روزگار بیشتر از آنکه به تو اضافه کند، از تو کم کرده و تو همچنان در پی تزویر و دورویی‌اش می‌دوی غافل از آنکه انتهای جاده، برده‌ای در کالبدت در انتظار توست

این جشن‌ها برای من آقا نمی‌شود

به ولله اگر قدر یه لیوان آب مهم بود برای ما ما بدون تو داریم عمر میگذرونیم و نیست آن حیات و زندگی عالمین

ما تشنه نشدیم طبیعتا دنبال آب هم نیستیم

ما تورو میخوایم برا کجای زندگیمون... ماها که حال خوب و بدمون جدای اسمت معنا شده بابی انت و امی که اینجا کسی تورو آرزو نمی‌کنه

ماها یاد گرفتیم هوس هامون رو کنار اسم تو و اجدادت بچسبونیم تا شاید وجهه‌ی تقدس بگیرن و الا اگر پرده از روش بره کنار، بوی تعفن خودپرستی و هواخواهی ازش بلنده

«صاحبُ هذا الامر الشریدُ الطریدُ الفریدُ الوحیدُ» که مولا، صاحب این امر را وصف فرمود: آواره‌یِ رانده‌ شده‌یِ تک و تنها، چه شلوغی‌های دیشب و امشب باشد، چه خلوتی شب‌های بعد.

برای مسعود دیانی که با نوشته‌ها و دغدغه‌هایش روحمان پرواز می‌کرد فاتحه‌ای بفرستید

یک‌دفعه نوشته بود: این روزها که با خانواده و آشنا به حرم می‌رویم، میفهمم که از دور‌ و نامحسوس از من فیلم میگیرند تا بلکه خاطره‌ای باشد برای چهار صباح دیگر. ____ آخرش همینه قربون

یاحق و یاعلی

• بر چهره تو صبح و به روی تو شب کنم