جهان ایده آلی که رویای مدرن برای انسانها ترسیم میکند چیست؟ اگر از دریچه هالیوود نگاه کنیم چند صورت میبینیم یک پایان جهان با از بین رفتن منابع ان ، الودگی بیش از حد زیست محیطی ، گرم تر شدن زمین و ... که نهایتاً زمین را محل غیر قابل تحملی میکند که باید در پی جایگزینی برای ان باشند، البته فقط تعداد اندکی از وضعیت رها میشوند انگار از یک مزرعه فقط به اندازه ای که بتوان بذری برای کاشت در یک سرزمین دیگر داشت بر میداریم که شاید یک مشت گندم کفایت کند ، مشابه کاری که نوح ع با حیوانات کرد ، در واقع اعتراف به اینکه این روند هرچند منجر به پیشرفت تکنولوژی بشود در حدی که فضاپیما و سفینه ساخت برای سفر به کرات و انتقال از زمین، اما نهایتا منجر به نابودی زمین زیستگاه انسان میشود ... صورت دیگر ماجرا تصویر یک ابر شهر پر از آسمان خراش های شیشه ای با اتوبان های تو در تو و طبقاتی و تاکسی های پرنده و ربات_انسان های پیشرفته که ظاهری انسانی دارند، ربات هایی ساخته شده از گوشت و پوستند و حتی خون دارند ، که در اختیار اندک انسان های شرور یا ابر سرمایه دار حاکم و پدرخوانده هستند ( این روایت عینن نگاه یهود است به دیگر مردمان جهان )، اما هیچ روزنه امیدی در اینها دیده نمیشود برای سعادت بشر ، جز پیچیده تر شدن زندگی و ماشینی تر شدن ان و در پس زمینه ان یک عصیان علیه خداوند نهفته است که فقط میخواهد اثبات کند میتواند خلق کند حتی خلق انسان را ... و نگاه جزئی تر که زندگی انسان را در اوج تکنولوژی میخواهد تصویر کند زندگی پر از ابزار های دیجیتال و رباتیک و ارتباطات مجازیست که خصوصاً با رشد فضای سایبر در یکی دو دهه گذشته پررنگ تر شده ، زندگی که انسانها فعالیت چندانی ندارند همه چیز مکانیزه شده و در یک محیط بسته و ماشینی_دیجیتالی زندگی میکند ، ارتباطات واقعی به حداقل رسیده ، زحمت نمیکشد ، راحت میخورد و در ماشین ها غرق شده و دوباره تلاش میکند فقط ابزارها را بهینه تر کند ... . حالا باید پرسید ثم ماذا ؟ فرق چنین زندگی با یک گاوداری یا مرغداری مکانیزه چیه ؟ اینکه همه اش ابزار بود ، انسان کجای این قصه ایستاده ، رشد و شکوفایی استعداد های او ، تکامل او ، طهارت نفس و جسم او کو ، روابط انسانی او سعه وجودی او ، عدالت ، ازادگی و ... کجاست؟ گرچه همین روایت هالیوودی هم روایت کاریکاتوری از ماجراست چرا که رشد همین ابزار هم در راستای سرمایه داری جهانیست و رشد ابزار با ایجاد امکان تمرکز بیشتر قدرت، روند فقر ، نابرابری ، استثمار نیروی کار ، فحشا و نابودی اخلاق را سرعت می‌بخشد و زمینه جرم و جنایت را بیشتر و البته برای پیشگیری نیز انسان ها را متقاعد میکنند که تن به کنترل های بیشتر سایبری دهند تا جایی که اگر ربات انسان هم ساخته نشد در عوض انسانهای رباتی تحت کنترل وجود دارند . این آینده همانند تم فیلم های هالیوودی، سیاه است بدون افقی روشن ... باید این رویا را تغییر داد به جای توسعه ابزار ، توسعه انسان را محور کرد . ایا رفاه صرفا ماشینی زندگی ساز است ایا تنفس و ازادی را از انسان نمیگیرد ، ایا ارامش هم با خودش میاورد ، راه رفتن بر زمین خاکی انسان را به مقصد میرساند اما دویدن بر تردمیل جز تند کردن تنفس و خستگی مقصدی ندارد . #رویای_مدرن #رویای_امت ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream

