... از کتب مستند تا کتبی که به قلم خود مردم و خاطراتشان نوشته شده بود. از تجارب قبل انقلاب و بعد انقلاب. از اهداف و انگیزه ها. هرچه می خواندم ارزش و اهمیت داستان انقلاب اسلامی مردم ایران به یک رهبری خاص را بیشتر می فهمیدم. هرچه می خواندم از تاریخ حداقل دویست سال اخیر، که سراسر افول و وابستگی بوده، اهمیت این قیام متفاوت در کل جهان را بیشتر درک می کردم. کم کم متوجه شدم خیلی ها از سر بی اطلاعی و بی خبری و بی مطالعه بودن و یا بخاطر هجمه عجیب تبلیغات با دیدن نقطه ضعف ها در مسیر مغزشویی و یا بر اساس واقعا بی میل بودن به انسانی و ارزشی زندگی کردن با این انقلاب و این ارزش ها مخالف هستند. همه این ها یک طرف، تجربه زندگی در غرب یک طرف. وقتی حقیقت ماهیت دولت ها و حکومت های غربی را تجربه کردم که همه چیز نمادین و تظاهری و نفاق گونه است. هر روز و هر لحظه به ارزش انقلاب مردم و رهبر ایران و دغدغه حفظ و نگهداریش تا اتصال به انقلاب جهانی مهدی موعود بیشتر پی می بردم. واقعیت انکار ناپذیر دفاع نظام ایران از حق و مظلوم در سراسر جهان و پشتیبانی دول غربی از باطل و ظالم بخاطر حفظ قدرت و ثروت دیگر چیزی نیست که بر کسی پوشیده مانده باشد. اما خب انسان ها در طول تاریخ قدرت انتخاب داشته اند. که بر اساس هوا و امیال نفس یا بی خبری از سر پذیرفتن جهل، از باطل طرفداری کنند یا بر اساس عقل و قلب سلیم از حق. کتابها سطح مردم ما را بالا می برد، ماهواره ها سطح را پایین می کشید... کتابها با مبنای دین اسلام و آیات کتاب آسمانی اش نوشته می شد که : « قومت را از تاریکی های اعتقادی و اخلاقی به طرف نور معرفت و پاکی بیرون بکش و روزهای سرنوشت ساز (ایام الله) را ـ یعنی هر روزی که حق و عدالتی برپا یا ظلم و بدعتی سرکوب می شود. روز ویژه خداست.ـ به آن ها گوشزد کن». و ماهواره ها بر مبنای اندیشه های غربی مادیت به سمت تاریکی فاصله گرفتن از انسانیت. بحث ما هدف اصلی انقلاب با عنوان تربیت و تعالی انسان و برداشتن هر نوع مانع برای تحقق آن بود، بحث رسانه های فارسی زبان چک و چانه زدن بر سر اینکه این انقلاب قرار بوده آب و برق را مجانی کند... ادامه دارد... ✨مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

#اگر_اونجا_بده_چرا_رفتید؟ مقدمه این جمله رایج ترین جمله ای است که از هموطنان ایرانی ساکن ایران می شنوم، وقتی از برخی ضعف های زندگی در فرانسه یا هلند می گویم و یا در مقایسه از قوت های ایران تعریف می کنم. جمله بدترش این است که اگر آنجا جهنمه، ایران بهشت، چرا بر نمی گردید در همین بهشت خودتان زندگی کنید؟ برخی هم البته کاملا با دغدغه رسیدن به جواب خالصانه می پرسند که واقعا چرا رفتید؟ کشور خودتان چی کم داشت؟ یا آنجا چی داره مگه؟ برخی هم به این شکل سوال دارند که: آیا اشکال ندارد زندگی در کشورهایی که مالیات می گیرند و صرف شاید ضد اسلام و مسلمین هم بشود؟ و اینکه حضور شما تقویت اون کشور نیست؟؟ تمام این سوالات، سوال خودم هم بود قبل از سفر و تجربه این سفر و این چند صباح زندگی در خارج از ایران - تا ان شا الله روزی که به کشور عزیزم برگردم - درس های زیادی برایم داشت که بخاطر تکرار سوال دوستان به نظرم رسید در قالب چند پست تا حد دریافت تا امروزم آن ها را در کانال به اشتراک بگذارم: ادامه در پس بعدی: 👇👇👇👇👇👇 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

#اگر_اونجا_بده_چرا_رفتید؟ قسمت اول ۱. از ریشه برخی از تفکرات ما در ایران اشتباه است و دلایل مختلف دارد که از جمله می تواند به نقش پرنگ رسانه های فارسی زبان برگردد به دلیل فضاسازی که انجام می دهند و یا رایج نبودن سفر یا زندگی مردم ما برای مدتی در کشورهای مختلف و بازگشت یا عدم بازگشت به کشور خود. وقتی به #فرانسه سفر کردم دیدم کشور ۷۲ ملت است و از هر ملیتی در آن وجود دارد. لزوما همه آنها از کشورهای کمتر توسعه یافته نبودند. در یک کلاس یادگیری زبان فرانسه ما از آلمان و اسپانیا و روسیه و سوئد و امریکا هم همکلاسی داشتیم و این برایشان یک فرهنگ رایج بود که به کشورهای مختلف سفر کنند و از این طریق تجربه کسب کنند. برخی سفرهای