نکته ی بعد در تقویت خلاقیت، توجه به دست آورد است نه نتیجه.ما عادت کردیم که بیشتر به نتیجه فکر می کنیم و از فرآیند لذت نمی بریم. ما به این نکته به خصوص در بازی ها نیز خیلی تأکید می کنیم. زندگی یک برآیند و یک حرکت است؛ هیچ رسیدنی در آن معنا ندارد و هیچ نتیجه ای ندارد، تنها نتیجه ای که دارد رشد است؛ رشد هم فقط در حرکت است. بنابراین در بازی بچه ها و در کار کودک به فرآیند کار آن ها توجه کنید نه به نتیجه ی کارشان. اگر یک پازل دست کودک داده اید مهم این است که ازبازی با آن لذت می برد مهم نیست که چیده یا نچیده؛ نتیجه مهم نیست بلکه فرآیند مهم است. توجه به نتیجه مانع خلاقیت است. درست کاری که ما با دانش آموزان می کنیم، برای ما نمره مهم است در حالی که مهم این است که بررسی کنیم ببینیم دانش آموز از این کلاس چی دریافت کرده است.
از عوامل دیگر تقویت خلاقیت، رابطه ی برنده / برنده است. این رابطه بسیار مهم است چون یک انسان خلاق وارد مسابقه و جایزه نمی شود. مسابقه و جایزه دشمن خلاقیت هستند. حتی در سطح بین المللی. جشنواره ها خیلی خوبند اما به شرطی که جایزه و انتخاب بهترین در آن نباشد.
بسیاری از هنرمندان در بعضی از آثارشان خفه شدند چون اول شدن و جایزه گرفتن دشمن خلاقیت است. شاگرد اول شدن دشمن خلاقیت است. زمانی که ما در فضای مسابقه و جایزه قرار می گیریم، از معنویت دور می شویم و سوق پیدا می کنیم به سمت ساختن. بسیاری از هنرهای امروز فقط ساخته است و هنرمند فقط به دنبال ساختن است نه خلق کردن. وقتی دنبال مسابقه می رویم در دام ساختن می افتیم و از هنر وخلاقیت دور می شویم
بچه ها به خصوص زیر 6 سال نباید بی اعتمادی را تجربه کنند؛ اصلاً نباید آدم ها را بد و خوب کنیم. برای بچه ی زیر 6 سال همه ی آدم ها باید خوب باشند تا بعدها بتواند تفاوت اعتماد و اطمینان را درک کند. اگر کودک را بی اعتماد بار آوریم در جامعه آسیب خواهند دید. بچه ها هرچیزی را نباید تجربه کنند هر چیز را در زمان خودش تجربه خواهند کرد و یاد خواهند گرفت. تعادل را باید رعایت کنیم. (ادامه دارد...)
#خلاقیت {قسمت26}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
یه نوع آلزایمر هست که
فقط مادرا دارن،
اینطوریه که شما
بدترین کارو در حقشون میکنید
اما یه ساعت دیگه
همه چی از یادشون میره.
Join @nooredideh
#زبان_نیش_دار
مرحوم مادر بزرگم يك قصه اي در كودكي برايم تعريف كرده است كه بسيار زيباست. قصه ي دوستي يك خرس و يك هيزم شكن است كه سال ها در كوه با هم دوست بودند و با هم غذا مي خوردند.يك روز هيزم شكن براي ناهار آش پخت، خرس كه مي خواست آش را بخورد شروع كرد با زبانش ليس زدن و با سر و صداي زياد خوردن؛
هيزم شكن كلافه شد و گفت: درست غذا بخور، حالم رو بهم زدي با اين غذا خوردنت. خرس ديگه غذا نخورد و كنار رفت و صبر كرد هيزم شكن غذايش را تمام كند. گفت: برو و تبرت را بياور و بزن توي سر من. هیزم شکن گفت آخه برای چی؟ ما با هم دوست هستیم. خرس گفت: همین که میگم یا می زنی یا از بالای کوه پرت می کنمت پایین. هیزم شکن هم تبر را برداشت و زد توی سر خرس و خون آمد و بیهوش شد. هیزم شکن فرار کرد و تا یکی دو سال سراغ خرس نرفت اما بعد از چند وقت طاقت نیاورد و رفت ببیند که خرس زنده است یا نه. دید که خرس سالم است و مشغول کار خودش است، سلام و احوالپرسی کرد، گفت چه قدر خوشحالم که می بینم حالت خوبه، آخه خودت گفتی بزن من که نمی خواستم بزنم.خرس گفت: نگاه کن ببین زخم خوب شده یا نه؟ هیزم شکن نگاه کرد و گفت: آره خدارو شکرخوبه خوبه و جایش هم نمانده.
