چشم های ما بزرگ شده بارانند و ما از کوچه هایی به #مدرسه رفته ایم که #فرش قرمزشان نام #شهید بوده و سر نیمکت های نشسته ایم که می گفتند روزی همین بچه ها از روی آن ها بلند شدند کلاس درسشان را بردند تا #طلاییه، تا #شلمچه، تا #فکه یک روزی آنقدر حالمان خوب بود که اسم بچه ها را به اسم عموهای شهیدشان می گذاشتند و هر وقت در کوچه مسابقه #فوتبال می دادیم اسم تیم هایمان به اسم شهدا بود اما حالا آنقدر اسم های ژیگولی برای پاساژها و مغازه ها و کوچه ها و دخترها و پسرهایمان گذاشته ایم که خجالت می کشیم بگوییم برای رسیدن به آنها باید از خیابان شهید بگذریم شهید برای ما فقط چهار حرف سرخ سر در کوچه ها نیست که اگر این همه پیش پا افتاده بود اِبی از آن طرف این کره خاکی برای #کوچه_شهید نمی خواند چیزی نمی گذرد #امام_زمان با لشگری از شهدا خواهد آمد و آن روز که خیابان های #نیویورک به اسم #مالکوم_شباز زده شود کوچه و خیابان های ما حسرت همین چهار حرف را خواهند خورد پ ن: بهترین راه پیگیری این موضوع ارائه گزارش تصویری از موارد اتفاق افتاده است، هر کس با هر رسانه ای که می تواند موارد این چنینی را در محله و معابر محل اقامت خود رسانه ای کند پ ن: شنیدیم مسئولین شهر می گویند حذف نام شهید از دوره های قبل بوده است، درست یا صحیح حالا که تب کوچه شهید به عنوان مطالبه عمومی بالا گرفته است از همه مسئولین میخواهیم به جای توضیح، توجیه یا هر چیز دیگری خودشان را در تیم این مطالبه بدانند و از مردم بخواهند به عنوان چشم بیدار جامعه این قصورها را گزارش دهند تا جبران شود پ ن: بعضی می گویند حالا بودن یا نبودن اسم شهید چه توفیری در اخلاق و زندگی ما دارد، می گویم این شهدا نیستند که محتاجند که ما اسمشان را ببریم یا نبریم، کوچه خیابان های ما هستند که صدقه سر این اسم ها حیات پیدا می کنند و ما هر چه هست از شهدا داریم و از آقای شهدا که نامش شهید حسین علیه السلام است نه حسین! پ ن: چرا نامگذاری معابر جدید به اسم شهدا متوقف شده؟ چرا مثلا ما هیچ خیابان یا معبر جدید بزرگی به اسم شهدای مدافع حرم شهرمان نداریم؟ پ ن: درد اینجاست بعضی جاها هم انقدر انتخاب بدی داشته ایم که هیچ جای دفاعی ندارد، مثلا چرا باید نام بلواری را به اسم شهید رجایی بگذاریم که سالی یک بار هم مردم قزوین این بلوار را به این اسم صدا نمی کنند؟ (حالا شاید خیلی هایتان بپرسید مگر قزوین بلوار شهید رجایی هم دارد!!) پ ن: فضای مجازی بستر مطالبه است، امیدوارم همه مسئولین چه آن ها که مسئولیت وجه بصری شهر را بر عهده دارند، چه آن ها که مسئولیت معیشت مردم، کارگران و اقشار آسیب پذیر جامعه را برعهده دارند، چه آن ها که وظیفه رسیدگی به امور اشتغال و ازدواج و مسکن جوانان را برعهده دارند، همه و همه نسبت به وظایفشان درست عمل کنند، تا فردا روزی نامشان مثل شهدا به نیکی برده شود والا همه فراموش خواهیم شد الا شهدا!