سلام علیکم اگر کسی تصمیم بگیرد که بر یک عمل مستحبی مداومت داشته باشد، مثلاً دعای عهد روزانه. طبیعتاً شیطان بیکار نمی‌نشیند و همچنین عواملی مانند تنبلی و کاهش انگیزه هم مزید بر علت شده و آن عمل را ترک می‌کند، با این توجیه که در اعمال مستحبی حال و کشش انسان مهم است. در این موارد تکلیف چیست؟ آیا باید به حالش اهمیت ندهد و در هر حالت (نشاط یا گرفتگی) آن عمل را ادامه دهد، یا اینکه انجام آن را فقط موکول به مواقع بسط و نشاط کند؟ #تداوم_عمل