#کشاورزی_معیشتی در خانه های وسیع زیست شهر یکی از جذاب ترین بخش های این خانه هاست😍 @zistshahr

⛔️ آنچه شما نباید بدانید!!! ▪️این تصاویر و هزاران تصاویر مشابه آن، روایتگر گوشه‌ای از وضعیت اسفبار #بی_خانمان ها در شهرهای مختلف آمریکاست! ▪️معضلی که شما مشابه آن را در ایران تقریباً هیچ‌کجا نمی‌بینید، اما در آمریکا به صورت یک امر کاملا متداول در آمده است. برای یک آمریکایی بسیار عادی است که فردای یک شب برفی از خانه خود بیرون بیاید و ببیند که چند نفر از جمع هزاران بی‌خانمان شهر، از سرما یخ‌زده و در کنار خیابان‌ها جان داده‌اند. ▪️وضعیتی که تایمز لندن از آن با عناوین «کابوس آمریکایی»، «بحران بی‌خانمانی» و «شهرهای چادری(کنایه از کمپ‌های بی‌خانمان‌های چادرخواب)» یاد می‌کند و زندگی مردی را روایت می‌کند که در سانفرانسیسکو روزانه دو شیفت و در هفته مجموعاً ۸۰ ساعت کار می‌کند (تقریباً ۲ برابر ساعات کار یک کارمند در ایران) و ماهانه ۶۴۰۰ دلار حقوق می‌گیرد اما بی‌خانمان است. ادامه در مطلب بعد👇

⛔️ آنچه شما نباید بدانید!!! ادامه از بالا👆 👈دقت کنید، تایمز به نکته دقیقی اشاره می‌کند: ✅ «سانفرانسیسکو در هر مایل مربع بیش از هر جای دیگری در ایالات متحده میلیاردر دارد. همچنین تعداد بی خانمان های بیشتری دارد». یعنی نظام #اقتصاد_سرمایه‌داری حاکم بر آمریکا همچنان که اقلیتی را روز به روز پروارتر و ثروتمندتر می‌کند، اکثریت مفلوکی را نیز بیشتر و بیشتر زیر بار فشار اقتصادی له می‌کند. 🔹 و این دقیقا نتیجه پیاده‌سازی تئوری‌های علمی #اقتصاد_نئولیبرال است، علمی که در دانشگاه‌های آمریکا با سفارش و تأمین مالی اقلیت سرمایه‌دار(و عمدتا صهیونیست) تولید شده و هدف آن نه تدبیر معاش عموم مردم بلکه تئوریزه‌کردن راهبردهایی است که به افزایش ثروت اغنیا به قیمت فقیرتر شدن فقرا، منتهی می‌گردد. 👈و این همان علمی است که غرب‌شیفتگان ایرانی بیش از ۳۰ سال است تلاش می‌کنند در اینجا هم پیاده کنند و هرجا که موفق به اجرای آن شدند، جز افزایش شکاف طبقاتی و کوچک‌تر شدن سفره اکثریت مردم در برابر فربه‌تر شدن اقلیت ثروتمند، نتیجه‌ای در بر نداشته است. همان تئوری‌هایی که اساساً تبعیض را عادلانه و عدالت را توزیع فقر برمی‌شمرد و له‌شدن بخشی از جامعه زیر چرخ‌های توسعه را امری طبیعی تلقی می‌کند. ❓حال اگر جامعه ایرانی واقعیت‌های امروز جامعه غربی در حوزه مسکن، بهداشت، گرسنگی و ... را بداند و متوجه شود که نئولیبرال‌های داخلی (دانسته یا ندانسته) با الهام از اندیشه‌های اقتصاد سرمایه‌داری و تبعیت از سازمان‌های تبهکاری چون بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، چه بلایی بر سر کشور می‌آورند و چه آینده‌ای را برای مردم رقم می‌زنند، آیا باز هم به ایشان اعتماد خواهد کرد؟ 👈پس از نگاه غربزده‌های داخلی، هرگونه آگاهی مردم ایران از واقعیت‌های فاجعه‌بار زندگی غربی، بسان سمی مهلک در مسیر پیاده‌سازی سیاست های توسعه‌‌ای و تعدیل اقتصادی تلقی شده، لذا با تمام توان رسانه‌ای خود سعی در سانسور، انکار و توجیه آن را دارند. پ.ن: برای آشنایی کلی با سایر ابعاد زندگی فلاکت‌بار غربی، مطالبی که با هشتگ #سقوط_۳۰۰ساله در همین کانال قرار گرفته‌ است را مطالعه بفرمایید. 💠 احمد نبویان 🇮🇷 🔗@ahmad_nabavian

