🔰به کم قانع نمی‌ شوم 🔹انسان مى ‏خواهد تمام استعدادهاى خود را بارور كند و تمام سرمايه‏ ها را زياد كند. انسان مى ‏خواهد خودش را زياد كند نه ثروت و قدرت و علمش و در اين سطح است كه مى ‏تواند ثروت و قدرت و علم را جهت بدهد و از آن‏ها به خوبى بهره بردارد. مى‏ تواند امير باشد و مى‏ تواند از اسارت ‏ها آزاد گردد. من هنگامى كه عظمت خودم را شناختم ديگر به كم قانع نمى‏ شوم و از اسارت‏ ها آزاد مى‏ گردم. همان طور كه با شناخت عظمت خودم از اسارت توپ ‏ها و عروسك ‏هايم رها شدم. 🔹 با تفكر در مقدار استعدادها، مى‏ يابيم كه انسان چقدر ادامه دارد و در نتيجه هستى تا كجا گسترده مى ‏شود. ما از مقدار نفتى كه در چراغ است، مى‏ توانيم حدود روشن بودنش را حدس بزنيم و از مقدار سوختى كه در ماشين است، حدود حركت آن را و ... 🔹 ما از استعدادهاى اضافى جنين در شكم مادر، كشف مى ‏كنيم كه او براى نُه ماه نيست و براى اين محدوده نيست؛ چون او در آن جا بدست و پا و ... كارى ندارد. در آن محدوده به بيش از جفت، نياز نيست. 🔹در نتيجه ما از استعدادهاى عظيم انسان كشف مى ‏كنيم كه براى اين محدوده ‏ى هفتاد ساله نيست؛ چون بيش از اين حرف‏ ها سرمايه دارد. ❛❛ عین‌صاد 📚 مسئولیت و سازندگی | ص ۱۵۶ #عین_صاد 📻🌿|@ohdhfvf

-دیده‌اید؟! آدم می‌خواهد با کسی حرف بزند و قضایا را برایش شرح کند، مثل مباشر با اربابش، اصلا نمی‌ایستد و توجهی نمی‌کند. می‌کشد و می‌رود و تحقیرش می‌کند. در حالی که دستش را هم به پشتش زده و او با ذلت دنبالش می‌رود و می‌گوید که چه شده و چه نشده. و ارباب اصلا به روی مبارک هم نمی‌آورد. یک وقت هم کسی را به یاد می‌آوری، تنها توقف نمی‌کند، که می‌نشیند و با تو انس می‌گیرد و رهایت نمی‌کند. تعبیری در دعا آمده و ما به سادگی از آن می‌گذریم که «یا جَليسَ مَنْ ذَكَرَهُ»، «يا جَليسَ الذّاکِرین». انسان خدا را به یاد می‌آورد و او کنارش می‌نشیند و انس می‌گیرد و رهایش نمی‌کند، شوخی نیست، آن هم او؛ او که هستی با او به پا شده و مست از اوست. #عین_صاد🌱 📻🌿|@ohdhfvf