✅ نماز که می‌خوانیم می‌گوییم: قربة الی الله. آیا واقعاً این خیر را با قصد نزدیکی به خداوند انجام می‌دهیم یا فقط گفتار زبانی است و به آن اعتقاد قلبی نداریم؟ ✅ کم پیش می‌آید که کسی این ویژگی را به صورت کامل داشته باشد. یکی از دلایلی که برخی کارها باعث کم نشاطی و افسردگی می‌شود، همین است. چرا باید فرد متدین، افسرده شود؟ اگر در طول روز، دغدغۀ کار خوب داریم، بعد از هر کار خوب باید به شادی برسیم. هرچه بیشتر خیر برسانیم، باید بهجت درونی بیشتری داشته باشیم. اما چرا این‌طور نیستیم؟ ✅ گاهی به برخی کارها عادت کرده‌ایم و بدون توجه هم آن کار را انجام می‌دهیم. مانند نماز خواندن که در یک رکعت از آن هم حواسمان نیست. این عمل را بی‌توجه ولی به‌ظاهر درست انجام می‌دهیم. شاید به برخی از اعمال خیر عادت کرده‌ایم که نشاط نداریم. ✅ چه اشکالی دارد که برای بقیۀ کارها هم بگوییم: خداوندا! به خاطر تو این کار را انجام می‌دهم. مثلاً بگوییم: خداوندا! به خاطر تو در برابر اذیت فرزندم عصبانی نمی‌شوم یا بگویم خداوندا! به خاطر تو پاسخ حرف طرف مقابلم را نمی‌دهم. قصد تقرب به خداوند بسیار مهم است. 🌸 توسل به امام حسن مجتبی علیه السلام (شمارۀ ۲ ضمیمه) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (1) #نشاط_بعد_از_احسان