چرا #رهبر_انقلاب علی‌رغم عدم‌ خوش‌بینی با #مذاکرات_برجام موافقت کردند؟ گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم ــ عبدالله عبداللهی: 26خرداد95: "غیرقابل اعتماد بودن دولت آمریکا"، تأکید مکرر رهبر معظم انقلاب در برهه‌های مختلف و به‌ویژه در دوران حاضر است، با این همه، ایشان با مذاکرات موردی درباره موضوع هسته‌ای که نهایتاً به توافقنامه برجام منتهی شد، موافقت و در موارد متعدد علی‌رغم تذکرات جدی نسبت به محتوای کلی و روند مذاکره، از تیم مذاکره‌کننده کشورمان حمایت کردند. ایشان از سال 92 حداقل در 10 جا از بیاناتشان به‌انحای مختلف به خوش‌بین نبودن نسبت به مذاکرات تأکید کرده‌اند، با این حال به‌خلاف آنچه در برخی رسانه‌ها بازنمایی شد، هیچ‌گاه این عدم خوش‌بینی نسبت به حصول یک توافق روی کاغذ مطرح نشده است بلکه درون‌مایه اصلی مطالب ایشان در این زمینه ناظر به این گزاره است که "نشست و برخاست و حرف زدن با آمریکایی‌ها، مطلقاً تأثیری در کم کردن "دشمنی" آنها ندارد و بدون فایده است." (دیدار مسئولان وزارت امور خارجه و سفرا و نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور، 22 مرداد 93) رهبر انقلاب در طول دوران مذاکرات هسته‌ای، در توضیح‌ چرایی عدم خوش‌بینی به مذاکرات با آمریکایی‌ها، طی دیدارها و سخنرانی‌های متعدد و متنوع نکات مبسوطی مطرح کردند که از آن جمله می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: - هدفشان از مذاکره پیدا کردن راه حل منطقی نیست، بلکه تحمیل نظراتشان است (اول فروردین 92 حرم رضوی) - آمریکایی‌ها غیرقابل اعتماد، غیرمنطقی و ناصادق هستند (30 تیر 92 دیدار مسئولان نظام) - مذاکره با آمریکا جز در موارد خاص نه‌تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضرر هم دارد (22 مرداد 93 دیدار مسئولان وزارت امور خارجه و سفرا و نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور) - مذاکره با آمریکا مشکلات ما را حل نمی‌کند (همان) - از مذاکرات نه‌تنها فایده‌ای عاید نشد، بلکه لحن آمریکاییها تندتر و اهانت آمیزتر شد/ طلبکاری‌شان بیشتر شد (همان) - آمریکایی‌ها پس از مذاکرات نه‌تنها دشمنیها را کم نکردند بلکه تحریمها را اضافه کردند (همان) - اظهارات آمریکاییها نشان می‌دهد نمی‌شود به آنها اطمینان و اعتماد کرد (همان) - نگرانم، چون طرف مقابل حیله‌گر است (21 اسفند 93 دیدار خبرگان) - طرف مقابل به‌شدّت اهل فریب و دروغ و نقض‌عهد و حرکت در خلاف جهت صحیح است (20 فروردین 94، دیدار مداحان) - من هیچ‌وقت نسبت به مذاکره با آمریکا خوش‌بین نبودم (همان). اما علی‌رغم ارائه چنین تصویر روشنی از علت عدم خوش‌بینی به مذاکرات هسته‌ای با طرف آمریکایی‌، یک سؤال شاید برای بعضی نخبگان و طیفی از افکار عمومی مطرح بود که اگر ایشان به این میزان نسبت به غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و متحدان مستکبرش یقین دارند، پس موافقت با این مذاکرات و حمایت‌های مکرر از تلاش‌های تیم مذاکره‌کننده چه‌وجهی می‌تواند داشته باشد؟ پاسخ به این سؤال نیز در بیانات متعدد ایشان در همان دوران مذاکرات به‌صورت واضح و صریحی مندرج است: "ایده دولت" و "تجربه‌ ملت". از یک سو احمدی‌نژاد ــ هرچند به‌صورت آشکار اعلام نکرد ــ اما به‌ویژه در 2 سال پایانی عمر دولت خود مشخصاً بر این باور بود که مذاکره مستقیم با آمریکا بخش مهمی از مشکلات را حل خواهد کرد و از سوی دیگر با انتخابات 92 دولتی بر سر کار آمده بود که این بار به‌وضوح ایده اصلی خود را بهبود اوضاع اقتصادی کشور از طریق گفتگو و تعامل با قدرت‌های بزرگ مادی ــ مشخصاً آمریکا ــ توصیف می‌کرد. رهبر معظم انقلاب در تاریخ 28 بهمن 92 در دیدار جمعی از مردم آذربایجان درباره تأثیر این مسئله بر موافقت خود با مذاکرات هسته‌ای می‌فرمایند:‌ "بعضی از مسئولین و دولتمردان ــ دولتمردان آن دولت {دولت احمدی‌نژاد}، بعد هم دولتمردان این دولت {دولت روحانی} ــ فکر می‌کنند در قضیه هسته‌ای ما با آمریکایی‌ها مذاکره کنیم [تا] موضوع حل بشود؛ گفتیم خیلی خوب، اصرار دارید شما، در این موضوعِ بالخصوص بروید مذاکره کنید؛ ولی در همان سخنرانی اول امسال گفتم من خوشبین نیستم؛ مخالفتی نمی‌کنم اما خوشبین نیستم". از سوی دیگر در پی نوع عملکرد رئیس‌جمهور به‌خصوص در 2 سال پایانی دولت احمدی‌نژاد و نیز تبلیغات انتخاباتی حجت‌الاسلام حسن روحانی و به‌ویژه بر اثر یک سلسله عملیات روانی پیچیده،‌ حساب‌شده و طولانی دشمن در عرصه تبلیغاتی، گفتمانی در بخشی از ملت ایران شکل گرفته بود که گمان می‌کرد مذاکره با آمریکا درباره موضوع هسته‌ای حقیقتاً ممکن است بخش اعظم معضلات اقتصادی کشور را حل کند تا جایی که بارش باران نیز از نظر ذهنی به مذاکرات گره خورده بود! رهبر معظم انقلاب به این موضوع در سخنرانی مهم خود در تاریخ 12 آبان 1392 اشاره کرده با یادآوری تجربه دیگری که در سالهای 81 تا 83 درباره مذاکره با اروپایی‌ها بر سر همین موضوع هسته‌ای صورت گرفت، می‌فرمایند: "تجربه‌ای که در سال 82 و 83 در زمینه تعلیق غنی‌سازی