جهان ایده آلی که رویای مدرن برای انسانها ترسیم میکند، چیست؟! 👇👇👇 https://eitaa.com/ommat_Dream

جهان ایده آلی که رویای مدرن برای انسانها ترسیم میکند چیست؟ اگر از دریچه هالیوود نگاه کنیم چند صورت میبینیم یک پایان جهان با از بین رفتن منابع ان ، الودگی بیش از حد زیست محیطی ، گرم تر شدن زمین و ... که نهایتاً زمین را محل غیر قابل تحملی میکند که باید در پی جایگزینی برای ان باشند، البته فقط تعداد اندکی از وضعیت رها میشوند انگار از یک مزرعه فقط به اندازه ای که بتوان بذری برای کاشت در یک سرزمین دیگر داشت بر میداریم که شاید یک مشت گندم کفایت کند ، مشابه کاری که نوح ع با حیوانات کرد ، در واقع اعتراف به اینکه این روند هرچند منجر به پیشرفت تکنولوژی بشود در حدی که فضاپیما و سفینه ساخت برای سفر به کرات و انتقال از زمین، اما نهایتا منجر به نابودی زمین زیستگاه انسان میشود ... صورت دیگر ماجرا تصویر یک ابر شهر پر از آسمان خراش های شیشه ای با اتوبان های تو در تو و طبقاتی و تاکسی های پرنده و ربات_انسان های پیشرفته که ظاهری انسانی دارند، ربات هایی ساخته شده از گوشت و پوستند و حتی خون دارند ، که در اختیار اندک انسان های شرور یا ابر سرمایه دار حاکم و پدرخوانده هستند ( این روایت عینن نگاه یهود است به دیگر مردمان جهان )، اما هیچ روزنه امیدی در اینها دیده نمیشود برای سعادت بشر ، جز پیچیده تر شدن زندگی و ماشینی تر شدن ان و در پس زمینه ان یک عصیان علیه خداوند نهفته است که فقط میخواهد اثبات کند میتواند خلق کند حتی خلق انسان را ... و نگاه جزئی تر که زندگی انسان را در اوج تکنولوژی میخواهد تصویر کند زندگی پر از ابزار های دیجیتال و رباتیک و ارتباطات مجازیست که خصوصاً با رشد فضای سایبر در یکی دو دهه گذشته پررنگ تر شده ، زندگی که انسانها فعالیت چندانی ندارند همه چیز مکانیزه شده و در یک محیط بسته و ماشینی_دیجیتالی زندگی میکند ، ارتباطات واقعی به حداقل رسیده ، زحمت نمیکشد ، راحت میخورد و در ماشین ها غرق شده و دوباره تلاش میکند فقط ابزارها را بهینه تر کند ... . حالا باید پرسید ثم ماذا ؟ فرق چنین زندگی با یک گاوداری یا مرغداری مکانیزه چیه ؟ اینکه همه اش ابزار بود ، انسان کجای این قصه ایستاده ، رشد و شکوفایی استعداد های او ، تکامل او ، طهارت نفس و جسم او کو ، روابط انسانی او سعه وجودی او ، عدالت ، ازادگی و ... کجاست؟ گرچه همین روایت هالیوودی هم روایت کاریکاتوری از ماجراست چرا که رشد همین ابزار هم در راستای سرمایه داری جهانیست و رشد ابزار با ایجاد امکان تمرکز بیشتر قدرت، روند فقر ، نابرابری ، استثمار نیروی کار ، فحشا و نابودی اخلاق را سرعت می‌بخشد و زمینه جرم و جنایت را بیشتر و البته برای پیشگیری نیز انسان ها را متقاعد میکنند که تن به کنترل های بیشتر سایبری دهند تا جایی که اگر ربات انسان هم ساخته نشد در عوض انسانهای رباتی تحت کنترل وجود دارند . این آینده همانند تم فیلم های هالیوودی، سیاه است بدون افقی روشن ... باید این رویا را تغییر داد به جای توسعه ابزار ، توسعه انسان را محور کرد . ایا رفاه صرفا ماشینی زندگی ساز است ایا تنفس و ازادی را از انسان نمیگیرد ، ایا ارامش هم با خودش میاورد ، راه رفتن بر زمین خاکی انسان را به مقصد میرساند اما دویدن بر تردمیل جز تند کردن تنفس و خستگی مقصدی ندارد . #رویای_مدرن #رویای_امت ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/ommat_Dream

