اصطلاح مغناطیس سپهر چیست؟ #مغناطیس‌_سپهر منطقه مغناطیسی پیرامون یک جرم فضایی است. سیاره زمین و سیاره‌های #عطارد، #مشتری، #زحل، #اورانوس و #نپتون دارای مغناطیس‌سپهر هستند. مغناطیس‌سپهر هنگامی شکل می‌گیرد که جریانی از ذره‌های باردار مانند بادهای خورشیدی در برهم‌کنش با میدان مغناطیسی ذاتی یک سیاره یا یک جرم مشابه منحرف می‌شود. زمین و دیگر سیاره‌های دارای میدان مغناطیسی ذاتی توسط یک مغناطیس‌سپهر احاطه شده‌اند. به عبارت ساده‌تر، مغناطیس‌سپهر به انرژی‌هایی می‌گویند که از قطب شمال از هسته زمین بیرون شده و از قطب جنوب به هسته زمین بازمی‌گردند. #زمین 📚 نجوم وستاره شناسی 🌔 @nojoom_et

حضور دنباله‌دار تناوبی ۱۲ #پانز_بروکس، زینت‌بخش آسمان شب در هفته‌های گذشته بود و منجمان آماتور و عکاسان نجومی از ملاقات این دنباله‌دار با اجرام متنوع آسمان، تصاویر زیبایی را ثبت کرده‌اند. در این تصویر از کارلوس کاسادو می‌توانید ملاقات سه شیء درخشان سماوی را در کنار عضو کم‌نور دیگری از منظومه شمسی ببینید. آشناترین آن‌ها، #ماه، قمر طبیعی زمین است که هلال جوان آن در کنار پدیده زمین‌تاب دیده می‌شود. زمین‌تاب به بازتاب آفتاب از سطح زمین گفته می‌شود که بخش‌های تاریک قرص ماه را روشن می‌کند و سبب می‌شود بتوانید طرح کامل قرص ماه را تشخیص دهید. سیاره #مشتری، بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی است که به لطف ابعاد عظیمش از فاصله حدود ۷۰۰ میلیون کیلومتری زمین با این روشنایی دیده می‌شود. جالب‌تر اینکه سیاره #اورانوس هم در این تصویر حضور دارد، منتها تشخیص دادن آن با چشم غیرمسلح جز برای افراد آشنا با آسمان شب، امکان‌پذیر نیست. و اما مهمان اصلی این تصویر، دنباله‌دار تناوبی ۱۲ با نام اختصاصی «#پانز_بروکس» است که زیر ماه دیده می‌شود و دو دنباله زیبا از آن خارج شده است. 📚 نجوم وستاره شناسی 🌔 @nojoom_et

آیا میدانستید که اورانوس برعکس زمینه؟ یعنی قسمت های استوایی آن خیلی سرد است و قطب شمال و جنوب آن گرم است! در واقع طبیعت این سیاره بر خلاف سیاره ماست. #اورانوس 🌔 @nojoom_et

نمایی زیبا از اورانوس و ۵ قمر آن از دید تلسکوپ جیمزوب #اورانوس #جیمزوب 🌔 @nojoom_et

⭕️ #اورانوس و #نپتون دو سیاره‌ای که هیچ‌گاه با چشم قابل مشاهده نیستند. ☹️ 🔭 فقط میتوانید با یک #تلسکوپ آنها را به صورت یک نقطه ببینید. 🥺 🌔 @nojoom_et

اورانوس عجیب و غریب است اورانوس به عنوان تنها سیاره‌ای که کج می‌چرخد، دانشمندان را گیج کرده است. برخی نظریه‌ها می‌گویند در اثر یک برخورد عظیم چرخش آن تغییر کرده است #اورانوس 🌔 @nojoom_et

✨در 13 مارس 1781 ویلیام هرشل سیاره اورانوس را کشف کرد و برای اولین بار از زمان باستان مرزهای منظومه خورشیدی را گسترش داد. این سیاره هفتمین سیاره از خورشید خورشید است و سومین سیاره از لحاظ قطر و چهارمین سیاره از لحاظ جرم است. تنها تصاویر نزدیک از اورانوس توسط کاوشگر ویجر 2 در سال 1986 گرفته شده است. #اورانوس 🌔 @nojoom_et

‏- تصویر، مشاهدات تلسکوپ فضایی ⁧ هابل ⁩ از سیاره اورانوس را بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۲ نشان میدهد و تغییرات فصلی در جو این سیاره را با استفاده از داده‌های نور مرئی، مادون قرمز نزدیک، آئروسل‌ها و کاهش متان برجسته میکند. ‏- جو اورانوس که عمدتاً از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و متان رنگ فیروزه‌ای آن را ایجاد میکند، کاهش قابل‌توجهی از متان در قطب‌ها و تغییرات چشمگیر در مه آئروسل‌ها را نشان میدهد که تحت تأثیر تابش خورشیدی در طول این مطالعه ۲۰ ساله قرار گرفته است. ‏- این مطالعه بلندمدت که توسط پژوهشگرانی از دانشگاه آریزونا و دانشگاه ویسکانسین رهبری شده، از ابزار STIS هابل برای آشکار کردن الگوهای پیچیده گردش جوی استفاده کرده و به تحقیقات آینده درباره سیارات فراخورشیدی کمک میکند. ‏⁧ #اورانوس 🌖 @nojoom_et

