eitaa logo
تربیت فرزند نوردیده
82.1هزار دنبال‌کننده
5.9هزار عکس
1.2هزار ویدیو
23 فایل
کانال قصه و شعر نوردیده 👇 eitaa.com/joinchat/2079785181Cb3e7c100b0 نظرات و پیشنهادات نوردیده .مشاوره نداریم @nasman تبلیغات @nooredid کانال مدیر نوردیده حسین دارابی👇 eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
مشاهده در ایتا
دانلود
خدا هیچ‌جا نگفته به‌خاطر من با بچه‌هات بجنگ، درگیر شو. اصلا برای معرفی خودش نیازی به اجبار و زور نداره. شما رو بخونید، (ص) بیشتر از راه تبلیغ و معاشرت با مردم اونارو مسلمون می‌کرد، برای به هیچ‌جا حمله نکرد. جنگ‌هایی هم که اتفاق افتاد، همگی دفاعی بود. میخواستن جلوی این تبلیغش رو بگیرن به مسلمونا حمله می‌کردن، اوناهم دفاع می‌کردن. البته برخی از فقها یه جهاد ابتدایی معتقدن که بحث مفصلی داره انقدر پتانسیل داره که با معرفی صحیح، براحتی دل‌ها رو به سمت خودش جذب کنه. ولی والدین امروزی بدلیل عدم علم و آگاهی در معرفی دین، از ابزار تحکم و استفاده میکنن، که کارو خراب میکنه. اصلا حتی اگه رو به طور صحیح و کامل هم معرفی کردیم، بازم فرزندمون مختاره قبول نکنه. والدین به خاطر محبتی که به بچه‌هاشون دارن میخوان به زور هدایتشون کنن. درحالیکه (ص) با اون عظمت نتونست این کارو بکنه و همه رو هدایت کنه خدا به پیامبر فرمود داری خودتو برای اینکه مشرکین ایمان نمیارن تباه میکنی. اگه قرار بود همه هدایت شن معجزه‌ای میفرستادیم همه ایمان بیارن(شعراء، ۳)، قرار بر این نیست یا مثلا (ع) نهصدسال پیامبری کرد، افراد خیلی کمی ایمان آوردن. پسر خودشم ایمان نیاورد ما وظایفی نسبت به تربیت بچه‌هامون داریم. اونو باید یاد بگیریم و انجام بدیم. در سنین بالاتر دیگه خودش باید انتخاب کنن. به والدینش دیگه ربطی نداره. تو اون سنین میتونن نقش راهنمارو بازی کنن ولی دیگه اختیار دست خودشونه. انسان موجودی مختار آفریده شده. شما از که بالاتر نیستید، چقدر فرزندانشون ازآب دراومدن؟ انبیاء وظیفشونو انجام میدادن، از سنین دیگه انتخاب با خود فرزنده برخی از فرزندان معصوم ما، عاقبت به خیر نشدن. هم خوردن، هم تربیت صحیح داشتن، هم بهترین الگو. ولی خودشون خواستن از هوای نفس تبعیت کنن. دیگه اینجا والدین مسئول نیستن پیش خدا عبدالله افطح پسر (ع) وقتی حضرت شهید شد ادعای امامت کرد، و چون بزرگتر از (ع) بود خیلیا بهش ایمان آوردن. البته 70روز بعد از دنیا رفت. به‌خاطر مال دنیا، بخاطر گرفتن مردم. مطیع هوای نفس شد. در زمان حیات امام صادق هم خیلی حضرت رو اذیت کرد. منو شما از امام صادق که بالاتر نیستیم. فرزندش عاقبت به شر شد. هیچ ربطی هم به امام صادق نداره. حضرت وظیفه‌شونو انجام داده بود پس ما باید وظایفمونو بشناسیم و انجام بدیم حالا یا فرزندمون راه درست رو میره یا نمیره، اگه نرفت به درک که نرفت، دیگه به ما ربطی نداره دقت کنید، ما نمیگیم بی تفاوت باشیم نسبت به تربیت فرزندان. اتفاقا باید خیلی تلاش کنیم تا وظایف و مسئولیت هامونو بشناسیم، روش برخورد صحیح و مهارتهای تربیت رو بشناسیم و طبق همون عمل کنیم. ولی بعد از نوجوانی فرزند باید خودش انتخاب کنه، نمیتونیم مجبورش کنیم. انسان موجودی مختاره. اینجا دیگی مسئولیتی نداریم اگر راه غلط رو انتخاب کرد 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0