خرس گفت: ولی جای زخم زبونی که زدی هنوز جایش مانده، زخم تبر خوب شد ولی زخم زبون هنوز جاش مونده.
زبان نیشدار روح کودک را بیمار می کند. توهین و تحقیر و نفرین، مقایسه و تحقیر نسبت به دیگران به خصوص اگر با کلمات زشتی همراه شود، در ذهن می مانند و وحشت ایجاد می کنند.
[استاد سلطانی]
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
میگویم: این قدر به تلویزیون، بدبین نباش. یک عالمه حرف‌ها و کارهای خوب را همین تلویزیون، یاد بچّه‌های ما داده است که ما نمی‌توانستیم یادشان بدهیم.
میگوید: قبول دارم.
میگویم: پس چرا این قدر از تلویزیون بد می‌گویی؟
میگوید: تلویزیون برای چند کودک برنامه می‌گذارد؟
میگویم: خیلی. چند میلیون.
میگوید: شخصیت و شرایط این بچّه‌ها با هم تفاوتی ندارد؟
میگویم: چرا. خیلی هم متفاوت است.
میگوید: آیا برای هر قشری از بچّه‌ها، برنامۀ خاصّی دارد یا برای همه یکی است؟
میگویم: خب معلوم است که یکی است. اصلاً مگر میشود برای هر بچّه‌ای یک برنامه گذاشت؟
میگوید: به نظر تو برای تربیت کردن بچّه نباید شرایط او را در نظر گرفت؟
میگویم: چرا.
میگوید: یک سؤال دیگر.
میگویم: بپرس.
میگوید: آموزه‌های تربیتی تلویزیون، تا چه اندازه با آنچه باید باشد، تطابق دارد؟
میگویم: برخی از آنها کاملاً مطابق است و برخی هم تا اندازه‌ای؛ امّا برخی هم متضاد است.
میگوید: فرزند تو، قدرت جدا کردن اینها را از هم دارد؟
میگویم: نه. همه را در هم می‌بیند و پیام‌ها را در هم می‌گیرد.
میگوید: تو می‌توانی خوب‌ها و بدهای تلویزیون را از هم جدا کنی و جدا شده‌اش را به فرزندت بدهی؟!
میگویم: معلوم است که نمی‌توانم. گاهی یک برنامه، اوّلش خوب است و آخرش بد است و میانه‌اش هم خوب و بد. من که نمی‌توانم دائم تلویزیون را روشن و خاموش کنم. اصلاً خبر ندارم که چه اتّفاقی بناست در برنامه بیفتد که بخواهم کاری انجام دهم.
میگوید: همۀ این حرف‌ها را بگذار کنار و به من بگو: تلویزیون، هر چه‌قدر هم که برنامۀ آموزنده داشته باشد، آیا می‌تواند جای والدین را بگیرد؟
میگویم: بدون تردید، جای آنها را نمی‌گیرد.
میگوید: الآن تلویزیون، جای پدر و مادر را گرفته یا نه؟
میگویم: گرفته.