زندگی پر از تکنولوژی در پارادایم سرمایه داری که جهان مدرن برایمان میخواهد ، تفاوت چندانی با زندگی یگ گاو در یک گاوداری مکانیزه ندارد؟ ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/Dream_ommat

ثروتمندترین افراد در مدرن ترین شهرها هم برای رهایی از بوق و دود و اهن ، خسته از رقابتهای بی پایان و جانکاه ، اخر هفته را با عجله و شتاب در حالیکه که گویا هنگام حرکت به تلخیه بازگشت فکر میکنند و نگران از رسیدن زود هنگام ، به بیرون شهر میگریزند تا به سایه درختی پناه ببرند برای فراغت ، استراحت روی فرش سبز طبیعت ، شنیدن شرشر اب در زیر سایه درخت 🍒... گذراندن شب در دل خلوتکده کویر و سقف پر ستاره اسمانش تا شاید بتوان خود گم شده در دل شلوغی های شهر را انجا پیدا کرد ؟ از خود میپرسم چرا زندگی ارام ، سبز و پرستاره که رویای انسان است ، بستر زندگی او نباشد ؟ راستی اگر چیزی در عالم لذت بخشتر و بهتر از این برای انسان بود ، ایا خداوند بهشتش را به آن تشبیه و تعریف نمیکرد ! «وبشّر الّذين ءامنوا وعملوا الصَّلحت أنّ لهم جنَّت تجرى من تحتها الأنهر ...» ✅زیست شهر شهریست برای همزیستی مومنانه در روز و خلوت عارفانه درشب ... در زیست شهر خاک را میشود لمس و ترنم باران را سرمه چشم کرد بوی خاک و نم کوچه ها را نفس کشید . همراه خورشید به صبح به غنچه های محمدی توی حیاط که شبنم بلورین چشمک زنش خبر از خندیدن گل میدهد سلام کرد ، در خنکایش سیب سرخ را از درخت چید و عطر نعنا را برای صبحانه به خانه اورد ... . مادرانه پشت پنجره به تماشای غوغای بچه ها دور حوض اب نشست ... راستی پدر دیگر برای کار به انسوی شهر پناه نمیبرد ما رویاهایمان را ذکر میکنیم به تصویر میکشیم تا به حقیقت بدل شود ... ما به اندیشه هایمان جرأت شدن خواهیم داد ... #زیست_شهر #شهراسلامی #رویای_امت ✍️ مهدی اخلاقی https://eitaa.com/roeyaomat

