- بلیط تهران , نجف - خوشبحال اون "۴ نفری" که قراره بشینن رو "اون ۴ صندلی باقی مونده" . عزیزتی ؛ دلتنگیم . فاطمیه شده ، دلتنگ‌تریم . تصدقتون ، یعنی نمیشه چشمامونو ببندیم وقتی باز کردیم تو ایوون طلا باشیم در حالی که داریم روضه مادر گوش میدیم؟ . واقعا یعنی نمیشه؟ .

اگر تمام واژه‌های حزن‌آلود‌ جهان را هم به کار ببندم ؛ نمی‌توانم در وصفِ غمِ این قطعه ، حتی کلمه‌ای بنویسم .

این روزا فقط باید رفت پیش پدر و از غم نبودن مادر گفت؛ باید بریم توی آغوش پدر و بگیم چه رنجی از نبودن مادر به قلب‌هامون وارد شده. هیچ جایی به غیر از خونه‌ی خود پدر نمی‌تونه این غم رو تسکین ببخشه ...

تصورِ شرحِ این غم در نجف با صدای مداحی‌ ، همهمه زائرها ، خنکایِ سنگ‌فرش‌هایِ حرم ، و زمزمه‌یِ "کلمینی" . . اشک . غم . استیصال .

ولی ما با روضه میخ و پهلویِ‌شکسته از بچگی تو روضه‌ها بزرگ شدیم . قد کشیدیم ، گریه کردیم و اشکامونو با گوشهِ چادر سیاه مامانمون پاک کردیم . بعد شما بین حرفاتون به راحتی بیانش میکنید و از تکرارش حرف میزنید؟ چطور میتونید انقدر "وقیح" باشید؟ .

احساسات من تو زندگیم : :)))))))))) .

-اَللّهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّکَ‌الفَرَج.

به انضمامِ عطرِ یاسِ روضه .

- سلام مادرِ سادات . حالِ الانِ من ذره‌المِثقالیه از احوالم تو روضه‌هاتون وقتی روضه در و پهلویِ شکسته رو شنیدم . . همون دل‌سوختگی، همون ناتوونی، همون غم همون مظلومیت . . همون مظلومیت . . همون مظلومیت . . چطور شرح بدم این جنونِ لحظات رو ، که حق مطلب غمِ قلبم ادا بشه؟ خانوم جان . . من همون جایی که با شنیدن "کلمینی" قطرات اشک روی صورتم جا خوش کرد ، فهمیدم هنوزم میتونم به قلبم برای بهتر شدن و پس زدن سیاهیاش اعتماد کنم . . و از اونجا تکوندن دلمو سپردم دست خودتون مادرِ پهلو شکسته‌یِ ما . عریضه‌نامه‌ام طولانی شد ، فقط خواستم عرض ارادتی کنم خدمتِ شما .