ما تورو میخوایم برا کجای زندگیمون... ماها که حال خوب و بدمون جدای اسمت معنا شده بابی انت و امی که اینجا کسی تورو آرزو نمی‌کنه

ماها یاد گرفتیم هوس هامون رو کنار اسم تو و اجدادت بچسبونیم تا شاید وجهه‌ی تقدس بگیرن و الا اگر پرده از روش بره کنار، بوی تعفن خودپرستی و هواخواهی ازش بلنده

«صاحبُ هذا الامر الشریدُ الطریدُ الفریدُ الوحیدُ» که مولا، صاحب این امر را وصف فرمود: آواره‌یِ رانده‌ شده‌یِ تک و تنها، چه شلوغی‌های دیشب و امشب باشد، چه خلوتی شب‌های بعد.

برای مسعود دیانی که با نوشته‌ها و دغدغه‌هایش روحمان پرواز می‌کرد فاتحه‌ای بفرستید

یک‌دفعه نوشته بود: این روزها که با خانواده و آشنا به حرم می‌رویم، میفهمم که از دور‌ و نامحسوس از من فیلم میگیرند تا بلکه خاطره‌ای باشد برای چهار صباح دیگر. ____ آخرش همینه قربون

یاحق و یاعلی

• بر چهره تو صبح و به روی تو شب کنم

-کل حزب بما لدیهم فرحون مؤمنون ۵۳

بعد از این خاک سر هر چه ثواب است که قوم هر چه کردند به شه بهر ثوابش کردند

-

مبتلای تسکین درد یک : در عهد ازل نوشت که تو فانی هستی و فانی محتاج. محتاج کم‌بود دارد و لاجرم در پی جبران درد کم‌بود است. برای تسکین این درد، دست به هر دستگیره‌ای می‌برد تا حیات‌ش تضمین شود. چرا که حیات، راه بقاست و حیات است که خسران شکن است. دو: مرحوم مصباح در جایی می‌نویسد: سعادت، لذّت پایدار است و اگر ممكن باشد كسی در زندگی همیشه لذّت ببرد، او كاملاً سعادتمند است؛ ولی از آنجا كه زندگیِ خالی از درد و رنج وجود ندارد می‌توان گفت: سعادتمند در این جهان كسی است كه لذّت‌های وی از نظر كیفیت یا كمیّت بر درد و رنج‌هایش برتری و فزونی دارد و در آن، دو ویژگی لحاظ می‌شود: 1. برتری كیفی، 2. دوام كمی. سه: خدمتش رسیدم تا از کلامش بهره‌ای ببرم. بحث آمد بر سر لذت و این‌که اصلا لذت چیست. آخر الامر فرمود: در مادیات لذت نیست. هر چه هست تسکین درد است. چهار: مصحف میزنم و آیه می‌آید: وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ یقینا کسانی که در راه ما تلاش می‌کنند را، در پیمودن راه‌های کمال و سعادت کمک می‌کنیم. بله، خدا در کنار درستکاران است.