کوتاه داشتند و قصد داشتند نهایت به کشور خود بازگردند بعضی هم اصلا بخاطر مثلا ازدواج با یک فرانسوی از اسپانیا به فرانسه نقل مکان کرده بودند و در پی یادگیری زبان فرانسه و یافتن شغل بودند. یعنی لزوما رفتن جوانان یک کشور به کشور دیگر فرار مغزها نیست! اصولا هرکس به کشوری سفر می کند حتی برای تحصیل معنی اش این نیست که مغز هست🤓. طبیعی است که جوانان برای تجربه سایر نظام های آموزشی یا دلایل دیگر به کشورهای یکدیگر سفر کنند و لزوما بحث پایین تر بودن کشور خودشان یا بالاتر بودن کشور مقصد نیست. خلاصه که از این زاویه اتفاقا برای کشورها یک امتیاز محسوب می شود که جوانانشان تجربه زندگی در دیگر کشورها و زندگی در آن را دارا باشند. ضعف ها و قوت های کشورها را ببینند و دید بازتر و معقول تر به زندگی خود داشته باشند. یاد بگیرند که مرغ همسایه غاز نیست و لزوما هر سفری تجربه موفق و مثبت هم می تواند نداشته باشد که خودم بارها شاهد انتقاد و اعتراض دانشجویان از تصوری که از کشور فرانسه مثلا داشتند و تجربه واقعی که در حال کسبش بودند، بوده ام. برای مثال در حال حاضر طرحی دانشگاهی در اروپا رایج است با عنوان اراسموس که در صورتی که با این طرح در دانشگاه ثبت نام شوید، اگر مثلا در مقطع دکتری هستید هر سال از پروژه تحقیقی را باید در یک کشور متفاوت بگذرانید و شنیدم از یکی از اساتید فرانسه که می گفت: راستش ما می دانیم دانشجویی که هر سال به یک کشور جدید نقل مکان کند چقدر ممکن است اتلاف زمان و فرصت داشته باشد تا بتواند در کشور دیگر مستقر شود یا در نظام آموزشی آنجا جای خود را پیدا کند و ... یا حتی به دلیل تفاوت ها و جذابیت هایش خیلی نرسد درس بخواند و کار انجام دهد اما چنین کسی با دانشجویی که صرفا در یک محیط و در یک دانشگاه و با تعداد محدودی استاد و همکلاسی مرتبط است تفاوت زیادی پیدا می کند. پختگی، اعتماد به نفس و شکل گیری شبکه ارتباطی گسترده و بین المللی این فرد از او یک فرد موثر تر و موفق تر در ادامه کار و زندگی می سازد... این شاید اولین پاسخ به سوالات فوق باشد که اساسا طرح این سوال که چرا رفتید در یک کشور دیگر تحصیل کنید مگه کشور خودتان این رشته را نداشت؟ یا چه مشکلی داشت؟ غلط است. تجربه نظام های آموزشی دنیا و آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم یک کشور دیگر و شکل گیری ارتباط با مردم و جوانان ملیت های مختلف و اساتیدشان آثار و برکاتی دارد که برای یک فردی که فقط در یک مجموعه محدود روزگار را سپری می کند شاید غیرقابل دریافت باشد. همچنین به طور کل، تجربه هجرت از یک مکان به مکان دیگر، سختی دل کندن از داشته ها، تجربه ای نظیر مرگ ( گذاشتن همه چیز و گذشتن از آن)، ساختن یک زندگی جدید از صفر، تلاش شبانه روزی برای تطبیق زمانی و مکانی و کاری و ... هرچند همگی سخت است اما ارزش افزوده ای در انسان از نظر فکری و روحی و شخصیتی تولید می کند که یک زندگی ثابت و یکجانشینی آن را به انسان نمی بخشد. در آیات قرآن و روایات ما هم به کرات تاکید بر تجربه هجرت و مهاجرت و سفر و سیرو فی الارض شده است که شاید به خوبی در این بخش آموزش ندیدیم که به سختی با آن کنار می آییم و متاسفانه ملاک انتخابمان برای حرکت، بهره مندی از دنیا بدون تجربه سختی است که پرواضح در این دنیا، نابرده رنج گنج میسر نمی شود. اینطوری می شود که برخی می پرسند: سخت نبود؟ و اگر جواب بدهم چرا خیلی سخت بود و هست. می گویند: پس چرا رفتید؟ ارزشش را داشت؟ و من باید جواب بدهم: بستگی به هدف انسان در زندگی دارد. اگر ملاک انتخاب، سختی نکشیدن در این دنیا باشد. قطعا ارزشش را ندارد. اما اگر ملاک، هدفی است که برای تحقق و رسیدن به آن باید این مسیر را طی کرد، انسان فعالانه تن به سختی می دهد تا به تجربه لذت رسیدن به آنچه هدف خود در این دنیا انتخاب کرده، برسد. مثلا ممکن است کسی به این نتیجه رسیده باشد که برای موثر و مفیدتر بودن در کشور خود لازم است یک دوره زمانی به چند کشور سفر کند و از نزدیک تجربه کسب کند، خب این فرد ناگزیر است که این مسیر را انتخاب کند، حتی با آگاهی از سختی های پیش رویش... #هلند @ninfrance