هدایت شده از کانال حمید کثیری
🔴 فرزند من چه تصویری از دین داره؟! همین اول بحث بگم، می‌دونم روی موضوعی دست گذاشتم که شاید به مذاق خیلی‌ها خوش نیاد، اما مگه راهی غیر از این داریم که باید جلوی کار غلط ایستاد؟ مگه برای اصلاح، سلاحی بهتر از اندیشه و فکر تو این عرصه وجود داره؟ اما بعد؛ تا حالا با مفهومی به نام برخورد داشتید؟ من در طول سالیان گذشته آدم‌های بسیاری رو دیدم که به واسطه فشردگی‌های دینی، ، ، و ... شدند و اصلاً تصویر سالمی از دین نداشتن! بعداً مفصل توضیح میدم ... یادمه پارسال سر کلاس -کودکان بودم و موضوع جلسه بود. استاد حدوداً پنجاه ساله کلاس، تصویری رو از بچگی خودش ترسیم کرد که اون تصویر توی ذهنش در مورد دین حک شده بود. بخشی از اون تصویر این بود: «بابابزرگم وقتی صدای اذان میومد عباشو می‌انداخت روی دوشش، دست منو می‌گرفت و می‌گفت بریم مسجد. دستای بزرگش یه جور گرمای خاصی داشت که تو تمام مسیر حِسِش میکردم. از دور مناره‌ها معلوم بودن و منو می‌کشیدن سمت خودشون. تو حیاط مسجدم یه حوض بزرگ بود که همه دورش وضو می‌گرفتن و صحنه‌ی خیلی دیدنی‌ای بود، ما هم دستامونو می‌کردیم توی آب و کِیف می‌کردیم. اون زمانا خونه‌ها اینقدر چراغ و لامپ نداشتن ولی در عوض مساجد خیلی پر نور بودن. یعنی همین که وارد می‌شدیم کلی نور میزد توی صورت‌مون و هیچ جای دیگه اینجوری نبود. شیشه‌های مسجدم رنگی بود. وقتی نور میزد توی شیشه‌ها؛ رنگ‌های قرمز، آبی، زرد و سبز رو روی دیوارا می‌دیدیم که واقعاً دیدنی بود.» استادمون آخرش گفت: «من از این تصویر رو از نماز، مسجد و دین دارم. همیشه یاد اون شیشه‌های رنگی هستم» صحبت استاد که تموم شد دیدم جو کلاس خیلی سنگین شده و واقعیتش چهره تعداد زیادی از بچه‌ها دَر همه! همونجا بود که یکی، دو نفر که جسورتر بودن گفتن: «اما ما اصلاً یه همچین تصویری از به همراه نداریم. ما باید نماز می‌خوندیم، ساکت می‌شدیم و ... وگرنه فحش و کتک و این چیزا رو داشتیم برای اینکه خدا ناراحت نشه!! » دو تا موضوع که حتماً بهش فکر کنیم؛ 1️⃣ مگه این روزا همه جا نمیگن کودکی خیلی مهمه و هر چیزی که در کودکی ثبت بشه تا آخر عمر همراه آدم می‌مونه. با این وضعیت ما چقدر به تصویری که از دین داریم توی ذهن بچه‌هامون حک می‌کنیم توجه داریم؟ 2️⃣ خود ما چه تصویری از توی ذهن‌مون حک شده؟ تصویر بیشتر خشن هست یا دلنشین‌تر از هر تصویر دیگه و یا خنثی است؟ پی‌نوشت: من قصد دارم این موضوع رو ادامه بدم و وارد مصادیق بشم اما شاید چند روز بعد و در جای دیگه‌ای! جاش رو به زودی میگم ... 👇 http://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4