+ چرا اومدی اینجا نشستی؟ هوا گرفته‌س، الان بارون میگیره. - میگن برای درك هر چیزی، باید تجربه‌ش کنی. می‌خوام ببینم جنگل‌های ورزقان، منطقه صعب‌العبور، مـه‌گرفتگی و بارون، صداي سکوت و بی‌خبری، یعنی چی. اینجا هیچ‌وقت مثل اون لوکیشن و شرایط نیست و نمیتونه باشه. ولی می‌تونه ذره‌ای شبیهش باشه، نه؟ + اهل غم را ترجمانی نیست غیر از اشک معانی هم نمی‌گنجند در ظرفِ بیان گاهی...

در عالم رازی است که جز به بهایِ خون، فاش نمی‌شود... - سید مرتضی‌ آویني. ؛ طهران، دومین روز از خردادماه صفر سه. تشییع شهید خدمت، آیت الله رئیسی.

دستش را به گلویش می‌زند و می‌گوید: "اینجاست، رد نمی‌شود..." - لا ادری

غمِ تو؛ شیرین‌ترین چیزی بود که تو زندگیم درك کردم...

نمی‌دونم چجوری بگم ولی شما هم تاحالا شده احساس کنید بخشی از روحتون از قرتی‌جات تشکیل شده و بخشیش از مذهبی‌جات؟ یعنی همزمان دوتاشو باهم دارید. انگاری که خدا موقع آفریدنتون هم عصاره قرتی و نازنازی بودن ریخته باشه، هم بچه سر به زیری که محرم تو هیئت زندگی می‌کنه و های های با مداحیا گریه می‌کنه. الان من احساس می‌کنم از بچگی یك قرتیِ دلبسته به تعلقات مذهبی هستم.

به قول زهرا محمودی، منظورم چنین چیزیه:

احساس میکنم به هیچ‌چیز و هیچ‌کجا تعلق ندارم و این "غربت" در عینِ زیبا بودن، غمگین‌کنندس برام.

زندگي از همون لحظه‌ای شروع میشه که همه‌چیز رو رها می‌کنی.

این روزا دنبال روزنه نوري می‌گردم برای جَوونه زدن، ولی همش خاکستره. سوزه. سرده. وقتشه تو آسمون بدرخشی تا مطمئن بشم حواست هست و داری می‌بینی این دَوییدن‌ و نرسیدن‌هارو.