‏- تلسکوپ فضایی هابل در اکتبر ۲۰۲۲ شفق‌های قطبی اورانوس را ثبت کرد و رفتار غیرقابل پیش‌بینی آن‌ها را نشان داد که به دلیل میدان مغناطیسی کج‌شده‌ی سیاره است. ‏این میدان مغناطیسی ۶۰ درجه از محور چرخش سیاره انحراف دارد، همان‌طور که در داده‌های وویجر ۲ ثبت شده است. ‏- ستاره‌شناسان با استفاده از بیش از یک دهه مشاهدات هابل، دوره‌ی چرخش اورانوس را به ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۵۲ ثانیه اصلاح کردند—یعنی ۲۸ ثانیه طولانی‌تر از تخمین وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶—و دقتی ۱۰۰۰ برابر بیشتر به دست آوردند. ‏- این اندازه‌گیری دقیق به ردیابی قطب‌های مغناطیسی اورانوس در طول زمان کمک می‌کند، مشکلات سیستم‌های مختصات قدیمی را برطرف می‌سازد و داده‌های حیاتی برای مأموریت‌های آینده مانند مدارگرد پیشنهادی PERSEUS که قرار است در سال ۲۰۳۱ پرتاب شود، فراهم می‌کند. ‏⁧ #اورانوس 🌖 @nojoom_et

اگر بخواهید روی سیاره اورانوس بایستید، چه اتفاقی می‌افتد؟ بشر با موفقیت کاوشگرهایی را روی مریخ و زهره، دو مورد از چهار سیاره سنگی منظومه شمسی، فرود آورده است. هرچند سیاره عطارد، به دلیل نزدیکی زیاد به خورشید و دمایی تقریبا هم‌سطح با زهره، هدفی دشوار برای عملیات‌های آینده محسوب می‌شود، اگر دارای سطحی سنگی باشد، دانشمندان راهی برای فرود آمدن بر آن خواهند یافت. سیاره‌هایی مانند مشتری و زحل برخلاف سیاره‌های سنگی، سطح جامدی ندارند و بیشتر از گازهایی مانند هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند. بنابراین، کاوشگر یا فضاپیما در صورت ورود به آن‌ها، به‌جای نشستن بر سطح، درون لایه‌های گازی فرو خواهد رفت. تلاش برای ایستادن روی سیاره‌های گازی سرانجام خوشی نخواهد داشت. نزدیک‌ترین اقدام بشر در این زمینه، ارسال کاوشگرهایی بوده است که در مراحل پایانی ماموریت خود عمدا درون سیارات غول‌پیکر گازی انداخته شده‌اند. برای مثال، در مورد سیاره مشتری، این اقدام به‌منظور جلوگیری از آلودگی احتمالی قمر اروپا انجام شد. ورود به جو مشتری با دقت بسیار بالا برنامه‌ریزی شده بود تا در نقطه‌ای خاص و کنترل‌شده انجام شود. ناسا توضیح می‌دهد: «اگر ناظری برفراز ابرهای مشتری مستقر بود، می‌توانست ورود کاوشگر گالیله را تماشا کند که از زاویه‌ای حدود ۲۲ درجه بالاتر از افق محل دید آن ناظر، وارد جو می‌شد و با سرعت بالا به سوی درون سیاره سقوط می‌کرد.» #اورانوس 🌖 @nojoom_et

• تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا که در سال ۲۰۲۱ پرتاب شد، موفق به کشف یک قمر جدید در مدار اورانوس شده است و تعداد اقمار شناخته‌شده‌ی این سیاره را به ۲۹ رسانده است. این کشف به لطف قابلیت‌های پیشرفته‌ی فروسرخ وب امکان‌پذیر شد؛ قابلیتی که به آن اجازه داد قمری کوچک و کم‌نور را شناسایی کند؛ قمری که مأموریت‌های پیشین، از جمله وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶، به دلیل ابعاد کوچک و نور ضعیف آن نتوانسته بودند شناسایی کنند. • قمر تازه کشف‌شده که به طور موقت S/2025 U1 نام‌گذاری شده است، حدود ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) قطر دارد و در فاصله‌ی تقریبی ۵۶ هزار کیلومتری (۳۵ هزار مایلی) از مرکز اورانوس به دور آن میچرخد؛ جایی میان مدارهای اوفلیا و بیانکا. این کشف نشان‌دهنده‌ی پویایی پیچیده‌ی سامانه‌ی حلقه‌ها و اقمار اورانوس است و تاریخچه‌ای آشفته را آشکار می‌کند که مرز میان حلقه‌ها و اقمار را کمرنگ می‌سازد. #چیمز_وب #اورانوس 🌖 @nojoom_et

• تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا که در سال ۲۰۲۱ پرتاب شد، موفق به کشف یک قمر جدید در مدار اورانوس شده است و تعداد اقمار شناخته‌شده‌ی این سیاره را به ۲۹ رسانده است. این کشف به لطف قابلیت‌های پیشرفته‌ی فروسرخ وب امکان‌پذیر شد؛ قابلیتی که به آن اجازه داد قمری کوچک و کم‌نور را شناسایی کند؛ قمری که مأموریت‌های پیشین، از جمله وویجر ۲ در سال ۱۹۸۶، به دلیل ابعاد کوچک و نور ضعیف آن نتوانسته بودند شناسایی کنند. • قمر تازه کشف‌شده که به طور موقت S/2025 U1 نام‌گذاری شده است، حدود ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) قطر دارد و در فاصله‌ی تقریبی ۵۶ هزار کیلومتری (۳۵ هزار مایلی) از مرکز اورانوس به دور آن میچرخد؛ جایی میان مدارهای اوفلیا و بیانکا. این کشف نشان‌دهنده‌ی پویایی پیچیده‌ی سامانه‌ی حلقه‌ها و اقمار اورانوس است و تاریخچه‌ای آشفته را آشکار می‌کند که مرز میان حلقه‌ها و اقمار را کمرنگ می‌سازد. #چیمز_وب #اورانوس 🌖 @nojoom_et