🌿هــرکس‌گــره‌افتــاده‌به‌کــارش‌خــبرکنید روضـــه‌بــه‌نــام‌مــادرسقــای‌کــربلاست...🌿 #سفره_خانم_ام_البنین #شنبه‌های_ام‌البنینی (به همت دانش‌اموزان دبیرستان دخترانه توحید...🤍) هفته :(۵) #امیریه3

#سفره_خانم_ام_البنین #هفته_۱۲۵ #محله_یوسف_اباد_صیرفی

و باور کنیم که خدا می بیند @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

بسم الله🇵🇸> 🇵🇸گزارش تصویری از برپایی سفره شنبه های ام البنین مرکز فرهنگی شهدای وحیدیه( مسجد جامع) 📆مورخ: ¹⁴⁰³/⁸/¹⁹ #مرکز_فرهنگی_شهدای_وحیدیه

 #به_وقت_داستان 📚خاک‌های نرم کوشک ✍نویسنده: سعید عاکف 💚داستان سی و نهم : سفر به زاهدان قسمت اول 🌹راوی : سید کاظم حسینی سال‌های پنجاه و سه ؛ پنجاه و چهار بود . آن روزها تازه با عبدالحسین آشنا شده بودم . اول دوستیمان ، فهمیدم تو خط مبارزه است . کم کم دست مرا هم گرفت و کشید به کار . مدتی بعد ، با چهره‌های سرشناس انقلاب آشنا شدم . زیاد می‌رفتیم پای صحبتشان . گاهی تو برنامه‌های عملی هم روی من حساب باز می‌کرد . یک روز آمد پیشم گفت : می‌خوام برم مسافرت ، میای ؟ پرسیدم : کجا ؟ گفت : زاهدان ‌ یقین داشتم منظورش از مسافرت تفریح و گردش نیست . می‌دانستم باز هم کاری پیش آمده . پرسیدم : انشاالله ماموریت دیگه ؟! آره ؟ خونسرد گفت : نه ، همینجوری یک مسافرت دوستانه می‌خوایم بریم ، برای گردش . توی لو ندادنِ اسرار ، حسابی قرص و محکم بود . اینطور وقت‌ها زیاد پیله ش نمی‌شدم ، که ته و توی کار را در بیاورم . گفتم : بریم حرفی نیست . نگاه دقیقی به صورتم کرد . لبخندی زد و گفت : ریشت رو خوب کوتاه کن و سبیل‌ها رو هم بگذار بلند باشه . گفتم : به چشم گفت : پس بار و بندیلت را ببند ، میام دنبالت . خداحافظی کرد و رفت . دو ساعت بعد برگشت . یک دبّه روغن دستش گرفته بود . پرسیدم : اینو می‌خوای چه کار ؟! گفت : همین جوری گرفتم ، شاید لازم بشه . با هم رفتیم خانه یکی از روحانی‌ها که آن زمان ، نماینده ی دریافت وجوهات حضرت امام بود توی استان خراسان . من بیرون خانه منتظرش ایستادم . خودش رفت تو ، چند دقیقه بعد آمد گفت : بریم . رفتیم ترمینال سوار یکی از اتوبوس‌های زاهدان شدیم و راه افتادیم . وقتی رسیدیم زاهدان ، تو اولین مسافرخانه ، اتاق گرفتیم . هنوز درست حسابی جابجا نشده بودیم ، که دبه روغن را برداشت و گفت : کار نداری ؟! با تعجب پرسیدم : کجا؟ گفت : میرم جایی زود برمی‌گردم . ساکت شد . کمی فکر کرد و ادامه داد : یک موقعی هم اگر دیر شد ، دلواپس نشی ها . گفتم : نمی‌خوای بگی کجا میری ، با اون دبه روغنت ؟ محکم و مطمئن گفت : نه . راه افتاد طرف در اتاق . گفتم : اقلاً یه کمی می‌موندی خستگی راه از تنت در می‌رفت . گفت : زیاد خسته نیستم . دم در برگشت طرفم ‌ گفت : یادت باشه سید جان ، هرچی هم که دیر کردم ، دلواپس نشی ، یعنی یک وقت شهربانی یا جای دیگه‌ای نری ها . خداحافظی کرد و رفت . درست دو روز بعد برگشت ! دبه روغن هم همراهش نبود . توی این مدت چی کشیدم ، بماند. هنوز از گرد راه نرسیده بود ، گفت : بار و بندیل رو ببند که بریم . گفتم : بریم ؟! به همین راحتی ؟گفت : آره دیگه بریم . به کنایه گفتم : عجب گردشی کردیم . می‌دانستم کاسه زیر نیم کاسه است . گفتم : موضوع چی بود آقای برونسی؟ به منم بگو نگفت . هرچه بیشتر اصرار کردم ، کمتر چیزی دستگیرم شد . آخرش گفتم : یعنی دیگه به ما اطمینان نداری ؟ گفت : اگه اطمینان نداشتم نمی‌آوردمت . گفتم : پس چرا نمیگی کجا بودی ؟ گفت : فعلاً مصلحت نیست . ادامه دارد... @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت