📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🔹"#لغو" در فرهنگِ قرآن بارِ معناییِ ویژه‌ای دارد و عبارت است از هرچه که به ما مربوط نیست. پرهیز از لغو چنان مهم است که در سورهٔ مٶمنون بینِ نماز و زکات ذکر شده: "الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ"(۳) "وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ"(۴) "وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ"(۵). 🔹اگر چنین نیستیم و گمان می‌کنیم هرچه که در معرضِ آن واقع می‌شویم، به ما مربوط است و باید تصمیمی راجع به آن بگیریم یا قضاوتی بکنیم یا کاری کنیم یا نظری دهیم - طبقِ این آیات - مٶمن نیستیم و با رستگاری فاصلهٔ بسیار داریم. 🔹حضرتِ آیت‌الله بهجت (ره) می‌فرمود: "چیزی که به ما مربوط نمی‌شود، به ما مربوط نمی‌شود!". واقعاً اگر این حرف مبنای ما در زندگی بشود، از نُه‌دهمِ آن‌چه فکرمان را اشغال کرده آزاد خواهیم شد و "#فراغ_عبادت" و "#فرصت_خدمت" خواهیم یافت. 🔹اگر دقیق شویم چیزهایی که به ما - و سعادتِ ما - مربوط است، بغایت نادر است و در صورتِ اِعراض از لغویات، وقت و قوّتِ کافی برای سر و سامان دادن به آن‌ها را داریم؛ امّا پرداختن به آن‌چه نه فایدهٔ اُخروی برای ما دارد و نه - حتّی - فایدهٔ دنیوی، صفایی برای ما نگذاشته تا به کارِ خویش بپردازیم، و رمقی نمانده تا رهِ خویش بگیریم. 🔹هرچه آدم عاقل‌تر می‌شود، دایرهٔ لغو برای او وسیع‌تر می‌گردد و بیشتر می‌فهمد که جز خدا و یادِ خدا، مابقی لغو است و لهو. عرضه کردم دو جهان بر دلِ کار افتاده بجز از عشقِ تو، باقی همه فانی دانست