👇👇👇 🔶🔸سوال: 🔰چرا زمان سلام دادن به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، دست را روی سر می گذاریم؟ ✍پاسخ: ✅دست بالاي سر گذاشتن و صلوات فرستادن در هنگامي که اسم امام زمان (علیه السلام) ذکر ميشود، در راستاي احترامي است که به ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام) شکل ميگيرد. در برخي از روايات تصريح شده است که جهت احترام به ساحت مقدس امام زمان (علیه السلام) برخي معصومان اين کار را ميکردند. همان گونه که هر گاه اسم حضرت حجت برده ميشد، قيام مينمودند. (1) 🍀 مرحوم شيخ عباس قمي مينويسد: روايت شده که دعبل خزاعي وقتي که قصيده تائيّه خود را براي حضرت امام رضا (علیه السلام) سرود چون به اين شعر رسيد: خروج امام لا محاله خارج يقوم علي اسم اللَّه بالبرکات امام رضا (علیه السلام) چون نام قائم را شنيد، برخاست و سر خود را به سوي زمين خم کرد، پس از آن کف دست راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: «اللهم عجل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزيزاً». (2) پي‌نوشت‌ها: 1 . منتهي الامال، ج 2، ص 488 - 489. 2 . همان، ص 490. @madresseinqhilab #اعتقادی

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰چرا رفتن به قبرستان در شب کراهت دارد؟ ✍️پاسخ: ✅در مورد اين که زيارت اهل قبور در شب مکروه باشد برخي ترديد کرده اند وبه روايتي از امام صادق استناد کرده اند که در شب به زيارت اهل قبور مي رفتند : از امام صادق(ع) چنين وارد شده است: وقتى که شبانگاه به قبرستان مي‌رفت مي‌فرمود: «اى اهل قبور! چه شده است که هر چه شما را صدا مي‌زنم، جواب نمي‌دهيد؟» آن‌گاه مي‌فرمود: «به خدا سوگند، ميان آنها و پاسخ گفتن فاصله افتاده است! و گويا ما هم نظير ايشان خواهيم شد»، سپس رو به قبله تا طلوع آفتاب مي‌ايستاد رواياتي داريم که نشان دهنده اين است که پيامبر(ص) و برخي از ائمه(ص) به هنگام شب به زيارت اهل قبور رفته‌اند؛ مانند اين‌که از پيامبر(ص) نقل شده است که شب‌هاي جمعه به بقيع رفته و مي‌فرمود: «السّلام عليکم يا اهل الدّيار» (سلام و درود بر شما اى اهل قبور)، و سه مرتبه مي‌فرمود: «رَحِمَکُم اللَّه» (خدا شما را رحمت کند) البته شايد علت کراهت شب به زيارت قبور مومنين رفتن اين باشد که آنها در شب بر سر سفره کرم الهي در کنار نهر هاي بهشتي متنعم هستند و اگر مومني به زيارت آنها برود با او انس مي گيرند و از آن نعمت بهشتي محرووم مي شوند : در روايتي طولاني که در کتاب «الکافي» و به سند متصل و صحيح نقل شده است؛ از امام باقر(ع) درباره اعتقاد مردم به نشأت گرفتن آب فرات از بهشت دنيوي سؤال شد، امام(ع) ضمن تأييد اين مطلب مي‌فرمايد: «براي خداوند در مغرب بهشتي است که آب فرات از آن نشأت مي‌گيريد و ارواح مؤمنان عصرگاه و در ابتداي شب از قبرهايشان خارج و به آن منطقه وارد شده و از ميوه‌ها و نعمت‌هاي آن متنعم مي‌شوند، و با طلوع فجر صادق، از بهشت(زميني) خارج و بين آسمان و زمين قرار گرفته و در رفت و آمدند و با طلوع آفتاب به قبرهاي خود باز مي‌گردند...». در اين روايت، به خوبي بيان شده است که ارواح مؤمنان در ابتداي شب از قبورشان خارج شده و در منطقه‌اي ديگر متنعم مي‌شوند و گويا در تمام روز به اين وعده که ميهمان نعمت‌هاي الهي هستند، چشم دوخته‌اند؛ زيرا در تمام روز از اين نعمت‌ها محروم ولي در قبور شاد و خوشحال هستند و شب است که ارواحشان از قبرها خارج و به آن نعمت‌ها؛ متنعم مي‌شوند. از طرفي همان‌طور که در روايات نقل شده است؛ صاحب قبر، از زيارت قبرش توسط ديگران اطلاع پيدا کرده و با کسي که به زيارتش آمده است انس مي‌گيرد و نمي‌خواهد از او جدا شود به گونه‌اي که اگر آن شخص از قبرش فاصله گيرد، دلتنگ مي‌شود. پس مي‌توان اين‌گونه فهميد که انس گرفتن با زائرِ قبر؛ در زماني است که روح مؤمن در قبرش بوده باشد (روز هنگام). حال با توجه به اين دو روايت؛ شايد بتوان چنين نتيجه گرفت که: چون هر شب مؤمنان به ضيافت الهي مي‌روند؛ نمي‌خواهند اين ضيافت را از دست دهند و از طرفي وقتي شخصي شب هنگام، به زيارت اهل قبور مي‌رود با او انس گرفته و گويا او را بر سر مزار پذيرايي مي‌کند و بودنِ با آن زائرِ قبر؛ به معناي عدم تنعم از لذت‌هاي ضيافت شبانه براي ميت است؛ لذا گفته شده که شب هنگام به زيارت مردگان نرويد تا آنان بتوانند از نعمت‌هاي در شب استفاده کنند. 🌎مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی 🔹 @pasokhgoo1 👈 #اعتقادی