[کتاب من دیگر ما]
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
نکته دیگر دیگر پذیری و معاشرت با باورهای مختلف است. بچه های ما باید در قالب ارزش ها همه ی طبقات اجتماعی را تجربه کنند. باید یاد بگیرند که دیگران هم مثل من انسان هستند و همه ی انسانها از نظر انسانیت در برابر اصل در یک جا قرار دارند.
هر انسانی عقیده ی خودش را دارد. بچه ها باید بتوانند و یاد بگیرند که با عقاید مختلف معاشرت کنند و این جا است که نقش والدین بسیار مهم می شود. باز هم تأکید می کنم ها موضوع هم باید در قالب ارزش ها باشد. از فردا از آنور بوم نیفتید و به هر مهمانی یا هر جمعی که انواع مسائل در آن ها هست بروید که سلطانی گفته دیگه، بچه ی ما باید تجربه کنه.نه این طور نیست؛ اصول و ارزش ها این جا است که به ما کمک می کند.
بچه ها مکان ها و معاشرت های مخرب را اصلاً نباید تجربه کنند و حتی نباید ببینند. تأکید می کنم بچه ها زیر6 سال و حتی زیر 10 سال نباید هر صحنه و هر چیزی را ببینند و تجربه کنند بچه ها باید دیگران را باهر باور و عقیده ای را محترم بشمارند و با آنها درمحدوده ارزش ها معاشرت داشته باشند فشار برای همرنگ شدن نکته ی بازدارنده و تضعیف خلاقیت است.وقتی تلاش می کنیم به جای پذیرش دیگران، همرنگ آنها شویم در دام تظاهر و ریا می افتیم. بچه ها نباید تحت فشار قرار بگیرند برای همرنگ شدن بلکه باید خودشان باشند همان که هستند. (ادامه دارد...)
#خلاقیت {قسمت27}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
هدایت شده از گالری روسری مُنیرا 🎀
"بي ادب، شلخته، تنبل، سر به هوا، بچه بد، خجالتي، لوس.."
پيام: من با برچسب زدن به تو، اين صفات تو را تاييد ميكنم.
كار فرزندتان را زير سوال ببريد، به او برچسب منفي نزنيد.
Join @nooredideh
🔸نکته ی بعد توجه به نیازهای جامع کودک، اعم از مادی و معنوی است. وقتی می گوییم معنوی منظور شناخت، عواطف، امنیت، احترام و نیازهای روحی کودک است. نیازهای کودک باید برآورده شود نه خواسته های کودک. توجه به خواسته های کودک، مانع خلاقیت است.توجه به خواسته از ویژگی های والدین آزادی محور است این والدین هم به دلیل کمبود دانش و هم به دلیل قبول نداشتن سنت، بچه ها را رها کرده اند و نیازهای بچه ها را نمی شناسند. در نتیجه می روند سراغ خواسته های کودک. بچه نیمه شب بلند میشه میگه من ساندویچ کالباس می خوام، پدر پامیشه و میره می گیره و میاره، بچه میگه نخیر من سوسیس می خوام!!! بعد می گیرن بچه را می زنن!!!. به نیازهای کودک اگر پاسخ ندهید تبدیل به خواسته می شود. برای تقویت خلاقیت در کودک باید نیازهای او را بشناسیم.
🔸عامل بعد درخلاقیت، شوخ طبعی است. سرخوشی و شادمانگی. منظور لودگی و مسخره کردن دیگران و شوخی و شادی های تحریکی نیست. بلکه منظور خوش طبعی است. بعضی صورت ها را دیده اید، هر وقت نگاه می کنید، می خندد. همیشه حرف های شادی آور می زند؛ منظور ما این شادمانگی است. برعکس آن عبوس بودن و جدی بودن است.
🔸عامل بعد انس با طبیعت است. یک انسان خلاق نمی تواند که دور از طبیعت باشد و سمفونی طبیعت را نشنود و تابلوهای طبیعت را نبیند و با آن در ارتباط نباشد. و همچین کسی اصلاً نمی تواند طبیعت را تخریب کند.
🔸آخرین نکته، توجه و تأیید به رفتار کودکانه ی بچه ها. درحالی که تأیید و توجه ما بر روی رفتار بزرگسالانه ی بچه ها است. وقتی بچه ها مثل آدم بزرگ ها صحبت می کنند خیلی کیف می کنیم در حالی که بچه ها برای خلاق شدن باید کودک شوند و کودکی کنند. حتی آدم بزرگ ها هم با کودک درونشان خلاق می شوند. بزرگسالی را در بچه ها تأیید نکنید.
#خلاقیت {قسمت28}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
خشم کودک در برآورده نشدن خواسته
های غیر منطقیش طبیعی است.
بگذارید خشمش را با گریه، داد،
و بی تابی خالی کند.
شما نباید خشمگین یا تسلیم شوید
بلکه فقط احساس او را درک کنید.
Join @nooredideh
یک لحظه تصور کن فرزندت درکنارت نباشد
آیا بازهم برایش حوصله نداشتی؟
بازهم برای بازی کردن با او بهانه می آوردی؟
بازهم منتظر خوابیدنش می شدی تا نفس راحتی بکشی؟ بازهم...بازهم...
یا اینگونه می شدی که تمام کارهایت راتعطیل می کردی و تمام وجودت را وقف این کودکی که خدا به تو عنایت کرده می کردی ولحظه لحظه از وجود او شاد می شدی
و مینشستی وفقط نگاهش می کردی و به لجبازی هایش میخندیدی
وجیغ وداد وگریه هایش هم برایت لذت بخش می شد
براستی اگر اینگونه به بچه هایمان نگاه کنیم قدر این امانت الهی را خواهیم دانست و طور دیگری پدری و مادری خواهیم کرد.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
👆در کانال همسرداریمون تجربیات همسران به اشتراک گذاشته میشه. بسیار راهگشاس👆
من می‌دانم که فرزندم شاید نابغه بزرگی نشود. شاید دانشجوی نمونه‌ای نباشد. شاید حتی دانش آموز درس خوانی هم نباشد اما بی شک انسان بزرگی خواهد شد.
فرزندم کسی میشود که قدر رنگ‌ها را می‌داند. ارزش بوها را می‌داند. و تک تک ثانیه‌هایی که چیزهای ریز زندگی را می‌بیند از خودش، وجودش، تک تک سلول‌های بدنش، از من و پدرش، از مردم کشورش و از خدای خودش راضی است.
فرزندم کسی میشود که دیدنش حس خوبی به بقیه می‌دهد. فرزندم کارهای بزرگی برای آدم‌ها میکند. و از همه مهم تر یادش نمی‌رود که با لبخند کوچکش روز آدم‌های غمزده ِعصبی از همه جا نا امید و از همه شاکی را عوض کند.
من به جای همه درس‌هایی که خوانده‌ام، به جای همه تست‌هایی که زده‌ام، به جای همه مقاله‌هایی که نوشته‌ام، فقط برای تربیت کردن همچین فرزندی خودم را تحسین می‌کنم.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
خانم هريس نويسنده ي كتاب "ماندن در وضعيت آخر" ميگويد:
وقتی دخترم بچه بود، يك روز به دليل شيطنتی كه كرده بود، شروع كردم به نصيحت هاي مادرانه و بالاخره گفتم: "نميدونم با تو چيكار كنم؟!"
و دخترم در پاسخ گفت :"ميتوني منو ببوسی."
خانم هريس مينويسد:" امروز يادم نيست موضوع چه بود، اما آن بوسه هنوز يادم مانده است".
هرگز فرصت گفتن "دوستت دارم" را از دست مده.
join @nooredideh
در تشویق کودک خسیس باشید.
تشویق بی حساب و کتاب، خطرناک
است. دائم تشویق کلامی نکنید.
کودک نمی تواند این تمجیدها را با
واقعیت ها، جایگاه اجتماعی،
توانایی ها و استعدادهایش وفق دهد.
join @nooredideh