دنیا، ما و #واکسن کرونا قسمت دوم وقتی دستم سوخت و چند بار درمانگاه رفتم در مواجهه با چند دکتر و مطرح شدن اینکه خارج از ایران زندگی می‌کنم، برایم جالب بود که دو سه پزشکی که با آن ها صحبت کردم در دو تخصص متفاوت گفتند: که غالب ایرانی‌هایی که خارج از کشور زندگی می‌کنند، عموم کارهای پزشکی خود را سالانه می‌آیند در ایران انجام می‌دهند و برمی‌گردند. با این نظر و تجربه که هم به لحاظ قیمت به شدت به صرفه‌تر است هم به لحاظ کیفیت و تخصص و نتیجه عمل پزشکان ایرانی. خود من هم این را تجربه کردم. به راحتی مراجعه کردن به درمانگاه. بیمارستان... به راحتی وقت پزشک متخصص گرفتن. وفور پزشکان متخصص و و فوق تخصص با تجهیزات پیشرفته. بخصوص در فرانسه که بیش از ۴ سال بودم غیر از بحث نظم هرگز این تجربه دسترسی راحت را نداشتم. و یکبار توضیح دادم که مثلا چند ماه برای یک پزشک متخصص چشم زمان می برد. و در یکی از روزنامه های فرانسوی یکبار خوانده بودم که تعداد چشم پزشک خیلی کم است و لازم است از خارج پزشک وارد شود. در این مدت هم که به پزشک های مختلف مراجعه کردم. دو تا فرانسوی بود، یکی چینی و دو تا عرب. یعنی حتی همین پزشک ها هم همه فرانسوی نیستند. تعریف دو متخصص خیلی برای من جالب آمد. پزشکی که با خنده می گفت: مراجعین من عموما از کانادا و آمریکا هستند. و خیلی برایش عادی بود و به من می گفت: راست می گویی. سیستم پزشکی غرب ضعیف است. و پزشک متخصص دیگر که خیلی جدی به من گفت:‌ ما برای جراحی زانو امروز بیمار را بستری می کنیم، فردا عمل می کنیم. پس فردا می گوییم به خانه برود و مثال آورد از یکی از آشناهایش در آلمان که همین جراحی زانو را کرده و دچار مشکل جدی شده و یک ماه است که نمی تواند روی پاهایش بایستد و در بیمارستان بستری است و گفته هر روز یک پزشک می آید معاینه می کند و هی جلسه می گذارند و هنوز به تصمیم و جواب قطعی نرسیده‌اند. حالا کنار همه این تجارب شخصی، به شکل تصادفی مدتی است با یک برنامه آشنا شده‌ام که دو نفر ایرانی ساکن خارج از ایران هر بار با یک ایرانی در یک کشور که چندین سال زندگی می کن مصاحبه تصویری می‌کنند که تجاربش را مطرح کند و یک سری سوالات ثابت که از این افراد می پرسند درباره سیستم پزشکی آن کشور است. حتی در کشورهایی مثل آلمان هم فرد با قطع یقین می گوید که فقط ایران! و حسابی از تجارب تلخ خود از زمان بیماری و مجبور شدن به مراجعه پزشک بخصوص از نوع متخصص آن می گفتند. و در خاطرم مانده فرد می‌گفت: اینجا فقط باید مراقب باشی مریض نشوی... بعد با وجود همه این تجارب شخصی و عمومی، با خودم می‌اندیشم که حالا اگر در بین این کشورها یک کشور بخواهد واکسن تولید کند، کدام کشور حتی به لحاظ علمی قابل اعتماد و اتکاتر است؟ خب می‌دانیم که اروپا که واکسن تولید نکرده. در غرب واکسن‌ها آمریکایی انگلیسی است. پس باید ایران خیلی با جدیت واکسن‌های تولیدی خود را هم ثبت جهانی کند و معنی نداشته باشد که بگویند فلان فهرست واکسن ها فقط مورد تایید اتحادیه اروپاست. شنیدم که #وزیر_امور_خارجه هلند، وزیر امور خارجه ایران را دعوت کرده است. پیشنهاد جدی دارم که با اسناد علمی، واکسن های ایرانی معرفی شوند. هم فهرست این واکسن در فهرست پذیرش واکسن هلند هم بیاید هم اگر امکان ارسال به لحاظ سلامت واکسن موجود است. واکسن ایرانی به هلند هم ارسال شود که کسانی که تمایل دارند از این واکسن ها استفاده کنند. ایران زمانی بزرگترین امپراطوری جهان بوده. و امروز در همه زمینه‌ها در مسیر ساخت #تمدن_نوین_ایرانی_اسلامی است. آن شکوه و جلال و عظمت باید برگردد. و برایش دلایل زیادی داریم. که در این خصوص می‌شود اینکه قدرت دست کسانی نباشد که برای تجارت و ثروت، جان انسانها برایشان اهمیت نداشته باشد. و برای این کار نیاز هست افراد با عزت نفس و با اعتماد به نفس و جدی امورات کار را در دست داشته باشند.