📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🔹باید #نعمت را نه به استحقاقِ خود بلکه لطفی از جانبِ خدا بدانیم و به قدرِ نعمت در عبادت و خدمت بکوشیم، بسیار شکر کنیم و به آن‌ها که از این نعمت محروم‌اَند سرریز نماییم. 🔹و هشدار که اگر بجای عبودیّت و خدمت، بسوی کفر و کفران مایل شویم و نعمت را بجای شاء و قوّه خدا، دلیلِ زرنگیِ خود و بجای اسبابِ امتحان، دلیلِ محبوبیّتِ خود پیشِ خدا بدانیم. هشدار! که نعمت رُو به زوال می‌رود. 🔹از طرفی باید داشتهٔ دیگران را - که ما نداریم - دادِ خدا بدانیم و بجای چشم‌داشت به داشتهٔ آن‌ها یا حسادت به آن، از فضلِ خدا صلاح‌مان را بخواهیم؛ و یقین داشته باشیم که تا به حال هرچه داده، صلاحِ ما همان بوده؛ و امید داشته باشیم که در آینده - با فزون کردنِ ظرفیّت‌مان - بهتر و بیش‌تر نصیبِ ما می‌کند. ذرّه‌ای تخطّی از این حدود، ظلم به نفس است؛ چه نسبت به فقرِ خود، چه نسبت به ثروتِ خود.