جهان ایده آلی که رویای مدرن برای انسانها ترسیم میکند چیست؟ اگر از دریچه هالیوود نگاه کنیم چند صورت میبینیم یک پایان جهان با از بین رفتن منابع ان ، الودگی بیش از حد زیست محیطی ، گرم تر شدن زمین و ... که نهایتاً زمین را محل غیر قابل تحملی میکند که باید در پی جایگزینی برای ان باشند، البته فقط تعداد اندکی از وضعیت رها میشوند انگار از یک مزرعه فقط به اندازه ای که بتوان بذری برای کاشت در یک سرزمین دیگر داشت بر میداریم که شاید یک مشت گندم کفایت کند ، مشابه کاری که نوح ع با حیوانات کرد ، در واقع اعتراف به اینکه این روند هرچند منجر به پیشرفت تکنولوژی بشود در حدی که فضاپیما و سفینه ساخت برای سفر به کرات و انتقال از زمین، اما نهایتا منجر به نابودی زمین زیستگاه انسان میشود ... صورت دیگر ماجرا تصویر یک ابر شهر پر از آسمان خراش های شیشه ای با اتوبان های تو در تو و طبقاتی و تاکسی های پرنده و ربات_انسان های پیشرفته که ظاهری انسانی دارند، ربات هایی ساخته شده از گوشت و پوستند و حتی خون دارند ، که در اختیار اندک انسان های شرور یا ابر سرمایه دار حاکم و پدرخوانده هستند ( این روایت عینن نگاه یهود است به دیگر مردمان جهان )، اما هیچ روزنه امیدی در اینها دیده نمیشود برای سعادت بشر ، جز پیچیده تر شدن زندگی و ماشینی تر شدن ان و در پس زمینه ان یک عصیان علیه خداوند نهفته است که فقط میخواهد اثبات کند میتواند خلق کند حتی خلق انسان را ... و نگاه جزئی تر که زندگی انسان را در اوج تکنولوژی میخواهد تصویر کند زندگی پر از ابزار های دیجیتال و رباتیک و ارتباطات مجازیست که خصوصاً با رشد فضای سایبر در یکی دو دهه گذشته پررنگ تر شده ، زندگی که انسانها فعالیت چندانی ندارند همه چیز مکانیزه شده و در یک محیط بسته و ماشینی_دیجیتالی زندگی میکند ، ارتباطات واقعی به حداقل رسیده ، زحمت نمیکشد ، راحت میخورد و در ماشین ها غرق شده و دوباره تلاش میکند فقط ابزارها را بهینه تر کند ... . حالا باید پرسید ثم ماذا ؟ فرق چنین زندگی با یک گاوداری یا مرغداری مکانیزه چیه ؟ اینکه همه اش ابزار بود ، انسان کجای این قصه ایستاده ، رشد و شکوفایی استعداد های او ، تکامل او ، طهارت نفس و جسم او کو ، روابط انسانی او سعه وجودی او ، عدالت ، ازادگی و ... کجاست؟ گرچه همین روایت هالیوودی هم روایت کاریکاتوری از ماجراست چرا که رشد همین ابزار هم در راستای سرمایه داری جهانیست و رشد ابزار با ایجاد امکان تمرکز بیشتر قدرت، روند فقر ، نابرابری ، استثمار نیروی کار ، فحشا و نابودی اخلاق را سرعت می‌بخشد و زمینه جرم و جنایت را بیشتر و البته برای پیشگیری نیز انسان ها را متقاعد میکنند که تن به کنترل های بیشتر سایبری دهند تا جایی که اگر ربات انسان هم ساخته نشد در عوض انسانهای رباتی تحت کنترل وجود دارند . این آینده همانند تم فیلم های هالیوودی، سیاه است بدون افقی روشن ... باید این رویا را تغییر داد به جای توسعه ابزار ، توسعه انسان را محور کرد . ایا رفاه صرفا ماشینی زندگی ساز است ایا تنفس و ازادی را از انسان نمیگیرد ، ایا ارامش هم با خودش میاورد ، راه رفتن بر زمین خاکی انسان را به مقصد میرساند اما دویدن بر تردمیل جز تند کردن تنفس و خستگی مقصدی ندارد . #رویای_مدرن #رویای_امت ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream