سلام مرهم دردام 🤚 خودت یه کاری کن برام ...💔 #چهارشنبه_تون_امام_رضایی #با_شما_سربلندیم #نیت_کن⚘️ @niyat135

•🌿• #جرعه_وصال | #بَر‌آستان‌اهل‌بیت 🔹توسّلات، خیلی نافع است. به این امامزاده ها زیاد سر بزنید! این بزرگواران همچون میوه ها که هر کدام یک ویتامین خاصی دارند، هر کدامشان خواص و آثاری دارند. 🔸حضرت آیة الله العظمی بهجت (ره) @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

فکر کردن به گـناه مثل دود می مـونه ! اولش آدمو نمی سوزونه ولی در و دیوار دل رو سیاه میکنه و کم کم آدمو خفه ... موقع انجام کارِ خالصانه ، ذهنت رو هم خالص کن که عملت رو خنثی نکنه @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت

علیرضا دبیر: آقای قالیباف ممنونم! من کنار شما و حاج‌قاسم خیلی کارها یاد گرفتم من شانس آوردم اول کار مدیریتی‌ام کنار دکتر قالیباف و شهید سلیمانی قرار گرفتم @niyat135

استاد اخلاق آیت الله تحریری #اخلاص و #همت #وجه_الله_الاَتَمّ

🎊🎉ایستگاه صلواتی ویژه ولادت آقا رسول الله و امام صادق علیهما السلام روز شنبه ۳۱ شهریور همراه با سفره سیده ام البنین سلام الله علیها از ساعت ۷ صبح الی ۱۶ #یارسول_الله #یا_امام_صادق

رسول الله خیلی غریبه بین ما شیعیان واقعا غریبتر از امام حسنه

#اسکان در مشهد قیمت مناسب سراغ دارید پیام بدید باتشکر

#به_وقت_داستان 📚خاک‌های نرم کوشک ✍نویسنده: سعید عاکف 💚داستان سوم: ویلای جناب سرهنگ قسمت اول 🌹راوی: سید کاظم حسینی یک بار خاطره ای برام تعریف کرد از دوران سربازی‌اش . خاطره ای تلخ و شیرین که منشأ آن، روحیه الهی خودش بود. می گفت:  اول سربازی که اعزام شدیم ، رفتیم «صفر - چهار» بیرجند ۱. بعد از تمام شدن دوره آموزش نظامی، صحبت تقسیم و این حرفها پیش آمد. یک روز، تمام سربازها را به خط کردند، تو میدان صبحگاه. هنوز کار تقسیم شروع نشده بود که فرمانده پادگان خودش آمد ما بین بچه ها. قدم‏ها را آهسته برمی داشت و با طمأنینه. به قیافه‏ ها با دقت نگاه می کرد و می آمد جلو. تو یکی از ستون‏ها یکدفعه ایستاد. به صورت سربازی خیره شد. سرتا پای اندامش را قشنگ نگاه کرد. آمرانه گفت: بیرون. همین طور دو - سه نفر دیگر را هم انتخاب کرد. من قد بلندی داشتم و به قول بچه ها: هیکل ورزیده و در عوض، قیافه روستایی و مظلومی داشتم. فرمانده پادگان هنوز لابلای بچه ها می گشت و می آمد جلو. نزدیک من یکهو ایستاد. سعی کردم خونسرد باشم. توی چهره ام دقیق شد و بعد هم از آن نگاه‏ های سر تا پایی کرد و گفت: توأم برو بیرون. یکی آهسته از پشت سرم گفت: خوش به حالت! تا از صف برم بیرون، دو، سه تا جمله دیگر هم از همین دست شنیدم: - دیگه افتادی تو ناز و نعمت! - تا آخرخدمتت کیف می کنی! بیرون صف یک درجه دار اسمم را نوشت و فرستاد پهلوی بقیه. حسابی کنجکاو شده بودم. از خود پرسیدم: چه نعمتی به من می خوان بدن که این بچه شهری ها دارن افسوسش رو می خورن؟! خیلی‏ها با حسرت نگاهم می کردند. بالاخره از بین آن همه، چهار- پنج نفر انتخاب شدیم. یک استوار بردمان دم آسایشگاه. گفت: سریع برین لوازمتون رو بردارین و بیاین بیرون، لفتش ندین‏ها. باز کنجکاوی‏ام بیشتر شد. با آنهای دیگر هم رفاقت نداشتم که موضوع را ازشان بپرسم. لوازمم را ریختم تو کیسه انفرادی و آمدم بیرون. یک جیپ منتظر بود. کیسه ها را گذاشتیم عقبش و پریدیم بالا. همراه آن استوار رفتیم تو شهر بیرجند. چند دقیقه بعد جلوی یک خانه بزرگ ویلایی، ماشین ایستاد. استوار پیاده شد. رو کرد به من و گفت: بیا پایین. خودش رفت زنگ آن خانه را زد. کیسه‏‌ام را برداشتم و پریدم پایین. به من گفت: از این به بعد در اختیار صاحب این خونه هستی، هر چی بهت گفتن، بی چون و چرا گوش می‌کنی. مات و مبهوت نگاهش می کردم. آمدم چیزی بگویم، در باز شد. یک زن تقریبا مسن و ساده وضعی، بین دو لنگه در ظاهر شد. چادر گلدار و رنگ و رو رفته اش را رو سرش جابجا کرد. استوار بهش مهلت حرف زدن نداد. به من اشاره کرد و گفت: این سرباز رو خدمت خانم معرفی کنید. از شنیدن کلمه خانم خیلی تعجب کردم. استوار آمد برود، گفتم: من اینجا اسلحه ندارم، هیچی ندارم ؛ نگهبانی می خوام بدم، چکار می خوام بکنم. خنده تمسخرآمیزی کرد و گفت: برو بابا دلت خوشه! از امروز همین لباسهات رو هم باید در بیاری و لباس شخصی بپوشی! ادامه دارد... 📍پاورقی پادگان صفر-چهار بیرجند: پادگان آموزشی ارتش که در جنوب استان خراسان، در شهرستان بیرجند واقع شده است. ادامه دارد... @niyat135 | نـِــــیَّــــ۱۳۵ــــت