#توضیح_نظریه_آمریکائی_نوشهرگرایی نوشهرگرایی از نظریات معاصر شهرسازی می‌باشد که در سال‌های ابتدایی دهه 1990 توسط تعدادی از معماران و #شهرسازان_آمریکایی بوجود آمد. #نظریه_نوشهرگرایی (New Urbanism) بر اساس دو الگوی اصلی “توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی” (Transit Oriented Development) یا همان TOD و “توسعه مبتنی بر واحد همسایگی” (Transit Neighborhood Development) یا همان TND شکل گرفته است. این نظریه در واقع واکنشی است نسبت به #پراکندگی_شهری و جلوگیری از #گسترش_افقی_شهرها. اصول نظریه نوشهرگرایی عبارتند از👇🏻 ۱. تقویت #حمل_و_نقل_هوشمند از طریق اتصال و پیوستگی ۲. تقویت #پیاده_مداری از طریق ایجاد کاربری‌های مختلط و متراکم ۳. ایجاد گونه‌های مختلف #مسکن ۴. #افزایش_تراکم_در_بافت ۵. #بهبود_کیفیت_معماری ۶. حفظ و تقویت #فضاهای_سبز ۷. توجه به #بافت‌های_تاریخی طرح‌های توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی بر مبنای مدل #پیتر_کالتورب شکل می‌گیرند. بنابراین یک محله در فاصله متوسط پیاده‌روی ۱۰ دقیقه از ایستگاه حمل و نقل عمومی یا هسته تجاری | ترکیب کاربری‌های مسکونی | خرده فروشی | اداری | فضاهای باز | کاربری‌های عمومی در محیط پیاده مدار | استفاده از حمل و نقل عمومی | دوچرخه سواری | پیاده روی | اتومبیل‌ را برای ساکنین و شاغلین در حوزه محلی مربوط تسهیل می‌کند. #مشهد_آینده #مدیریت_شهری_محله_محور #محله_امام_رضا مدرسه تمدنی بینات @wsti_ir