⭕️ سکوت در برابر منکرات اجتماعی ، سبب هلاکت با بدان جامعه است ! ⚠️لزوم مخالفت و انتقاد از گناه دسته جمعی و کوچک انگاری حرام های الهی در جامعه ! 🔅ماجرای اصحاب السَّبت 🔅 «اصحاب السّبت» گروهي از يهوديان بودند كه در كنار دريا به شغل ماهي گيري اشتغال داشتند. روز شنبه كه روز تعطیل و عبادت بود و ماهی گیری هم ممنوع بود، براي بهره مندي از ماهي ها اقدام به حفر حوضچه ها يا پهن كردن تورهاي صيد كردند و ماهي ها را روز بعد صيد كردند. در ميان آنها، عده اي سكوت كرده و عده اي نهي از منكر نموده و عده اي هم با آنها همراهي كردند؛ اما وقتي عذاب الهي آمد، جز گروه نهي از منكر كنندگان باقي مردم عذاب شدند. 📌اکنون به آیاتی از قرآن کریم در این زمینه می‌پردازیم: 🌙و آنگاه كه گروهى از ايشان گفتند: «براى چه قومى را كه خدا هلاك‌كننده ايشان است، يا آنان را به عذابى سخت عذاب خواهد كرد، پند مى‌دهيد؟ گفتند:تا معذرتى پيش پروردگارتان باشد، و شايد كه آنان پرهيزگارى كنند. 🌙امّا هنگامى‌كه تذكّراتى را كه به آن‌ها داده شده بود فراموش كردند، [و لحظه عذاب فرا رسيد]؛ نهى‌كنندگان از بدى را رهايى بخشيديم؛ و كسانى را كه ستم كردند، به خاطر نافرمانيشان به عذاب شديدى گرفتار ساختيم. (آیات ۱۶۴ و ۱۶۵ سوره اعراف) امام صادق علیه السلام در حدیث شریفی پیرامون این قوم میفرمایند : ((كانوا ثلثة اصناف: صنف ائتمروا و امروا فنجوا و صنف ائتمروا و لم يأمروا فمسخوا ذرّا و صنف لم يأتمروا و لم يأمروا فهلكوا.)) اهل سبت سه صنف بودند: صنفى فرمان بردار و آمر، پس نجات يافتند؛ و صنفى مطيع، لكن امر ننمودند، پس مسخ شدند؛ و صنفى نه مطيع و نه آمر، هلاك شدند. قتاده نقل كند كه جوانانشان بوزينه و پيرانشان خوك شدند، سه روز باقى، روز چهارم همه هلاك و مردند. (📚کافی جلد 8 صفحه 158) در روایت دیگری حضرت صادق (علیه السلام ) فرمودند: (( إِنَّهُ هَلَكَتِ الْفِرْقَتَانِ،وَ نَجَتِ الْفِرْقَةُ النَّاهِيَةُ)) دو فرقه به هلاکت رسیدند و فرقه‌ی نهی‌کننده نجات یافت. ( 📚تفسیر مجمع البيان ،ج۴) ✍مرحوم علامه طباطبائی(ره) در اثر نفیس "المیزان" ذیل این آیات اینگونه توضیح میدهند : مقصود از نسیان همین بى اثر شدن تذکرات است . و در خود آیه دلالت هست بر اینکه نجات یافتگان از ایشان تنها همان اشخاصى بوده اند که نهى از منکر مى کردند، و خداوند مابقى ایشان یعنى مرتکبین صید ماهى در روز شنبه و آن کسانى را که سکوت کرده بودند و تازه به دسته اول اعتراض مى کردند که چرا ایشان را موعظه مى کنید، همه را به عذاب خود هلاک کرده است . و نیز آیه دلالت مى کند که خداوند اعتراض کنندگان را بخاطر سکوتشان و ترک نکردن مراوده با ایشان شریک ظلم و فسق متجاوزین شناخته است . و نیز آیه شریفه دلالت مى کند بر یک سنت عمومى الهى - نه اینکه این روش تنها اختصاص به بنى اسرائیل داشته باشد - و آن سنت این است که جلوگیرى نکردن از ستم ستمگران و موعظه نکردن ایشان در صورت امکان ، و قطع نکردن رابطه با ایشان در صورت عدم امکان موعظه ، شرکت در ظلم است ، و عذابى که از طرف پروردگار در کمین ستمگران است در کمین شرکاى ایشان نیز هست . ( 📚ترجمه تفسیر المیزان ، ج ،۸ص ۳۸۵) ✍در تفسیر جامع نمونه نیز چنین بیان داشته شده است : هنگامى كه اين جمعيت از بنى‌اسرائيل در برابر اين آزمايش بزرگ كه با زندگى آنان كاملًا آميخته بود قرار گرفتند، به سه گروه تقسيم شدند: گروه اول كه اكثريت را تشكيل مى‌دادند، به مخالفت با اين فرمان الهى برخاستند. گروه دوم كه قاعدتاً اقليت كوچكى بودند، در برابر گروه اول به وظيفه امر به معروف و نهى از منكر قيام كردند. گروه سوم، ساكتان و بى‌طرفان بودند، كه نه همگامى با گناهكاران داشتند و نه وظيفه نهى از منكر را انجام مى‌دادند. 🔹از جمله «قالُوا مَعْذِرَةً إِلى‌ رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ» چنین استفاده مى‌شود : اندرزدهندگان براى دو هدف اين كار را انجام مى‌دادند: يكى به خاطر اين كه در پيشگاه خدا معذور باشند و ديگر اين كه: شايد در دل گنهكاران مؤثر افتد. مفهوم اين سخن چنين است كه حتى اگر احتمال تأثير هم ندهند بايد از پند و اندرز خوددارى ننمايند، در حالى كه معروف اين است: شرط وجوب امر به معروف و نهى از منكر احتمال تأثير است. ولى بايد توجه داشت گاهى بيان حقايق و وظائف الهى بدون احتمال تأثير نيز واجب مى‌شود و آن در موردى است كه اگر حكم خدا گفته نشود و از گناه انتقاد نگردد، كم كم به دست فراموشى سپرده مى‌شود، بدعت‌ها جان مى‌گيرند و سكوت دليل بر رضايت و موافقت محسوب مى‌شود، در اين گونه موارد لازم است حكم پروردگار آشكارا همه جا گفته شود هر چند اثرى در گنهكاران نگذارد. (📚تفسیر نمونه جلد ۶) #اندیشه_معروف 📌کانال رسمی ستاد امر به معروف و نهی از منکر: https://eitaa.com/joinchat/147849401Cf9c3f14f0d