📌 *در آرزویِ رویای جمعی* 🖋علیرضا قربانی 1⃣ یکم عزیزی می‌گفت: هواپیما وقتی در ارتفاع چندهزار پا پرواز می‌کند، دیگر نگران تصادف با دار و درخت و این ساختمان و آن دکل نیست. ارتفاع پروازت که پایین باشد با همه این‌ها مدام درگیری. تجویز راهبردی‌اش این است که راه‌حل لزوما در سطح مشکل تعریف نمی‌شود، گاهی باید سطح پروازت را عوض کنی. 2⃣ دوم می‌گفت: خدا کار بزرگ را دوست دارد و از تیله‌بازی متنفر است. بعد این روایت را می‌خواند: إنّ اللّه عزّوجلّ يحبّ معالي الامور و يكره سفسافها. رودخانه به حرکت است که از مرداب متمایز می‌شود. حیات و نشاط آدمی به حرکت است و حرکت در گروی داشتن هدفی بزرگ. 3⃣ سوم هدف مادام که از عالم عین به عالم ذهن (چه ذهن فرد و چه ذهن جامعه) نیاید و در عالم ذهن نیز تا از عالم عقل به عالم خیال نازل نشود، آدمی را هل نمی‌دهد. هدف باید یک تصویر سه‌بعدی مشخص داشته باشد؛ یک رویای تصویری واضح. یک چیزی را باید "ببینی" تا راه بیفتی. نسخه فیک‌ش را می‌خواهی، نگاه کن به این رویافروش‌های منطقه؛ سعودی را ببین که چطور دارد با ماکت طرح‌های بلندپروازانه نئوم و لاین و مکعب‌ش، تصویری از آینده خلق می‌کند و جماعتی را سر کار می‌گذارد. اماراتی‌ها یک طور دیگر. غربی‌ها هم همین‌طور. همه دعوا سر تصویر از آینده است. موتور پیشران حرکت جوامع، خوب یا بد، همین است. 4⃣ چهارم پارسال و امسال به دو علت مختلف مجبور شدیم یک دور کل مصوبات یکی از نهادهای مهم سیاست‌گذار کشور در یکی از حوزه‌های نوپدید را مرور کنیم. می‌خواهی سرت را بکوبی به دیوار از این نگاه‌های محافظه‌کارِ تهدیدمحور انقباضی که هواپیما را در ارتفاع سه‌متری سطح زمین نگه داشته و مدام برای تصادف نکردن با دار و درخت و دکل و ساختمان، سند سیاستی تولید کرده. محض رضای خدا رها کن و اوج بگیر! 5⃣ پنجم جامعه ما رویای مصوری از آینده ندارد. نظریه تمدنی و نظریه پیشرفت ما، ما‌به‌ازاء تصویری روشنی ندارد که قرار است با هم کجا برویم و چه بشویم. دستگاه حکمرانی ما هم همین است؛ پارامتر "حرکت" برایش تعریف نشده و معلوم نیست این کرور کرور سند سیاستی و طرح و لایحه که تولید می‌کند، قرار است ما را به کجا ببرد. ادبیاتش اصلا ادبیات حرکت نیست. جامعه حاضر است رنج‌های بزرگ را تحمل کند تا به مقصدی دلپذیر برسد ولی وقتی مقصد معلوم نیست، رنج کوچک هم تحمل‌پذیر نیست. باور دارم خیلی از بچه‌های این مرزوبوم که مهاجرت می‌کنند، نه به‌علت رنج امروز، که از سر نداشتن تصویری ولو مبهم از آینده است. فی‌المثل آن جوان دانشجوی حوزه آی‌تی، صدبار لفظ صیانت و محدودیت را از سیاستگذار را شنیده، خدا قبول کند خیلی هم خوب، ولی ما به ازائش چند جمله دال بر نگاه فرصت‌محور و روبه‌جلو شنیده؟ چندبار شنیده که ما می‌خواهیم هاب منطقه یا جهان در فلان حوزه نوپدید بشویم و بعد هم مابه‌ازائش را در سیاست‌ها دیده؟ و بعد دیده مثلا همین را برایش تصویری کرده‌ایم؟ لااقل در سطح طرح‌های ولو خالی‌بندی رقبای منطقه‌ای‌مان؟ بگذریم.. 6⃣ ششم یک تکان اساسی باید به خودمان بدهیم. چقدر بد که محبور شدم از این رقبای تمدنی‌مان در منطقه مثال بزنم. واقعیت این است که ما برای ایده‌های تمدنی‌مان، رویای مصوّر خلق نکرده‌ایم و در سطح گزاره‌ باقی مانده‌اند. همین است که جامعه و خودمان را به حرکت وا نمی‌دارند. هرجا هم که تصویری ولو نیم‌بند -مثل این سندهای چشم‌انداز- داشتیم، چون با خروجی‌های نظام حکمرانی‌مان ناسازگار بوده، زیاد جدی‌اش نگرفته‌ایم. خیلی از گرفتاری‌های امروز ما از همین است. جامعه‌ای بی‌رویا شده‌ایم و همین است که مرتب به پر و پای هم می‌پیچیم. خیلی از موضوعات داغ مورد نزاع این روزها، افزایش ضریب اهمیتشان را از کم شدن ضریب اهمیت موضوعات مورد وفاق گرفته‌اند؛ از بی‌رویایی و بی‌مقصدی. 7⃣ هفتم خدا رحمت کند سید مصطفی مدرس مصلای عزیز و نازنین را. در آن جلسه "اصلاح چیست؟ مصلح کیست؟" که آخرین دیدارمان بود، یکی از نکات کلیدی مورد بحث همین بود. مصلح کسی است که می‌تواند به جامعه تصویر بدهد؛ مصلح به مثابه هنرمند. چند روز پیش از درگذشتش، قرار جلسه دوم را گذاشتیم که روحش پرکشید. منت بگذارید و شادی روحش صلواتی هدیه کنید. https://ble.ir/dinrasaneh